Żeńskie dzieciobójstwo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mapa pokazująca przewagę płci w różnych krajach. Legenda:
• czerwony: państwa, w których jest więcej kobiet niż mężczyzn
• fioletowy: zbliżona liczba mężczyzn i kobiet
• niebieski: więcej mężczyzn niż kobiet
• szary: brak danych

Żeńskie dzieciobójstwo[1] (ang. female gendercide) – umyślne zabijanie noworodków płci żeńskiej.

Szacunek „zaginionych kobiet”. „Zaginione kobiety” to liczba osób, które przeżyłyby, gdyby nie dyskryminacja ze względu na płeć. Zaginione kobiety to suma kobiet zaginionych przy urodzeniu (w wyniku aborcji selektywnej ze względu na płeć) oraz nadmiernej śmiertelności kobiet w wyniku dzieciobójstwa, zaniedbania lub złego traktowania.

Przyczyny tego zjawiska to m.in. niski status kobiet w społeczeństwach patriarchalnych i przekonanie, że rodzina potrzebuje synów, bo córki nie zapewnią rodzicom utrzymania i statusu (np. tradycja posagu ilustruje tradycyjne patriarchalne podejście do kobiety jako osoby o niskiej ekonomicznej wartości, do której rodzice muszą „dopłacić”). Zjawisko historycznie występowało w wielu kulturach i znane jest w społeczeństwach prehistorycznych kultur łowieckich. Zjawisko żeńskiego dzieciobójstwa nasiliło się w drugiej połowie XX wieku, gdy technologia aborcji selektywnej rozprzestrzeniła się w biednych krajach z niskim statusem kobiet. W ostatnich dekadach problem żeńskiego dzieciobójstwa doprowadził do niedoboru kobiet w kilku państwach azjatyckich, w tym Chinach i Indii[2][3][4][5][6].

W 1990 roku Amartya Sen pisząc w „The New York Review of Books” oszacował, że w Azji jest 100 milionów mniej kobiet, niż można się było spodziewać, i że ta liczba „zaginionych” kobiet „opowiada nam straszną historię nierówności i zaniedbania prowadzące do nadmiernej śmiertelności kobiet”[7]. Początkowo sugestia Sena dotycząca uprzedzeń płciowych została zakwestionowana i sugerowano, że zapalenie wątroby typu B było przyczyną zmiany naturalnego stosunku płci. Jednak obecnie powszechnie przyjmuje się, że światowy deficyt kobiet wynika z aborcji zależnych od płci, dzieciobójstwa i zaniedbania[8].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Agata Leśniewska, Gendercide. Żeńskie dzieciobójstwo i problem selektywnych aborcji na przykładzie Indii [online], 13 października 2015 [dostęp 2021-01-19].
  2. ↑ Aleksandra Kusztal, Zjawisko niedoboru kobiet w Azji – zarys problemu na przykładzie Chin i Indii, „Studia Krytyczne” (1), 2015, s. 131–145, ISSN 2450-9078 [dostęp 2021-01-19] (pol.).
  3. ↑ W Indiach córki nie cieszą, „Znak” (688), 2012, s. 37–41, ISSN 0044-488X [dostęp 2021-01-19] (pol.).
  4. ↑ Therese Hesketh, Li Lu, Zhu Wei Xing, The consequences of son preference and sex-selective abortion in China and other Asian countries, „CMAJ : Canadian Medical Association Journal”, 183 (12), 2011, s. 1374–1377, DOI: 10.1503/cmaj.101368, ISSN 0820-3946, PMID: 21402684, PMCID: PMC3168620 [dostęp 2021-01-19].
  5. ↑ Sabu M. George, Female infanticide in Tamil Nadu, India: From recognition back to denial?, „Reproductive Health Matters”, 5 (10), 1997, s. 124–132, DOI: 10.1016/S0968-8080(97)90093-8, ISSN 0968-8080 [dostęp 2021-01-19].
  6. ↑ Świat bez kobiet [online], www.rp.pl [dostęp 2021-01-21] (pol.).
  7. ↑ Amartya Sen, More Than 100 Million Women Are Missing, ISSN 0028-7504 [dostęp 2021-01-19] (ang.).
  8. ↑ Marc Michael i inni, The Mystery of Missing Female Children in the Caucasus: An Analysis of Sex Ratios by Birth Order, „International Perspectives on Sexual and Reproductive Health”, 39 (02), 2013, s. 097–102, DOI: 10.1363/3909713, ISSN 1944-0391 [dostęp 2021-01-19].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Żeńskie_dzieciobójstwo&oldid=62347356”