Anna Antkiewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anna Antkiewicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 lipca 1953
Nowy Sącz

Data i miejsce śmierci

28 stycznia 2004
Tatry

Przyczyna śmierci

w lawinie

Zawód, zajęcie

geolog, grotołaz

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi

Anna Antkiewicz (ur. 27 lipca 1953 w Nowym Sączu, zm. 28 stycznia 2004 w Tatrach) – polska geolog, taterniczka i grotołaz.

Grób Anny Antkiewicz na cmentarzu w Nowym Sączu

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i praca zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Anna Antkiewicz ukończyła II Liceum Ogólnokształcące w Nowym Sączu. Studiowała geologię na Uniwersytecie Warszawskim, ukończyła studia geologiczne (ze specjalnością geologia morza) na Uniwersytecie Gdańskim.

Nigdy nie pracowała w wyuczonym zawodzie, wiedzę z zakresu geologii wykorzystywała podczas niespełna 25-letniego okresu badań jaskiń tatrzańskich i alpejskich oraz działalności szkoleniowej taterników jaskiniowych jako instruktor Polskiego Związku Alpinizmu.

W okresie studiów 1973–1979 mieszkała na terenie Warszawy i Gdańska. W latach 1980–1983 mieszkała przemiennie na terenie Zabrza i Gliwic i ostatecznie powróciła wraz z mężem i córką do Nowego Sącza. Była zamężna w latach 1982–1994 i w tym okresie nosiła nazwisko Antkiewicz-Hancbach.

W ramach działalności gospodarczej klubów jaskiniowych w latach 1980–1981 wykonywała prace remontowe metodami alpinistycznymi. W podobnym okresie uczestniczyła w tworzeniu pierwszej polskiej profesjonalnej firmy Alpiniste Complet zajmującej się produkcją odzieży i sprzętu alpinistycznego w Gliwicach[1][2].

W roku 1991 uczestniczyła w szkoleniu pierwszej 10-osobowej Specjalistycznej Grupy Ratownictwa Wysokościowego KM Państwowej Straży Pożarnej w Nowym Sączu. W roku 1993 została wpisana do rejestru Krajowych Specjalistów ds. Ratownictwa Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej o specjalności ratownictwo speleologiczne. Od 1993 roku cykliczne organizowała i przeprowadzała z ramienia Sądeckiego Klubu Taternictwa Jaskiniowego PTTK, wspólne z Grupą Krynicką GOPR ćwiczenia i manewry ratownictwa taternickiego i wysokościowego[3].

W latach 1997–2004 prowadziła prywatną firmę „Karramba” o specjalności krawiectwo-kaletnictwo, od roku 2001 o rozszerzonym profilu prowadzenia prac na wysokości, szkoleń alpinistycznych, w tym PZA oraz organizacji zajęć integracyjnych.

Zginęła w lawinie śnieżnej podczas podejścia do Jaskini Małej w Mułowej w Tatrach Zachodnich, wraz z trojgiem innych grotołazów (Magdaleną Jarosz, Piotrem Trzeszczoniem i Danielem Rusnarczykiem)[4][5][6][7].

Działalność opozycyjna w PRL[edytuj | edytuj kod]

Działała w strukturach Miejskiego Komitetu Oporu NSZZ „Solidarność” w Zabrzu, którego członkami byli pracownicy Huty Zabrze i grupa śląskich alpinistów. W okresie od 18 stycznia do 11 sierpnia 1982 roku spół drukowała podziemne czasopismo „Bibuła” numery 3–40[8][9].

Alpinizm jaskiniowy i speleologia[edytuj | edytuj kod]

W latach 1978–2004 uprawiała alpinizm jaskiniowy, w tym odkrywczy, głównie w Tatrach. Należała do klubów jaskiniowych:

  • Sekcja Taternictwa Jaskiniowego Klubu Wysokogórskiego, Warszawa 1978–1980,
  • Akademicki Klub Speleologii i Alpinizmu przy ŚLAM w Zabrzu, 21.11.1980 – 12.1983, członek zarządu,
  • Katowicki Klub Speleologiczny, 15.01.1984 – 17.12.1988,
  • Sądecki Klub Taternictwa Jaskiniowego przy PTTK w Nowym Sączu, Sekcja KKS 20.02.1984 – 17.12.1988, prezes sekcji,
  • Sądecki Klub Taternictwa Jaskiniowego przy PTTK w Nowym Sączu od 20.02.1984, prezes.

