Przejdź do zawartości

352 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
352 Dywizja Piechoty
352 Dywizja Grenadierów Ludowych
352. Infanterie-Division
352. Volksgrenadier-Division
Ilustracja
Historia
Państwo

Niemcy

Sformowanie

listopad 1943

Rozformowanie

lipiec 1944

Dowódcy
Pierwszy

Dietrich Kraiss

Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Wehrmacht

Rodzaj wojsk

piechota

352 Dywizja Piechoty (niem. 352. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana w rejonie Saint-Lô na mocy rozkazu z 5 listopada 1943, w 21. fali mobilizacyjnej przez XI Okręg Wojskowy. We wrześniu 1944 została przekształcona w 352 Dywizję Grenadierów Ludowych (352. Volksgrenadier-Division).

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • Struktura organizacyjna w listopadzie 1943:

914., 915. i 916 pułk grenadierów, 352 pułk artylerii, 352 batalion pionierów, 352 batalion fizylierów, 352 oddział przeciwpancerny, 352 oddział łączności, 352 polowy batalion zapasowy.

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

  • Generalleutnant Dietrich Kraiss 6 XI 1943 – 2 VII 1944;
  • Generalmajor Eberhard von Schuckmann 21 IX 1944 – 6 X 1944;
  • Generalmajor Eric-Otto Schmidt 6 X 1944 – 23 XII 1944;
  • Generalmajor Richard Bazing 23 XII 1944 – 21 II 1945;
  • Generalmajor der Reserve Rudolf von Oppen 21 II 1945 – 29 IV 1945.

Szlak bojowy[edytuj | edytuj kod]

Dywizja pierwotnie była przeznaczona do walk na froncie wschodnim, jednak ostatecznie znalazła się półwyspie Cotentin. Obsadzała rejon plaży Omaha, na której w dniach 6/7 czerwca 1944 prowadziła ciężkie walki z desantem Aliantów. Mocno zniszczona jednostka walczyła w Normandii jeszcze dwa miesiące. W czasie walk we Francji dywizja straciła ok. 9 tys. żołnierzy. Jej resztki zostały wycofane i we wrześniu 1944 odbudowano ją jako 352 Dywizję Grenadierów Ludowych. Zreformowana jednostka walczyła w rejonie Eifel, brała udział w ofensywie w Ardenach oraz zmaganiach o Trewir i nad Mozelą. Poddała się w rejonie Darmstadt[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010, s. 63–64. ISBN 978-83-11-11655-9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0.