Daniel Dennett

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Daniel Clement Dennett
Ilustracja
Daniel Dennett (2012)
Data i miejsce urodzenia

28 marca 1942
Boston

Data śmierci

19 kwietnia 2024

Zawód, zajęcie

filozof

Narodowość

amerykańska

Rodzice

Ruth Marjorie (z domu Leck) i Daniel Clement Dennett Jr.

Małżeństwo

Susan Bell

Dzieci

córka i syn

Krewni i powinowaci

sześcioro wnucząt

podpis
Strona internetowa

Daniel Clement Dennett III (ur. 28 marca 1942 w Bostonie, zm. 19 kwietnia 2024[1]) – amerykański filozof, profesor filozofii na Uniwersytecie Tuftsa, reprezentant nowego ateizmu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 28 marca 1942 roku w Bostonie jako syn Ruth Leck Dennett i Daniela C. Dennett Jr.[2]

Ukończył studia licencjackie na Uniwersytecie Harvarda w 1963 roku, a następnie otrzymał doktorat z filozofii na Uniwersytecie Oksfordzkim w 1965 roku[3]. Doktorat Dennetta The mind and the brain: introspective description in the light of neurological findings: intentionality, napisany pod kierunkiem Gilberta Ryle’a, poświęcony został świadomości. Praca ta w 1969 roku została wydana w formie książki jako Content and Consciousness[4][5].

W latach 1965–1971 wykładał na Uniwersytecie Kalifornijskim w Irvine, później rozpoczął nauczanie na Uniwersytecie Tuftsa. Był żonaty, miał dwójkę dzieci: córkę oraz syna[3].

Koncepcje i poglądy[edytuj | edytuj kod]

Zajmował się głównie filozofią umysłu i filozofią nauki. Był szczególnie zainteresowany biologią ewolucyjną oraz kognitywistyką. Był czołowym zwolennikiem teorii zwanej darwinizmem neuralnym (ang. neural darwinism).

Określany był jednym z „Czterech jeźdźców” nowego ateizmu[6].

Świadomość[edytuj | edytuj kod]

Zdaniem Dennetta świadomość to program „maszyny wirtualnej” kształtującej procesy odbywające się w mózgu[7]. Jest ona wytworem procesu ewolucji kulturowej. Ewolucja jednak nie wyjaśnia jak się ona rozwinęła poza tym, że posiada funkcję, która pomaga organizmowi przetrwać, dzięki czemu zadziałała tu selekcja naturalna[8].

Dennett korzystając z komputerowej terminologii nazywał mózg hardware, na którym zainstalowany jest software, czyli język oraz memy. Hardware jest efektem ewolucji biologicznej, a software ewolucji kulturowej[9]. Ludzie wytworzyli język by móc pokonać ograniczenia indeksykalne i opowiadać o wydarzeniach przeszłych bądź dziejących się w innym miejscu. Dzięki językowi mogą oni operować pojęciem takim jak „ja”, które zdaniem Dennetta jest tylko abstrakcją[9].

Do opisywania jaźni Dennett używał sformułowania środek narratywnej ciężkości, porównując ją do środka ciężkości. Dennett nazywał środek ciężkości teoretycznym abstraktem i proponował by w taki sam sposób rozumieć jaźń – jako użyteczną fikcję[10].

Model Wielokrotnych Szkiców[edytuj | edytuj kod]

Daniel Dennett w Wenecji w 2006

Model świadomości Dennetta zwany jest Modelem Wielokrotnych Szkiców[7] (ang. Multiple Drafts Model). Jest on modelem przeciwstawnym modelowi nazywanemu Kartezjańskim Teatrem[11]. Model ten w języku polskim jest także tłumaczony jako Model Wielu Szkiców[12] oraz Model Szkiców Złożonych[13].

Według Modelu Wielokrotnych Szkiców świadomość nie jest pojedynczym procesem, ale ciągłym, zmiennym strumieniem, przechodzącym z jednego szkicu w drugi. Szkice te są nieustannie edytowane, mogą odpowiadać za zachowanie bądź zostać odrzucone[14]. W modelu tym istnieje wiele strumieni, odpowiedzialnych za różne funkcje świadomości. Niektóre z nich istnieją także u zwierząt, inne są typowo ludzkie (związane ze zdolnościami językowymi oraz memami)[15].

