Armalkolit
 Próbka z Mjanmy | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
(Mg,Fe2+ |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
<5[1] |
| Układ krystalograficzny |
rombowy[1] |
| Gęstość minerału |
4,94 (pomiar) g/cm³[1] |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
szara do jasnobrązowej w świetle odbitym[1] |
| Połysk |
metaliczny |
| Inne |
nieprzezroczysty; silnie anizotropowy; wykazuje pleochroizm[1] |
| Dodatkowe dane | |
| Szczególne własności |
występuje jako kryształy anhedralne do subhedralnych w cieście skalnym[2] |
Armalkolit[3][4] – minerał o składzie chemicznym (Mg,Fe2+
)Ti
2O
5. Został odkryty w skałach księżycowych przywiezionych na Ziemię w misji Apollo 11. Jego nazwa pochodzi od pierwszych liter nazwisk trzech astronautów, biorących udział w tej misji: Armstronga, Aldrina i Collinsa[1][2].
Minerał ten powstaje typowo w niskich ciśnieniach i wysokich temperaturach. Stwierdzono jego występowanie w księżycowych bazaltach bogatych w tytan i mikrobrekcjach, został przywieziony na Ziemię w ramach misji Apollo 11 w 1969, a następnie przez załogi misji Apollo 16 i 17. Później odkryto, że występuje także w ziemskich skałach wulkanicznych i ultramaficznych, takich jak kimberlity, oraz w kraterach uderzeniowych (Nördlinger Ries)[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Armalcolite. W: John W. Anthony, Richard A. Bideaux, Kenneth W. Bladh, Monte C. Nichols (red.): Handbook of Mineralogy. Chantilly, VA 20151-1110, USA: Mineralogical Society of America. (ang.).
- ↑ a b Armalcolite [online], webmineral.com [dostęp 2019-09-09] (ang.).
- ↑ [...], „Postępy Astronautyki”, tom 14 i 15, 1972 [dostęp 2018-05-22].
- ↑ Kolejny księżycowy minerał występuje na Ziemi, [w:] Nauka w Polsce [online], Polska Agencja Prasowa [dostęp 2012-01-21].