Polimery nieorganiczne

Polimery nieorganiczne – polimery, które w swojej strukturze, w łańcuchu głównym nie zawierają atomów węgla. Polimery zawierające składniki nieorganiczne i organiczne, czasami nazywane są polimerami nieorganiczno-organicznymi. Polimery nieorganiczne oferują właściwości niespotykane w materiałach organicznych takie jak sprężystość w niskiej temperaturze, przewodność elektryczna właściwa, niepalność. Polimery nieorganiczne z dostosowującymi się właściwościami czasami nazywane są inteligentnymi polimerami nieorganicznymi. Specjalna grupa polimerów nieorganicznych to geopolimery, które występują naturalnie, ale mogą być też otrzymywane sztucznie.

Budowa

Polimery liniowe z jednym rodzajem atomów w głównych łańcuchach

Polimery liniowe posiadają łańcuch główny bez żadnych rozgałęzień bocznych. Przykładem jest spontanicznie tworzące się polisulfany, powstające w wyniku polimeryzacji siarki S
8. Polimery formowane z pierwiastków grupy IV układu okresowego są dobrze znane. Podstawowym przykładem są polisilany, krzemowy odpowiednik polietylenu. Mogą być klasyfikowane zależnie od tego czy mają pojedyncze, podwójne lub potrójne wiązania w łańcuchu głównym.

Polimery mieszane

Polimery mieszane posiadają więcej niż jeden rodzaj atomu w łańcuchu głównym. Zazwyczaj dwa rodzaje atomów występują naprzemiennie.

Na bazie krzemu

Przykładem mogą być polisiloksany, których główny łańcuch jest zbudowany z naprzemiennie ułożonych atomów krzemu i tlenu (−O−Si−O−Si−O−Si−).

Na bazie fosforu

Polifosforany są zbudowane są z merów fosforanowych. Powstają na skutek spontanicznej lub wymuszonej kondensacji soli kwasu fosforowego. Ich ogólną budowę można przedstawić następująco:

M−O−[P(OM)(O)−O]
n−M (M = atom metalu, zwykle sodu lub potasu).

Na bazie boru

Poliaminoborany posiadają łańcuch główny o budowie −B−N−B−N−.

Na bazie siarki

Siarko-azotowe polimery posiadają łańcuch główny o budowie −S−N−S−N−. Materiały tego typu posiadają wysoką przewodność elektryczną.

Metody polimeryzacji

Polimery nieorganiczne tworzone są, tak samo jak organiczne, w wyniku:

• Polimeryzacja stopniowa(polikondensacja i poliaddycja);
• Polimeryzacja łańcuchowa.

Bibliografia

• J. E. Mark, H. R. Allcock and R. West, „Inorganic Polymers”, 1992, Prentice Hall.
• D. Walton and P. Lorimer, „Polymers”, 2001, Oxford Chemistry Primers.
• W. Szlezyngier, „Tworzywa sztuczne”, Tom 1, 1996, Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej.
• W. Szlezyngier, „Tworzywa sztuczne”, Tom 2, 1996, Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej.