Przejdź do zawartości

Włodzimierz Missiuro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Missiuro
Ilustracja
mjr dr Włodzimierz Missiuro (przed 1929)
podpułkownik lekarz podpułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia

10 grudnia 1892
Witebsk

Data i miejsce śmierci

11 kwietnia 1967
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

7 Batalion Sanitarny,
CWSGiS,
CBLL,
CIWF → AWF

Stanowiska

lekarz szkoły, wykładowca

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal 10-lecia Polski Ludowej
Multimedia w Wikimedia Commons

Włodzimierz Jan Missiuro (ur. 10 grudnia 1892 w Witebsku, zm. 11 kwietnia 1967 w Warszawie) – podpułkownik lekarz doktor Wojska Polskiego, specjalista fizjologii, wykładowca akademicki.

Nagrobek Włodzimierza Missiuro na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 10 grudnia 1892[1] w rodzinie Hipolita i Marii z Mieżunów. Uczęszczał do szkoły średniej w Witebsku. W 1915 ukończył Wydział lekarski Uniwersytetu w Saratowie[2] uzyskując tytuł doktora wszech nauk lekarskich. Specjalizował się w fizjologii. W latach 1915–1917 służył w wojsku rosyjskim, następnie w polskich oddziałach ochotniczych w Chinach i Armii Polskiej we Francji[2].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia majora lekarza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4][5]. W 1923, 1924 jako oficer nadetatowy 7 batalionu sanitarnego z Poznania, gdzie pełnił od listopada 1922 funkcję lekarza, a później także wykładowcy w Centralnej Wojskowej Szkole Gimnastyki i Sportów[6][7][8]. Jednocześnie pracował jako asystent w Studium Wychowania Fizycznego przy Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego. W 1924 przebywał we Francji na studiach w Joinville-le-Pont, a w późniejszym czasie zachorował i odszedł do służby w Instytucie Badań Lotniczych (od maja 1925 został zastąpiony w CWSGIS przez kpt. dr. Alojzego Pawełka[9]. W 1928 został zastępcą kierownika Centrum Badań Lotniczo-Lekarskich[10][11]. W 1932 służył w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie[12]. Później awansowany do stopnia podpułkownika lekarza. Od 1933 do 1938 był wykładowcą Pracowni Fizjologicznej Wychowania i Sportu w Zakładzie Fizjologii Człowieka Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1931 do 1939 pełnił stanowisko kierownika Zakładu Fizjologii w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie[13]. W 1937 współorganizował Polskie Towarzystwo Medycyny Sportowej. Był członkiem Stowarzyszenia Mieszkaniowego Spółdzielczego Profesorów Uniwersytetu Warszawskiego.

Po wybuchu II wojny światowej 1939 podczas kampanii wrześniowej wziął udział w ewakuacji WCBLL. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 dzień później został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie jenieckim w Kozielsku od 1939 do 1940. Następnie przebywał w obozie w Pawliszczew Borze. Od 24 czerwca 1940 do 31 września 1941 był osadzony w obozie jenieckim NKWD w Griazowcu[14][15]. Na mocy układu Sikorski-Majski z 30 lipca 1941 odzyskał wolność, po czym wstąpił do formowanej Armii Polskiej w ZSRR gen. Władysława Andersa.

Od 1942 do 1946 był profesorem Polskiego Wydziału Lekarskiego na Uniwersytecie w Edynburgu[16]. Po wojnie powrócił do Polski. W 1946 został profesorem Uniwersytetu Łódzkiego. Wkrótce został profesorem AWF w Warszawie, gdzie od 1946 do 1967 ponownie był kierownikiem Zakładu Fizjologii[13], a także od 1947 do 1950 sprawował stanowisko dziekana uczelni[17]. Od 1950 był także profesorem Akademii Medycznej w Warszawie. W 1951 został członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Był organizatorem i od 1953 kierownikiem Instytutu Naukowego Kultury Fizycznej. W 1962 został kierownikiem Zakładu Fizjologii Pracy Polskiej Akademii Nauk[18]. Jego asystentami w ZF AWF byli Eligiusz Preisler, Krystyna Nazar[19]. W listopadzie 1961 został wybrany pierwszym prezesem Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej[20].