Uprawnienia instruktorskie taternictwa jaskiniowego 1. stopnia uzyskała w 1981 roku, 2. stopień w 1986 roku oraz instruktora wspinaczki skalnej po 2000 roku[10].

Na skałkach w Rożnowie (Pogórze Rożnowskie) stawiała pierwsze kroki we wpinaniu skałkowym. W roku 1977 odbyła kurs taternictwa w Centralnym Ośrodku Szkolenia PZA „Betlejemka”, który z powodu złej pogody został przeniesiony na rok 1978, wtedy go ukończyła. W międzyczasie ukończyła kurs jaskiniowy w Sekcji Taternictwa Jaskiniowego warszawskiego Klubu Wysokogórskiego. Po niezbyt udanym pierwszym klubowym tatrzańskim obozie jaskiniowym, latem 1978 roku uczestniczyła w Ogólnopolskim Obozie Jaskiniowym poświęconym oczyszczaniu Systemu Jaskini Wielkiej Śnieżnej. Podczas dwumiesięcznego obozu również w ramach akcji oczyszczających wielokrotnie pokonała różne warianty systemu: Śnieżna −320 m (wiele razy), Śnieżna −520 m, Wielka Śnieżna mały trawers (−450 +320 m), duży trawers (−758 +640 m). W okresie jesień-zima i podczas przygotowań do pierwszej wyprawy alpejskiej do Włoch, dokonała kolejnych ciekawych przejść jak: zimowy trawers Systemu Ptasia Studnia-Lodowa Litworowa od dołu (z Wielkiej Świstówki), Wielka Śnieżna mały trawers, Wielką Śnieżną do Syfonu Dominiki −758 m. W lutym 1979 roku zorganizowała i kierowała pierwszym kobiecym zimowym przejściem Jaskini Wielkiej Litworowej do nowego dna −234 m, przez Studnię Bociana. Działalność eksploracyjną i dokumentacyjną rozpoczęła w jaskini Bańdzioch Kominiarski zimą 1980 roku[11][12][13].

Uczestniczyła w alpejskich wyprawach sportowych i eksploracyjnych w Alpy Julijskie, Salzburskie, Apuańskie, Picos de Europa, Kaukaz i Pindos, najlepszy wynik odkrywczy osiągnęła w masywie Hoher Göll w Alpach Berchtesgadeńskich w Koboldschacht o głębokości 677 m. Swój największy i zarazem ogromny dorobek posiadała w odkryciach tatrzańskich: Jaskini za Siedmiu Progami (System Wysokiej), Systemie Ptasia Studnia oraz wyeksplorowanej prawie od otworu Jaskini Małej w Mułowej. Była kierownikiem eksploracji (imienne zezwolenia TPN) niemalże 100% akcji oraz biwaków i była motorem napędowym wszystkich działań organizacyjnych odkrywczych i dokumentacyjnych[13].

Była autorką licznych opracowań dokumentacyjnych opisowych i kartograficznych publikowanych w inwentarzu „Jaskinie Polski” Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk o Ziemi. Publikowała swoje artykuły, w tym relacje z wypraw, głównie w biuletynach klubowych i czasopismach PZA „Jaskinie” i „Taternik”. Swoimi odkryciami przywróciła wiarę środowiska w możliwość dużych odkryć jaskiniowych w Tatrach. W 2003 roku była członkiem zespołu, który otrzymał nagrodę „Kolosy” za „eksplorację Jaskini Małej w Mułowej i odkrycie największej sali jaskiniowej w Tatrach”.[14].

Była współzałożycielką i twórczynią Sądeckiego Klubu Taternictwa Jaskiniowego PTTK w Nowym Sączu początkowo działającego jako sekcja Katowickiego Klubu Speleologicznego. Klub już po 5 latach budowy wstąpił w struktury Polskiego Związku Alpinistycznego jako samodzielny klub. Była prezesem SKTJ od jego założenia w lutym 1984 roku aż do śmierci pod koniec stycznia 2004 roku[15][16][17][18].

