Łódź młodzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Poemat Kaspra Twardowskiego ok. 1592-przed 1641, poety baroku, pt.Łódź Młodzi z nawałności do brzegu płynąca został opublikowany w Krakowie w 1618. Jest pierwszym aktem skruchy poety i zastąpienia złych pism dobrymi. Utwór adresowany jest do tych samych odbiorców, co datowane na 1617 Lekcyje Kupidynowe czyli do młodzieży i tworzy swoistą paralelę. Jest to zalegoryzowana opowieść o dziejach nawrócenia i pokuty. Autor wzorował się na Wyznaniach Świętego Augustyna a także na elegii pokutnej Hieronima Morsztyna

Moment nawrócenia został przedstawiony jako spotkanie z tajemniczym jeźdźcem, na rozległej łące, gdy poeta w towarzystwie Kupidyna wraca z biesiady. Poeta przemienia tajemniczego rycerza w Amora Bożego, żeby ukazać epizod psychomachii, walki dwu Amorów. Amor Boży zwycięża a poeta doznaje przemiany wewnętrznej i zostaje skierowany do nowego mistrza. Lekcji życia udziela mu człowiek żyjący na łonie natury. Na pochwałę zasługuje pomysł moralnej retrospekcji upostaciowionej przez galerię obrazów w ogrodzie pustelnika.

Taki typ perswazji przemawia do wyobraźni, doprowadza do przemiany wewnętrznej bohatera i pokuty. Sztuka kontrreformacji bardzo chętnie korzystała z takich środków przekazu.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]