Druga bitwa nad Bobrem
| wojny napoleońskie | |||
 Uwięzienie dywizji pod dowództwem generała Jacques'a Pierre'a Louisa Puthoda koło Płakowic w rozlewisku rzeki Bóbr (Lwówek Śląski, 29 sierpnia 1813) | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Wynik |
zwycięstwo armii pruskiej | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Druga bitwa nad Bobrem – jedna z bitew podczas wojen napoleońskich, mająca miejsce w Płakowicach pod Lwówkiem Śląskim (obecnie dzielnica miasta), stoczona 29 sierpnia 1813 roku między armią Cesarstwa Francuskiego i armią pruską, w wyniku której francuska dywizja gen. Jacques'a Pierre'a Louisa Puthoda uległa zniszczeniu[2].
Przebieg[edytuj | edytuj kod]
W roku 1813, w czasie wojen napoleońskich, wojska francuskie stoczyły nad Bobrem w okolicy Lwówka Śląskiego (Płakowice) dwie bitwy. Pierwsza bitwa nad Bobrem 21 sierpnia zakończyła się zwycięstwem Napoleona nad wojskami pruskimi. Jednak już kilka dni później, 29 sierpnia miała miejsce druga bitwa nad Bobrem, która przyniosła Francuzom klęskę. Dywizja generała Puthoda, który nie brał udziału we wcześniejszej bitwie nad Kaczawą, wycofywała się w kierunku Jeleniej Góry, aby tam przeprawić się na lewy brzeg Bobru. Wezbrana rzeka pozrywała jednak mosty, a Francuzi ruszyli w dół rzeki, kierując się na Lwówek Śląski. W Płakowicach chcieli zbudować przeprawę, ale wzburzone wody im to uniemożliwiły. Naciskane przez korpus Langerona, należący do przedniej straży wojsk Blüchera, oddziały francuskie, przyparte do rzeki i ostrzelane lekką artylerią, podjęły próbę przebycia rzeki wpław. Skończyło się to tragicznie. W nurtach Bobru zginęło 2000 żołnierzy, w tym generał i pułkownik. Przez rzekę podobno udało przeprawić się jedynie 40 żołnierzom[3]. Przez kilka następnych dni ciała topielców były wyrzucane na brzegi rzeki. Pochowano je w zbiorowej mogile na łące pod Brunowem[4]. Ogółem w bitwie zginęło, utopiło lub poddało się blisko 3000 żołnierzy, z czego blisko 1000 znalazło śmierć w wodach rzeki[5]. Do niewoli trafiło 2-3 tys. żołnierzy oraz 100 oficerów[6]. Niektóre źródła podają również informacje, że w tym czasie w mieście broniły się oddziały francuskie, najprawdopodobniej próbujące przyjść z odsieczą oddziałom Puthoda. Ta bitwa zakończyła się porażką Francuzów, którym co prawda udało się utrzymać miasto, ale nie mogli już wpłynąć na przebieg działań za rzeką[7].
W pobliżu miało też miejsce mniejsze starcie pruskich wojsk generała von Yorcka z sojusznikami Francuzów z Wirtembergii: wojska Yorcka przeprawiły się przez młyńską odnogę Bobru w wiosce Żerkowice (w pobliżu dzisiejszego zakładu wytwarzania oklein), a po spotkaniu silnego oporu, wycofały się[8].
Kwestia udziału Napoleona w bitwie[edytuj | edytuj kod]
Spotykane w źródłach informacje, że w czasie bitwy w Lwówku przebywał Napoleon, są błędne i wynikają z wydanej w tym czasie odezwy generała Blüchera do żołnierzy[5] oraz przeświadczenia generała Langerona o ataku całej armii Napoleona, co spowodowało jego przyspieszone wycofanie z okolic Pielgrzymki po napotkaniu przedniej straży wojsk francuskich mimo wyraźnych zadania utrzymania tej wioski za wszelką cenę. Niewykluczone też, że wojska francuskie miały rozkaz informować wroga o obecności cesarza[8], aby zdemoralizować przeciwnika lub zmusić do bezładnego wycofania, co nie pozwoliłoby Armii Śląska na wzięciu udziału w działaniach w Saksonii. Sam Blücher około 24 sierpnia zdał sobie sprawę, że Napoleon najprawdopodobniej odmaszerował z jednym z korpusów w kierunku Chojnowa[8], a na skutek sprzeczek z Langeronem i von Yorckiem zdecydował się wydać bitwę w okolicach Jawora (bitwa nad Kaczawą).
W rzeczywistości cesarz był wtedy w okolicach Żytawy, a następnie zebrał swoje oddziały z okolic Lubania i Zgorzelca i ruszył z odsieczą na Drezno[9][10].
Informacje zawarte w odezwie Blüchera były później wielokrotnie powtarzane przez innych autorów.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy [edytuj | edytuj kod]
- ↑ Friedrich Rudolf von Rothenburg Schlachten, belagerungen und gefechte in dem jahre 1813 str. 63
- ↑ Geschichte der deutschen Freiheitskriege in den Jahren 1813 und 1814
- ↑ Słownik geografii turystycznej Sudetów. Pogórze Kaczawskie, pod redakcją Marka Staffy, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2002, ISBN 83-85773-47-9
- ↑ "Heimatbuch des Kreises Löwenberg" Löwenberg 1925 str 231
- ↑ a b Christopher Kelly: History of the French Revolution and of the Wars Produced by that Memorable Event: From the Commencement of Hostilities in L792, to the Second Restoration of Louis XVIII ; and the Deportation of Napoleon Buonaparte to the Island of St. Helena, Including a Complete Account of the War Between Great Britain and America ; and the Memorable Battle of Waterloo.... T. Kelly, 1820. [dostęp 2015-07-13]. (ang.).
- ↑ Geschichte der deutschen Freiheitskriege in den Jahren 1813 und 1814, str. 447
- ↑ The Shamrock. Irish National Newspaper and Publishing Company, Limited, 1868. [dostęp 2015-07-13]. (ang.).
- ↑ a b c Edward Müffling: Passages from My Life: Together with Mémoirs of the Champaign of 1813 and 1814. R. Bentley, 1853. [dostęp 2015-07-13]. (ang.).
- ↑ Gregory Fremont-Barnes, Todd Fisher: The Napoleonic Wars: The Rise and Fall of an Empire. Osprey Publishing, 2004. ISBN 978-1-84176-831-1. [dostęp 2015-07-13]. (ang.).
- ↑ Michael V. Leggiere: Napoleon and Berlin: The Franco-Prussian War in North Germany, 1813. University of Oklahoma Press, 2015-06-23. ISBN 978-0-8061-8017-5. [dostęp 2015-07-13]. (ang.).