Ważniejsze przejścia sportowe[edytuj | edytuj kod]

  • Wielka Śnieżna – duży trawers −758 +640 m do Syfonu Dominiki (STJ KW 1978)
  • Lodowa Litworowa – Ptasia Studnia, trawers z zejściem do dna −255 m, zimą od dołu przez Próg Litworowy (STJ KW 02.1979)[19]
  • Wielka Śnieżna – do Syfonu Dominiki −758 m (STJ KW 1979)
  • Antro del Corchia(inne języki) (Włochy) – 1. integralne przejście +79 −950 +871 m, bez biwaku (STJ KW 1979)[20][21][22]
  • Antro del Corchia – 1. trawers, z zejściem do dna +79 −950 +548 m, kierownik, bez biwaku (zespół czteroosobowy, w tym 3 kobiety, STJ KW 1979)[20][21][22]
  • Abisso Claude Fighiera – 2. przejście do dna −830 m, z biwakiem 99 godzin (STJ KW 1979)[20][21][22]
  • Bańdzioch Kominiarski – dolny otwór – Syfon KKTJ −320 m, 1. kobieta na dnie, VII dojście do syfonu, kierownik, zima (AKSiA 1980)[23][24]
  • Bańdzioch Kominiarski – dolny otwór – górny otwór – Syfon KKTJ −550 m, 5. przejście całej głębokości, kierownik, zima (AKSiA 1980)[12][23]
  • Abisso Michele Gortani (Włochy) −892 m, 2. polskie przejście (AKSiA 1981)[25]
  • Wielka Śnieżna – do Syfonu Dominiki −758 m (SKTJ 1988)
  • Bańdzioch Kominiarski – 7 den, deniwelacja 1440 m, 1. przejście, kierownik, z biwakiem, 99 godzin, zima (5 osób w tym 3 kobiety, SKTJ 1988)[26]
  • Ptasia Studnia – Lodowa Litworowa – trawers z dojściem do Szczeliny Strzygi −352 m, kierownik, zima, od dołu przez Próg Litworowy (SKTJ 1989)
  • Śnieżna Studnia, Syfon Drzemiący −692 m, 1. przejście bez biwaku, kierownik (SKTJ 1989)
  • Śnieżna Studnia, Syfon Grupowy −660 m, kierownik (SKTJ 1990)[27].

Przejścia kobiece[edytuj | edytuj kod]

  • Wielka Litworowa – do dna przez Studnię Bociana −236 m, 1. kobiece przejście do nowego dna i zimowe, kierownik, 10 godzin (STJ KW 02.1979),
  • Bańdzioch Kominiarski – górny otwór – Syfon KKTJ −550 m, 1. kobiece przejście w zespole dwuosobowym, 8. przejście całości, kierownik 18 godzin (AKSiA 09.1980)[23]
  • Jaskinia Miętusia, Wielkie Kominy −213 m, 1. kobiece przejście, kierownik, 10 godzin (AKSiA 12.1980)
  • Nad Kotlinami – do wodociągu −450 m, 1. kobiece przejście, kierownik, 36 godzin (AKSiA 05.1981)
  • Prowatina (Grecja) −407 m, 1. kobiece przejście, kierownik, 17 godzin (SKSiA 08.1981)[25][28]
  • Wielka Litworowa, do Magla −350 m, 1. kobiece przejście do nowego dna, kierownik, 10 godzin (AKSiA 09.1981).

W okresie 1979–1981 podejmowała próby stworzenia w miarę stałego zespołu kobiecego. Nie widząc w środowisku kandydatek zainteresowanych kobiecym taternictwem jaskiniowym, zraziła się i nie podejmowała dalszych prób[10].

