Andrzej Wawrzyk
 Andrzej Wawrzyk (2016) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
195 cm |
| Styl walki |
praworęczny |
| Debiut |
2006 |
| Kategoria wagowa | |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
38 |
| Zwycięstwa |
34 |
| Przez nokauty |
20 |
| Porażki |
4 (3 KO) |
| Remisy |
0 |
| Nieodbyte |
0 |
| |
Andrzej Wawrzyk (ur. 26 września 1987 w Krakowie) – polski bokser, mistrz Polski wagi ciężkiej. Mierzy 195 cm wzrostu[1].
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Swoją pierwszą walkę stoczył 18 listopada 2006 z czeskim bokserem Ervínem Slonką. 4-rundowy pojedynek wygrał jednogłośną decyzją sędziów na punkty.
19 kwietnia 2008 otrzymał szansę walki o pas mistrza Polski wagi ciężkiej z Marcinem Najmanem. W 2. rundzie wygrał przez techniczny nokaut[2].
18 października 2008 zwyciężył przez nokaut w 8. rundzie z Holendrem Harrym Duivenem Juniorem. Stawką walki był młodzieżowy tytuł mistrza świata wagi ciężkiej WBC.
29 listopada 2008 obronił pas mistrza Polski, zwyciężając jednogłośną decyzją sędziów na punkty Tomasza Bonina.
9 maja 2009 obronił pas młodzieżowego mistrza świata WBC, pokonując przez techniczny nokaut w 6. rundzie Kenijczyka Raymonda Ochienga[3].
18 grudnia 2009 Wawrzyk wygrał jednogłośnie na punkty 10-rundowy pojedynek z byłym amatorskim wicemistrzem świata kategorii super ciężkiej, Ukraińcem Ołeksijem Mazikinem. Polak obronił w tym starciu pas młodzieżowego mistrza świata WBC[4][5].
29 stycznia 2010 zadebiutował w USA na gali w Chicago. Po 8-rundowym pojedynku wygrał z Harveyem Jolly jednogłośnie na punkty, mimo iż w 4. rundzie był liczony[6][7].
25 września 2010 na gali w warszawskim Torwarze, gdzie walką wieczoru był pojedynek o mistrzostwo świata WBC pomiędzy Krzysztofem Włodarczykiem a Jasonem Robinsonem, Andrzej Wawrzyk stoczył swoją 20 walkę na zawodowym ringu. Po 6-rundowym pojedynku pokonał Łotysza Pavelsa Dolgovsa[8][9].
25 czerwca 2011 podczas gali „Wojak Boxing Night” w Rzeszowie pokonał Niemca Andreasa Sidona przez nokaut w 1. rundzie[10].
10 września 2011 r. podczas gali na stadionie we Wrocławiu pokonał przez techniczny nokaut w 9. rundzie Amerykanina Devina Vargasa[11].
12 listopada 2011 pokonał w 2. rundzie przez nokaut niepokonanego do tej pory Argentyńczyka Nelsona Dario Domingueza, zdobywając pasy WBC Baltic oraz WBA International[12].
2 czerwca 2012 Andrzej Wawrzyk zmierzył się z Dienisem Bachtowem. Po emocjonującym pojedynku, w którym w pierwszej rundzie Polak był liczony, Wawrzyk zwyciężył jednogłośnie na punkty, pokonując Rosjanina stosunkiem 99:92, 98:93 i 97:94, broniąc tym samym pas WBA International oraz zdobywając wakujący pas WBC CIS and Slovenian Boxing Bureau (CISBB)[13].
23 marca 2013 Wawrzyk pokonał w Częstochowie jednogłośnie na punkty doświadczonego Roberta Hawkinsa[14].
17 maja 2013 Andrzej Wawrzyk przegrał w 3. rundzie przez techniczny nokaut, walkę o Mistrzostwo Świata federacji WBA z Aleksandrem Powietkinem[15].
1 lutego 2014 Andrzej Wawrzyk stoczył pierwszy pojedynek od momentu porażki z Aleksandrem Powietkinem. Na gali w Opolu, w 1. rundzie pokonał, przez techniczny nokaut, byłego pretendenta do tytułu Mistrza Świata federacji WBC - Danny'ego Williamsa[16].
15 marca 2014 na gali „Wojak Boxing Night” w Arłamowie, Wawrzyk pokonał przez techniczny nokaut w piątej rundzie byłego pretendenta do tytułu mistrza świata Fransa Bothę[17].
Na 31 maja 2014 była zaplanowana w Lublinie walka Andrzeja Wawrzyka z Albertem Sosnowskim o tytuł Międzynarodowego Mistrzostwa Polski wagi ciężkiej, która została odwołana z powodu obrażeń odniesionych przez Wawrzyka w wypadku drogowym w maju 2014[18]. Został zastąpiony przez Marcina Rekowskiego, który pokonał Sosnowskiego.
2 kwietnia 2016 na gali Polsat Boxing Night w Krakowie pokonał przez techniczny nokaut w 7. rundzie Marcina Rekowskiego[19]. Była to jego pierwsza walka po przerwie spowodowanej wypadkiem samochodowym.
