Aleksander Bieberstein

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Bieberstein
Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1889
Tarnopol

Data i miejsce śmierci

4 września 1979
Izrael

Zawód, zajęcie

lekarz, pamiętnikarz krakowskiego getta

Narodowość

polski Żyd

Alma Mater

Uniwersytet Wiedeński

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Aleksander Bieberstein (ur. 1 sierpnia 1889 w Tarnopolu, zm. 4 września 1979 w Izraelu)[1] – lekarz, pamiętnikarz krakowskiego getta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Dawida i Celiny z Finkelsteinów[2]. Gimnazjum ukończył w Krakowie, studia medyczne na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie zdobył dyplom lekarski. Po I wojnie światowej został lekarzem wojskowym, a następnie do 1942 pracował w Ubezpieczalni Społecznej.

W latach okupacji zajmował się jedynie pacjentami żydowskimi i dla nich w 1942 w krakowskim getcie zorganizował i prowadził szpital zakaźny, co umożliwił mu dr Ludwik Żurowski. Był również prezesem zarządu Zakładu Sierot Żydowskich im. Róży Rockowej. Po likwidacji getta 14 marca 1943 trafił do obozu w Płaszowie, następnie do Groß-Rosen; wyzwolenie, razem z innymi więźniami przeniesionymi tam przez Oskara Schindlera, zastało go w Brünnlitz. Przez cały okres II wojny Bieberstein prowadził notatki i zapiski dokumentujące los krakowskich Żydów, które jednak przepadły podczas ewakuacji w obozie Groß-Rosen. Po wojnie starał się jak najdokładniej odtworzyć tę dokumentację z pamięci i rozmów z ocalałymi krakowskim Żydami, owocem czego jest książka Zagłada Żydów w Krakowie. Za swój tekst o zniszczeniu krakowskiego getta w 1982 otrzymał nagrodę Związku Krakowian w Izraelu w konkursie literackim poświęconym wspomnieniom z Krakowa[3].

Od wyzwolenia do 1958 był kierownikiem Wydziału Zdrowia Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie. Zwolniony w ramach czystki antyżydowskiej w 1959 zdecydował się na wyjazd do Izraela, gdzie w 1979 zmarł.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Brat Aleksandra, Marek Bieberstein, był przewodniczącym Gminy Żydowskiej w Krakowie, został zamordowany zastrzykiem fenolu 14 maja 1944 w obozie w Płaszowie. Synowie Marka, a bratankowie Aleksandra, przeżyli okupację: Ludwik Bieberstein (1908–1970) był lekarzem, żołnierzem armii gen. Andersa, Artur Bieberstein-Jurand był farmaceutą i biologiem pracował jako pracownik naukowy na uniwersytecie w Edynburgu. Syn, dr Edwin Opoczyński (Biberstein) (1918–2000), mimo ograniczeń dla studentów żydowskich na Uniwersytecie Jagiellońskim, rozpoczął studia medyczne w 1938 roku. W czasie okupacji niemieckiej więzień m.in. Auschwitz-Birkenau. Po wojnie ukończył studia i przez prawie całe życie był związany z krakowską służbą zdrowia.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aleksander Bieberstein (1889–1978) [online] [dostęp 2024-05-13] (pol.).
  2. Akta w sprawie karnej Amona Gotha. Tom III, 1 kwietnia 1940 [dostęp 2024-05-13].
  3. Coś o nas | ארגון יוצאי קרקוב בישראל [online] [dostęp 2024-05-13] (pol.).
  4. M.P. z 1954 r. nr 100, poz. 1225 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie służby zdrowia” - wymieniony jako dr Biberstein Aleksander s. Daniela.
  5. M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa z dnia 13 stycznia 1955 r. nr 0/114 - na wniosek Ministra Zdrowia - wymieniony jako dr Biberstein Aleksander.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]