Glikolowy kwas nukleinowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Porównanie reszty T glikolowego kwasu nukleinowego i naturalnej reszty nukleotydu T w DNA z wyróżnionymi szkieletami glikolu propylenowego (czerwony) i deoksyrybozy (niebieski)

Glikolowy kwas nukleinowy (GNA – ang. glycol nucleic acid) – syntetyczny analog DNA, w którym reszty deoksyrybozy zastąpione są resztą glikolu propylenowego, do którego dołączona jest zasada azotowa.

Analogi 2,3-dihydroksypropylonukleozydów zostały po raz pierwszy zsyntetyzowane przez Uedę i współpr. w 1971 roku[1]. Wkrótce potem wykazano, że oligomery tych analogów połączone grupami fosforanowymi powodują zmniejszenie absorbancji roztworu w obecności DNA lub RNA[2]. Otrzymywanie tego typu analogów kwasów nukleinowych zostało później opisane przez Acevedę i Andrewsa[3]. Parowanie zasad GNA-GNA zostało opisane przez Zhanga i Meggersa[4].

GNA wykazuje zdolność parowania zasad według Watsona-Cricka. Parowanie to jest stabilniejsze dla GNA niż dla naturalnie występujących kwasów nukleinowych, DNA czy RNA.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nasuo Ueda, Toshio Kawabata, Kiichi Takemoto, Synthesis of N-(2,3-dihydroxypropyl) derivatives of nucleic bases, „Journal of Heterocyclic Chemistry”, 8 (5), 1971, s. 827-829, DOI10.1002/jhet.5570080527.
  2. Tooru Seita i inni, Condensation polymerization of nucleotide analogues, „Die Makromolekulare Chemie”, 154 (1), 1972, s. 255-261, DOI10.1002/macp.1972.021540123.
  3. Oscar L. Acevedo, Robert S. Andrews, Synthesis of propane-2,3-diol combinatorial monomers, „Tetrahedron Letters”, 37 (23), 1996, s. 3931-3934, DOI10.1016/0040-4039(96)00745-9.
  4. L. Zhang, A. Peritz, E. Meggers, A simple glycol nucleic acid, „Journal of the American Chemical Society”, 127 (12), 2005, s. 4174-4175, DOI10.1021/ja042564z, PMID15783191.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]