17 września 2016 pokonał Alberta Sosnowskiego (49-8-2, 30 KO) w czwartej walce gali Polsat Boxing Night[20]. Pojedynek został przerwany w szóstej rundzie na skutek kontuzji łuku brwiowego[21].
Na 25 lutego 2017 została zaplanowana walka z Amerykaninem Deontayem Wilderem o tytuł mistrza świata wagi ciężkiej federacji WBC, jednak testy antydopingowe Andrzeja Wawrzyka dały wyniki pozytywne i w związku z tym pojedynek został odwołany[22].
Ponad sześć latach po swoim ostatnim zawodowym pojedynku powrócił do ringu 30 września 2022 w Łomży, gdzie stoczył walkę z Michałem Bołozem i został przez niego znokautowany w drugiej rundzie[23].
14 grudnia 2023 w Costa Mesie przegrał jednogłośną decyzją sędziowską z reprezentantem Bułgarii, Kubratem Pulewem (88-100, 89-99, 88-100)[24].
Lista walk zawodowych[edytuj | edytuj kod]
| Wynik | Rekord | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Przegrana | 34-4 |  Richard Lartey
|
KO | 4/8 | 13.04.2024 |  Rosemont
|
|
| Przegrana | 34-3 |  Kubrat Pulew
|
UD | 10/10 | 14.12.2023 | Costa Mesa
|
|
| Wygrana | 34-2 |  Kamil Bodzioch
|
KO | 1/8 | 07.07.2023 | Rosemont
|
|
| Przegrana | 33-2 | Michał Bołoz
|
KO | 2/10 | 30.09.2022 | Łomża
|
|
| Wygrana | 33-1 | Albert Sosnowski
|
TKO | 6/10 | 17.09.2016 | Gdańsk/Sopot
|
Walka o tytuł Mistrza Polski w wadze ciężkiej |
| Wygrana | 32-1 | Marcin Rekowski
|
TKO | 7/10 | 02.04.2016 | Kraków
|
|
| Wygrana | 31-1 | Mike Sheppard
|
TKO | 3/10 | 26.09.2015 | Birmingham
|
|
| Wygrana | 30-1 | Patryk Kowoll
|
KO | 2/8 | 21.07.2015 | Warszawa
|
|
| Wygrana | 29-1 |  Francois Botha
|
TKO | 5/10 | 15.03.2014 | Arłamów
|
Walka o Międzynarodowe Mistrzostwo Polski wagi ciężkiej |
| Wygrana | 28-1 |  Danny Williams
|
TKO | 1/8 | 01.02.2014 | Opole
| |
| Przegrana | 27-1 |  Aleksandr Powietkin
|
TKO | 3/12 | 17.05.2013 | Krasnogorsk
|
Walka o Mistrzostwo Świata federacji WBA wagi ciężkiej |
| Wygrana | 27-0 | Robert Hawkins
|
UD | 6/6 | 23.03.2013 | Częstochowa
|
|
| Wygrana | 26-0 | Dienis Bachtow
|
UD | 10/10 | 02.06.2012 | Bydgoszcz
|
Obronił pas WBA International oraz zdobył pas WBC CIS and Slovenian Boxing Bureau |
| Wygrana | 25-0 |  Claus Bertino
|
UD | 10/10 | 18.02.2012 | Racibórz
|
|
| Wygrana | 24-0 |  Nelson Darío Domínguez
|
KO | 2/10 | 12.11.2011 | Gdynia
|
Zdobył pasy WBC Baltic oraz WBA International wagi ciężkiej |
| Wygrana | 23-0 | Devin Vargas
|
TKO | 9/10 | 10.09.2011 | Wrocław
|
|
| Wygrana | 22-0 |  Andreas Sidon
|
KO | 1/8 | 25.06.2011 | Rzeszów
|
|
| Wygrana | 21-0 |  Ivica Perković
|
UD | 8/8 | 05.03.2011 | Krynica-Zdrój
|
|
| Wygrana | 20-0 |  Pavel Dolgovs
|
UD | 6/6 | 25.09.2010 | Warszawa
|
|
| Wygrana | 19-0 |  Paul Butlin
|
UD | 8/8 | 15.05.2010 | Łódź
| |
| Wygrana | 18-0 | Lee Swaby
|
UD | 8/8 | 20.03.2010 | Strzelce Opolskie
|
|
| Wygrana | 17-0 | Harvey Jolly
|
UD | 8/8 | 29.01.2010 | Chicago
|
|
| Wygrana | 16-0 |  Ołeksij Mazikin
|
UD | 10/10 | 18.12.2009 | Łódź
| |
| Wygrana | 15-0 |  Raymond Ochieng
|
TKO | 5/10 | 09.05.2009 | Gdynia
|
|
| Wygrana | 14-0 | Edgars Kalnars
|
RTD | 3/10 | 28.02.2009 | Lublin
|
|
| Wygrana | 13-0 | Tomasz Bonin
|
UD | 10/10 | 29.11.2008 | Katowice
| |