Heterofenomenologia[edytuj | edytuj kod]

Dennet nazywał Heterofemenologią metodę badawczą, która ma na celu skonstruowanie obiektywnego opisu. Związana jest ona z tezą, że badanie świadomości powinno być przeprowadzane z perspektywy osoby trzeciej. Metoda ta polega na tym, że badana osoba sporządza opis swoich przeżyć, który jest następnie (przez inną osobę) interpretowany[16].

Qualia[edytuj | edytuj kod]

Zdaniem Dennetta qualia wydają się istnieć, jednak nie istnieją. W książce Świadomość, wychodząc od właściwości wtórnych Johna Locke’a argumentował poprzez przyjrzenie się dowodom jakie stawiają filozofowie na istnienie qualiów by udowodnić, że ich nie ma. Ludzi, którzy wierzą w istnienie qualiów nazywa qualofilami[7].

Memy i religia[edytuj | edytuj kod]

Dennett był zwolennikiem memetyki. Uważał, że memy istnieją ponieważ są to słowa, które można wymawiać. Religia to jego zdaniem zjawisko naturalne, które należy w naukowy sposób badać. Powiązał też religię z memami. Zdaniem Dennetta memy były już obecne w religiach ludowych poprzedzających religie zinstytucjonalizowane, a następnie memy te zostały „udomowione”[17].

Książki[edytuj | edytuj kod]

  1. 1986: Content and Consciousness, Routledge & Kegan Paul Books Ltd; 2nd edition January, ISBN 0-7102-0846-4.
  2. 1985: The Mind’s I, Bantam, Reissue edition, wspólnie z Douglasem Hofstadterem, ISBN 0-553-34584-2.
  3. 1984: Elbow Room: The Varieties of Free Will Worth Wanting, MIT Press, ISBN 0-262-04077-8.
  4. 1989: The Intentional Stance, MIT Press; Reprint edition, ISBN 0-262-54053-3.
  5. 1992: Consciousness Explained, Back Bay Books, ISBN 0-316-18066-1.
  6. 1996: Darwin’s Dangerous Idea: Evolution and the Meanings of Life, Simon & Schuster; Reprint edition, ISBN 0-684-82471-X.
  7. 1997: Kinds of Minds: Towards an Understanding of Consciousness, Basic Books, ISBN 0-465-07351-4.
  8. 1998: Brainchildren: Essays on Designing Minds (Representation and Mind), MIT Press, ISBN 0-262-04166-9.
  9. 2003: Freedom Evolves, Viking Press, ISBN 0-670-03186-0.
  10. 2003: Science and Religion: Are They Compatible?, współautor: Alvin Plantinga.
  11. 2005: Sweet Dreams, Philosophical Obstacles to a Science of Consiousness, MIT Press, ISBN 0-262-04225-8.
    • Słodkie sny: Filozoficzne przeszkody na drodze do nauki o świadomości, Warszawa 2007, Prószyński i S-ka, ISBN 978-83-7469-456-8.
  12. 2006: Breaking the Spell: Religion as a Natural Phenomenon, Viking – Penguin, ISBN 0-670-03472-X.
  13. 2011: Inside Jokes: Using Humor to Reverse-Engineer the Mind, współautorzy: Reginald Adams, Matthew Hurley.
    • Filozofia dowcipu. Humor jako siła napędowa umysłu, Kraków 2015, Copernicus Center Press, ISBN 978-83-7886-176-8.
  14. 2013: Intuition Pumps And Other Tools for Thinking.
    • Dźwignie wyobraźni i inne narzędzia do myślenia, Kraków 2015, Copernicus Center Press, ISBN 978-83-7886-113-3.
  15. 2017: From Bacteria to Bach and Back: The Evolution of Minds, W.W. Norton & Company, ISBN 978-0393242072.
  16. 2019: The Four Horsemen: The Conversation That Sparked an Atheist Revolution.
    • Czterej jeźdźcy Apokalipsy. Jak się zaczęła ateistyczna rewolucja (wspólnie z Richardem Dawkinsem, Samem Harrisem, Christopherem Hitchensem), Warszawa 2019, Wydawnictwo CiS, ISBN 978-83-61710-30-1.

