SOCATA ST-10

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
SOCATA ST-10
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Francja

Producent

SOCATA

Typ

samolot turystyczny

Konstrukcja

metalowa

Załoga

1

Historia
Data oblotu

7 listopada 1967

Liczba egz.

55

Dane techniczne
Napęd

Lycoming Io-360-C

Moc

200 KM (150 kW)

Wymiary
Rozpiętość

9,7 m

Wydłużenie

7,1

Długość

7,26 m

Wysokość

2,88 m

Powierzchnia nośna

13 m²

Profil skrzydła

NACA 4413-6 -> NACA 62A-517

Masa
Własna

680 kg

Startowa

1190 kg

Zapas paliwa

200 l

Osiągi
Prędkość maks.

290 km/h

Prędkość przelotowa

270 km/h

Prędkość dopuszczalna

310 km/h

Prędkość wznoszenia

5,1 m/s

Pułap

5000 m

Zasięg

1300 km

Rozbieg

270 m

Dobieg

250 m

Dane operacyjne
Liczba miejsc
3
Użytkownicy
Australia, Francja, Wielka Brytania

SOCATA ST-10francuski samolot turystyczny.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zakłady SOCATA, na bazie produkowanego w nich samolotu Gordon GY-80 "Horizon", opracowały prototyp samolotu turystycznego. Jego oblotu dokonano 7 listopada 1967 r. Produkcję seryjną uruchomiono w 1969 r., licencję na jego budowę zakupiły zakłady Southern Aeronautics w Perth.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Czteromiejscowy jednosilnikowy samolot turystyczny w układzie dolnopłatu o konstrukcji metalowej. Przednia część kadłuba ma konstrukcję kratownicową wykonaną ze spawanych rur stalowych, tylna ma konstrukcję skorupową. Kabina wyposażona w cztery fotele, po dwa obok siebie. Za kabiną bagażnik o ładowności 40 kg. Kadłub zakończony usterzeniem krzyżowym, statecznik poziomy o konstrukcji płytowej. Skrzydło o konstrukcji jednodźwigarowej z kesonem noskowym i pomocniczym dźwigarkiem. Profil płata to NACA 4413-6 przechodzący w NACA 62A-517. Całą krawędź spływu zajmują lotki typu Friese i klapy Flowera. U nasady skrzydeł znajdują się dwa zbiorniki paliwa o łącznej pojemności 200 litrów. Podwozie trójkołowe ze sterowanym kółkiem przednim, chowane w locie. Silnik czterocylindrowy Lycoming Io-360-C w układzie bokser napędzający przestawialne w locie dwułopatowe śmigło Hartzell o średnicy 1,9 m.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]