Stenograf Polski
| Częstotliwość | |
|---|---|
| Państwo | |
| Adres |
Warszawa |
| Wydawca |
Zarząd Główny SSIM |
| Język |
polski |
| Pierwszy numer | |
| Ostatni numer | |
| Format |
14,8x21 cm[1] |
| Liczba stron |
32[1] |
| ISSN | |
| OCLC | |
Stenograf Polski – dwumiesięcznik[1], później miesięcznik (nie ukazujący się w lipcu i sierpniu)[3] Zarządu Głównego Stowarzyszenia Stenografów i Maszynistek w Polsce (SSIM), poświęcony problematyce stenotypii i prac biurowych.
Czasopismo było wydawane w Warszawie od 1922[1], po przerwie wojennej tytuł wznowiono w 1947[3] i kontynuowano do 1989[2]. Adresowano je do pracowników administracji, stenografów, maszynistek. Publikowało ćwiczenia dla stenografów, stenogramy i teksty ćwiczebne dla maszynistek. Redakcja mieściła się w Warszawie przy ul. Wawelskiej 59[1], następnie przy ul. Śniadeckich 23[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Jolles 1963 ↓, s. 274.
- ↑ a b Stenograf polski : Pisanie na maszynie stenografia, stenotypia. Sächsische Landesbibliothek - Staats- und Universitätsbibliothek Dresden. [dostęp 2020-03-14]. (niem.).
- ↑ a b c Stenograf Polski : stenografia, stenotypia, pisanie na maszynie. Czasopisma polskie 1985-2000 (MARC BN). [dostęp 2020-03-14]. (pol.).