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dan Dennett died today [online], Why Evolution Is True, 19 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-19] (ang.).
  2. John R. Shook, Dictionary of Modern American Philosophers, A&C Black, 2005, ISBN 978-1-84371-037-0 [dostęp 2021-06-21] (ang.).
  3. a b Daniel C. Dennett: Home [online], ase.tufts.edu [dostęp 2021-06-21].
  4. Daniel C. Dennett, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-09-30] (ang.).
  5. Daniel C. Dennett, The mind and the brain: introspective description in the light of neurological findings: intentionality, 1965 [dostęp 2021-06-21] (ang.).
  6. Alvin Plantinga: Knowledge and Christian Belief. Wm. B. Eerdmans Publishing, 2015, s. VII. ISBN 978-0-8028-7204-3.
  7. a b c Daniel Dennett i inni, Świadomość, Kraków: Copernicus Center Press, 2016, ISBN 978-83-7886-256-7, OCLC 995459743 [dostęp 2021-06-22].
  8. Józef Bremer, Jak to jest być świadomym. Analityczne teorie umysłu a problem neuronalnych podstaw świadomości, Warszawa: Wyd. IFiS PAN, 2005, s. 179, ISBN 83-7388-069-0, OCLC 63705947 [dostęp 2021-06-22].
  9. a b Józef Bremer, Jak to jest być świadomym. Analityczne teorie umysłu a problem neuronalnych podstaw świadomości, Warszawa: Wyd. IFiS PAN, 2005, s. 157, ISBN 83-7388-069-0, OCLC 63705947 [dostęp 2021-06-22].
  10. Arkadiusz Żychliński, Głowa pełna głosów: Pessoi i Dennetta koncepcje jaźni, 2011, s. 287, OCLC 998733065 [dostęp 2021-06-22].
  11. Józef Bremer, Jak to jest być świadomym. Analityczne teorie umysłu a problem neuronalnych podstaw świadomości, Warszawa: Wyd. IFiS PAN, 2005, s. 73, ISBN 83-7388-069-0, OCLC 63705947 [dostęp 2021-06-22].
  12. Józef Bremer, Jak to jest być świadomym. Analityczne teorie umysłu a problem neuronalnych podstaw świadomości, Warszawa: Wyd. IFiS PAN, 2005, ISBN 83-7388-069-0, OCLC 63705947 [dostęp 2021-06-22].
  13. Piotr Czarnecki, Koncepcja umysłu w filozofii Daniela C. Dennetta, 2002.
  14. Józef Bremer, Jak to jest być świadomym. Analityczne teorie umysłu a problem neuronalnych podstaw świadomości, Warszawa: Wyd. IFiS PAN, 2005, s. 164, ISBN 83-7388-069-0, OCLC 63705947 [dostęp 2021-06-22].
  15. Józef Bremer, Jak to jest być świadomym. Analityczne teorie umysłu a problem neuronalnych podstaw świadomości, Warszawa: Wyd. IFiS PAN, 2005, s. 180, ISBN 83-7388-069-0, OCLC 63705947 [dostęp 2021-06-22].
  16. Józef Bremer, Jak to jest być świadomym. Analityczne teorie umysłu a problem neuronalnych podstaw świadomości, Warszawa: Wyd. IFiS PAN, 2005, s. 153, ISBN 83-7388-069-0, OCLC 63705947 [dostęp 2021-06-22].
  17. Daniel Dennett, Odczarowanie. Religia jako zjawisko naturalne, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2008, ISBN 978-83-06-03138-6, OCLC 297610656 [dostęp 2021-06-22].
  18. Doctor Honoris Causa. [w:] Daniel Dennett; Domeniu: Filosofie; Data acordării: 20 iunie 2011 [on-line]. unibuc.ro. [dostęp 2022-09-27]. (rum.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]