Aleksander Łabaj
starszy sierżant | |
Data i miejsce urodzenia |
27 lipca 1897 |
---|---|
Data śmierci |
18 sierpnia 1939 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1918–1939 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Aleksander Łabaj (ur. 27 lipca 1897 we Lwowie, zm. 18 sierpnia 1939) – starszy sierżant Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 27 lipca 1897 we Lwowie, w rodzinie Kazimierza[1][2].
W 1918 jako ochotnik wstąpił do Wojska Polskiego i został wcielony do formującego się w Przemyślu 5 Batalionu Saperów[3]. Wziął czynny udział w wojnie z Ukraińcami, a następnie wojnie z bolszewikami[3]. Wyróżnił się męstwem 31 marca 1920 w czasie wypadu 19 Pułku Piechoty z Derażni na Wołkowińce i Komarowce[3]. Dowodził patrolem minerskim, który zniszczył tory na linii kolejowej, po której poruszał się bolszewicki pociąg pancerny[3]. W czasie tej akcji został ciężko ranny w twarz i dostał się w ręce wroga, lecz zdołał zbiec i wrócić do swojego pododdziału (2. kompanii 5 bsap.)[3]. Opis jego czynu został opublikowany 11 stycznia 1934 na łamach Żołnierza Polskiego[3].
W czasie pokoju pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie[4] . Zmarł 18 sierpnia 1939[4] . Trzy dni później został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[4] .
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5503 – 4 sierpnia 1922[5][6]
- Krzyż Walecznych[4][7]
- Brązowy Krzyż Zasługi[4]
- Medal za Ratowanie Ginących[4]
19 kwietnia 1947 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-11-08]..
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-11-08]..
- ↑ a b c d e f Czyn plut. Aleksandra Łabaja. „Żołnierz Polski”. 2, s. 25, 1934-01-11. Warszawa..
- ↑ a b c d e f Nekrolog ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922, s. 806.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-11-08]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-11-08]..
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 230, s. 4, 1939-08-20. Warszawa.
- Ludzie urodzeni we Lwowie
- Odznaczeni Brązowym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem za Ratowanie Ginących
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Podoficerowie II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-ukraińskiej (strona polska)
- Urodzeni w 1887
- Zmarli w 1939