Żararaka pospolita

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żararaka pospolita
Bothrops jararaca[1]
(Wied-Neuwied, 1824)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Infrarząd

Alethinophidia

Nadrodzina

Elapoidea

Rodzina

żmijowate

Podrodzina

grzechotniki

Rodzaj

Bothrops

Gatunek

żararaka pospolita

Synonimy
  • Cophias jajaraca Wied-Neuwied, 1824
  • Bothropoides jararacaFenwick, Gutberlet, Evans & Parkinson, 2009
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Żararaka pospolita[3], żararaka (Bothrops jararaca) – gatunek jadowitego węża z rodziny żmijowatych (Viperidae) i podrodziny grzechotników (Crotalinae). Jest jednym z najbardziej niebezpiecznych węży Ameryki Południowej.

Stosunkowo duży wąż – dorastający maksymalnie do 160 cm długości, chociaż przeciętne rozmiary są znacznie mniejsze[4]. Ubarwiony szarawo, zielonawo lub niemal całkowicie czarno. W tylnej części ciała znajduje się nieregularny rysunek[5].

Żararaka występuje w miejscach o bogatej roślinności (plantacje, skraje lasów, zalesione wybrzeża morskie). Spotykana również na drzewach i krzewach[6].

Ze względu na wysoką agresywność żararaka jest uznawana za jednego z najniebezpieczniejszych węży Ameryki Południowej. Według statystyki szpitala im. Vitala Brazila w Butantan w Brazylii – prowadzonej w latach 1954–1960 i opracowanej na podstawie 730 leczonych tam przypadków – węże te spowodowały 87,4% ogólnej liczby ukąszeń. Śmiertelność dorosłych w przypadkach nieleczonych surowicą dochodzi do 8–10%[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bothrops jararaca, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. P. Cacciali i inni, Bothrops jararaca, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2019-11-18] (ang.).
  3. W. Juszczyk: Gady i płazy. Wyd. 2. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 235, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0043-4.
  4. RW McDiarmid, JA Campbell, T. Touré: Snake Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference. T. I. 1999, s. 511. ISBN 1-893777-01-4.
  5. a b Wacław Jaroniewski: Gady jadowite. Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, 1973, s. 69-71.
  6. W. Juszczyk: Gady i płazy. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978.