Publikował prace naukowe z zakresu fizjologii sportu, lotnictwa i pracy. Od 1929 był redaktorem kwartalnika naukowego „Przegląd Fizjologii Ruchu”[2] oraz w latach 1929–1931, wspólnie z Gustawem Szulcem, redagował kwartalnik „Przegląd Sportowo-Lekarski” (czasopismo poświęcone fizjologii, patologii i higienie sportu, wychowania fizycznego i pracy)[21].

Dwukrotnie żonaty. W 1922 ożenił się z Ludmiłą z Grzelichowskich (ur. 1901). Drugą żoną, poślubioną w 1947, była Janina z Etelów (1918–2013)[2][22][23].

Zmarł 11 kwietnia 1967 w Warszawie[24], pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C2-4-1)[23].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Laboratorium fizjologiczne na usługach wychowania fizycznego i sportu[25]
  • „Przegląd Sportowo-Lekarski” (wydania z lat 1929–1931)
  • Psychotechnika w lotnictwie (1928, współautor: Bohdan Zawadzki)
  • Studium przemiany oddechowej podczas intensywnej pracy (1930, współautor: Gustaw Szulc)
  • Wpływ anoksemii wytwarzanej przy oddychaniu w systemie zamkniętym na przemianę oddechowa i krążenie u człowieka (1932)
  • Fizjologia pracy. Podstawy teoretyczne (1936)
  • Laboratoria Akademii Wychowania Fizycznego ośrodkiem badania pracy i wydajności ludzkiej (1948)
  • Znaczenie twórczości Pałowa dla wiedzy o czynności mózgu. W 100-letnią rocznicę urodzin I. P. Pawłowa (1949)
  • Zarys fizjologii pracy (1965)
  • Who's who in physical culture. List of institutions, research centres, schools, persons and periodicals in sports and physical education (1967, współautor: Zygmunt Majewski)
  • Znużenie. O fizjologicznych podstawach racjonalizacji pracy (1947)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W 1935 dokonano zmiany imienia z Włodzimierz na Włodzimierz Jan oraz sprostowano datę urodzenia z 28 listopada 1892 na 10 grudnia 1892. Stwierdzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 8, s. 62, 1 czerwca 1935.  Podawano także inne daty urodzenia: 28 marca - Lista jeńców z obozu w Griazowcu, 28 listopada - Rocznik Oficerski 1928, 1932 oraz 28 grudnia - Muzeum Wojska Polskiego.
  2. ↑ a b c d e f g Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 494. [dostęp 2024-05-28].
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1200.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1081.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 728.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1163, 1514.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1056, 1376.
  8. ↑ Pawełek. CWSzGiS 1929 ↓, s. 11, 12, 17, 20, 21.
  9. ↑ Pawełek. CWSzGiS 1929 ↓, s. 17, 29, 39, 42.
  10. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 4 z 20 lutego 1928 r., s. 37.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 711.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 829.
  13. ↑ a b Historia Zakładu Fizjologii. arch.awf.edu.pl. [dostęp 2016-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-17)].
  14. ↑ Jerzy Turski: Lista jeńców z obozu w Griazowcu. W: Zdzisław Peszkowski: Wspomnienia jeńca z Kozielska. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1989, s. 73. ISBN 83-85015-66-3.
  15. ↑ Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu. raportnowaka.pl. s. 22. [dostęp 2016-04-20].
  16. ↑ Profesorowie i wykładowcy Polskiego Wydziału Lekarskiego w Edynburgu (1941–1949). oil.org.pl. [dostęp 2016-04-20].
  17. ↑ Poczet rektorów. awf.edu.pl. [dostęp 2016-04-20].
  18. ↑ Historia Instytutu. imdik.pan.pl. [dostęp 2016-04-20].
  19. ↑ Rok 2010 – Prof. Krystyna Nazar. awf.wroc.pl. [dostęp 2016-04-20].
  20. ↑ PTMS - Historia [online], PTMS - Historia [dostęp 2024-05-28] (pol.).
  21. ↑ „Przegląd Sportowo-Lekarski” Rok I, Nr 3-4, Warszawa 1929 [dostęp 2024-05-28].
  22. ↑ Włodzimierz Jan Missiuro M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-05-28].
  23. ↑ a b Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2024-05-28].
  24. ↑ Lista pochowanych. Włodzimierz Missiuro. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].
  25. ↑ Pawełek. CWSzGiS 1929 ↓, s. 40.
  26. ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  27. ↑ M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa z 13 stycznia 1955 r. nr 0/114 - na wniosek Ministra Zdrowia.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Włodzimierz_Missiuro&oldid=73871685”