Żółty nadolbrzym

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Żółty nadolbrzymgwiazda, nadolbrzym typu widmowego F lub G[1]. Gwiazdy te zwykle mają masę od 15 do 20 mas Słońca.

Podobnie jak inne nadolbrzymy są to stare gwiazdy. Są one najczęściej w dość niestabilnej fazie przejściowej, prowadzącej zwykle dość szybko do przekształcenia w błękitnego lub czerwonego nadolbrzyma – w zależności od zawartości pierwiastków uczestniczących w przemianach jądrowych w jądrach tych gwiazd. Do tej pory uważa się, że tylko nieliczne nadolbrzymy mogą spędzić dość długi czas w tej przejściowej fazie żółtego nadolbrzyma.

Gwiazdy te mogą w rzadkich przypadkach wybuchać jako supernowe. Dotychczas zaobserwowano tylko kilka takich supernowych; najczęściej nadolbrzymy wybuchają jako supernowe, gdy są w fazie błękitnego nadolbrzyma (czyli gorętsze) lub w fazie czerwonego nadolbrzyma (czyli chłodniejsze).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Cesare Chiosi, Andre Maeder. The evolution of massive stars with mass loss. „Annual review of astronomy and astrophysics”. 24, s. 329, 366, 375, 1986. DOI: 10.1146/annurev.aa.24.090186.001553. Bibcode1986ARA&A..24..329C. (ang.).