| Wygrana | 12-0 |  Harry Duiven Jr
|
KO | 8/10 | 18.10.2008 | Zabrze
|
|
| Wygrana | 11-0 | Aleksandrs Selezens
|
UD | 6/6 | 31.05.2008 | Legnica
|
|
| Wygrana | 10-0 | Marcin Najman
|
TKO | 2/10 | 19.04.2008 | Katowice
|
|
| Wygrana | 9-0 | Jawor Marinczew
|
UD | 6/6 | 08.12.2007 |  Bazylea
|
|
| Wygrana | 8-0 |  Laszló Esztán
|
TKO | 1/6 | 20.10.2007 | Warszawa
|
|
| Wygrana | 7-0 |  Štefan Cirok
|
TKO | 1/6 | 14.10.2007 | Częstochowa
|
|
| Wygrana | 6-0 | Dražen Ordulj
|
RTD | 6/6 | 29.09.2007 | Oldenburg
| |
| Wygrana | 5-0 | Ante Lovric
|
TKO | 2/4 | 14.04.2007 | Stuttgart
|
|
| Wygrana | 4-0 | Peter Oravec
|
TKO | 1/4 | 24.03.2007 | Wołów
|
|
| Wygrana | 3-0 |  Aliaksandr Mazaleu
|
UD | 4/4 | 03.03.2007 | Rostock
|
|
| Wygrana | 2-0 |  Martin Štenský
|
TKO | 2/4 | 25.11.2006 | Warszawa
| |
| Wygrana | 1-0 | Ervín Slonka
|
UD | 4/4 | 18.11.2006 |  Steyr
|
Debiut w boksie |
Legenda: TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, RTD – techniczna decyzja sędziów
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wawrzyk: Lubię mieć przewagę fizyczną. boks.przegladsportowy.pl, 19 kwietnia 2013.
- ↑ Wawrzyk vs. Najman
- ↑ Wawrzyk vs. Ochieng
- ↑ Wawrzyk pokonał Mazikina
- ↑ Wawrzyk vs. Mazikin
- ↑ Wawrzyk wygrywa na punkty w Chicago
- ↑ Wawrzyk vs. Jolly
- ↑ Wawrzyk wypunktował Dolgowsa. ringpolska.pl, 25.09.2010. [dostęp 2010-09-25]. (pol.).
- ↑ Wygrane Wawrzyka i Miszkina. bokser.org, 25.09.2010. [dostęp 2010-09-25]. (pol.).
- ↑ Redakcja, Andreas Sidon dla Andrzeja Wawrzyka w Rzeszowie [online], ringpolska.pl - boks, MMA, sporty walki, największy portal bokserski w Polsce [dostęp 2022-10-01] (pol.).
- ↑ Redakcja, Andrzej Wawrzyk zwyciężył, ale liczył na lepszy styl [online], Dziennik Polski, 12 września 2011 [dostęp 2022-10-01] (pol.).
- ↑ Wawrzyk ciężko nokautuje. bokser.org, 12.11.2011. [dostęp 2011-11-12]. (pol.).
- ↑ Ciężka przeprawa Wawrzyka. bokser.org. [dostęp 2012-06-02]. (pol.).
- ↑ Andrzej Wawrzyk - Robert Hawkins [online], ringside24.com [dostęp 2022-10-01].
- ↑ Runda po rundzie: Wawrzyk nie dał rady; Povietkin wygrywa w trzeciej rundzie. bokser.org. [dostęp 2013-05-17]. (pol.).
- ↑ Wawrzyk zdemolował Williamsa. bokser.org. [dostęp 2014-02-01]. (pol.).
- ↑ Wawrzyk zastopował Bothę w piątej rundzie. wp.pl. [dostęp 2014-03-16]. (pol.).
- ↑ ndrzej Wawrzyk: mogłem już nie żyć. onet.pl, 13 maja 2014. [dostęp 2014-05-13].
- ↑ Rekowski vs Wawrzyk: Brutalna siła! Wawrzyk wygrywa przed czasem. polsatsport.pl, 2016-04-02. [dostęp 2016-04-02].
- ↑ SOSNOWSKI: ŻADNEJ PRESJI, ON FAWORYTEM - WAWRZYK. bokser.org.pl, 2016-08-23. [dostęp 2016-08-23].
- ↑ Polsatsport.pl, Polsat Boxing Night: Sosnowski przegrał z kontuzją. Kolejne zwycięstwo Wawrzyka [online], www.polsatsport.pl [dostęp 2022-10-01] (pol.).
- ↑ Andrzej Wawrzyk na dopingu. Nie będzie walki z mistrzem świata!. przegladsportowy.pl, 25.01.2017. [dostęp 2017-01-25].
- ↑ Artur Mazur: Andrzej Wawrzyk brutalnie znokautowany. Publiczność zamarła. sportowefakty.wp.pl, 2022-10-01. [dostęp 2022-10-01].
- ↑ Niesłychany przebieg walki Polaka w Ameryce. Tego nikt się nie spodziewał [online], sport.interia.pl [dostęp 2023-12-15] (pol.).