Witalis Szerszeń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witalis Szerszeń
pułkownik pułkownik
Data urodzenia

30 marca 1921

Data i miejsce śmierci

9 listopada 2009
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1943-1984

Siły zbrojne

Ludowe Wojsko Polskie

Stanowiska

dowódca pułku, dowódca korpusu, szef służby, attaché wojskowy

Witalis Szerszeń (ur. 30 marca 1921 w Tambowie, zm. 9 listopada 2009 w Warszawie[1]) – polski dowódca wojskowy, pułkownik ludowego WP, magister inżynier.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Włodzimierza. Podczas II wojny światowej walczył w szeregach ludowego Wojska Polskiego. W 1949 powołany na dowódcę 30 pułku piechoty.

Od marca 1954 do września 1956 dowódca 1 Korpusu Armijnego, którego dowództwo stacjonowało w Wałczu.

W 1972 Sekretariat Komitetu Obrony Kraju opublikował opracowanie (do użytku wewnętrznego) jego autorstwa pod tytułem Zasady organizacji i działania zmilitaryzowanych oddziałów ratownictwa technicznego formowanych na bazie przedsiębiorstw ministerstwa budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych. Materiał pomocniczy do prac obronnych i szkolenia.

Od listopada 1975 do maja 1977 szef Służby Zakwaterowania i Budownictwa WP. Od 1976 roku był członkiem Komisji do Spraw Ochrony i Konserwacji Obiektów Inżynierii i Architektury związanych z Historią Wojskowości[2].

W latach 1980-1984 attaché wojskowy, morski i lotniczy przy Ambasadzie PRL w Pjongjangu.

Od 1984 w stanie spoczynku.

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[1] (kwatera B19-8-16)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Witalis Szerszeń. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2015-04-22]. (pol.).
  2. Andrzej Gruszecki, Ochrona i konserwacja obiektów inżynierii i architektury związanych z historią wojskowości /w/ Ochrona zabytków, 1978, nr 31/2 (121), str. 126-128
  3. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Inwentarz archiwalny IPN
  • Andrzej Gruszecki, Ochrona i konserwacja obiektów inżynierii i architektury związanych z historią wojskowości /w/ Ochrona zabytków, 1978, nr 31/2 (121), str. 126-128