Odkrycia jaskiniowe dokonane z udziałem Anny Antkiewicz[edytuj | edytuj kod]

1) Jaskinia za Siedmiu Progami – Partie za Siedmiu Zaciskami[edytuj | edytuj kod]

W wyniku eksploracji Jaskini Wysokiej – Za Siedmiu Progami w latach 80. XX w., cały system przekroczył 11 km długości i uzyskał deniwelację 435 m[29][30]

  • 1981 – Od Komina Nadziei przez Klasyczne Kaskady, Riwierę i Korytarz Wolnych Sobót do Komina na Uskoku. Studnia Straconych Złudzeń. Kaskady 80 do Sali na Tysięcznym, Usta Mariana[31]
  • 1983 – Połączenie Studni Równoległej z Ciasnym Awenem. W Kruchym Kanionie Salka z Filarem i górna galeria[32]
  • 1984 – Biały Meander 1. odnoga i połączenie z 2. odnogą. Komin Gradobicia +12 m, Korytarz Ogrodnicy do zamulonego syfonu[33]
  • 1985 – Partie pod Stropem przez Salkę z Girlandami i Czekoladowa z dojściem do Kruchych Partii i połączenie z Wielkim Kanionem[34]
  • 1986 – Eksploracja w Labiryncie Pająków. Połączenie Partii pod Stropem z Wielkim Kanionem poprzez Łącznik I[30]
  • 1987 – Partie Złodziejskie ze Studnią Deszczową i Złodziejską. Partie Gospodarki Narodowej[30]
  • 1988 – Połączenie Partii Trzech Muszkieterów poprzez Piekiełko z Wężykiem w partiach pod Studnią Lecha[30]
  • 1989–1990 – Kopanie w syfonie Ogrodników do jego przełamania[30].

2) Partie Sądeckie w Systemie Ptasia Studnia[edytuj | edytuj kod]

W wyniku eksploracji Jaskini Nad Dachem z przyłączeniem do systemu oraz Ptasiej Studni przez sądeckich grotołazów w latach 1990–2000, cały system podwoił swą wielkość i osiągnął ok. 6 km długości[35]

  • 1990 – Diabelski Młyn, Komin z Wantką, obejście głównego ciągu przez Górkę Rozrządową (Jaskini Nad Dachem)[36][37]
  • 1991 – Połączenie Studni z Mostkiem Piratów przez Komin Pustynna Burza z Partiami CDN. Korytarz Urojeniowy 1. część. Pokonanie Komina Pustynna Burza do Meandra Majowego. Połączenie dna Komina Ostrowskiego z partiami CDN przez Studnię Wścietoperzy. Meander Majowy, Sala Gwiazdeczki, Studnia Oddziałowa, Wielki Kłamca z trawersem do Grobli. Partie Rozrywkowe. Ciąg od Franusiowej Studni przez Studnię Romea i Julii do Baru Zacisze. Połączenie Franusiowej Studni z Kominem Pustynna Burza przez Gorący Meander. Połączenie Meandra Harlequin z Korytarzem Urojeniowym. Obejście jeziora Wielki Kłamca ze zjazdem na Groblę, połączenie drugiej części obejścia ze Studnią Romea i Julii[38]
  • 1992 – Połączenie Studni Romea i Julii przez Meander Lajkonika z Barem Zacisze. Połączenie Studni Romea i Julii z Meandrem Harlequin. Meander Kapuletich, Kanał Prawy i Kanał Lewy, Eldorado, Ciąg Maniana. Pokonanie Komina Ostrowskiego[35]
  • 2000 – Przedłużenie ciągu od Sali Gwiazdeczki do Sali Słoneczka wraz z meandrem w stropie. Pokonanie Komina z Polewą i Zwieracza Józefa. Odnalezienie dodatkowego połączenie z Kaprawą Salką[39].

2a. Inne mniejsze partie odkryte ze „starej” części Ptasiej Studni

  • 1994 – Górne przedłużenie korytarza za Oknem Romana w Studni Taty[35]
  • 1996 – Partie Zmory w górnej części Cocktail Baru prowadzące do kolejnego najniższego otworu systemu (bez ujawnienia i udrożnienia)[35]
  • 1997 – Zapomniany Meander, obejście Studni Czterdziestki, pierwsze 30 m. Ciąg przez Studnię Wcześniaków od okna w Studni Palidera do Sali pod Kolosalną Wantą[40].

3) Jaskinia Mała w Mułowej[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia przed rozpoczęciem eksploracji przez sądeckich grotołazów miała 9 m głębokości. W niespełna 6 miesięcy eksploracji do początku 2003 roku osiągnięto głębokość −372 m. Dalszą eksplorację rozpoczęto w połowie lipca 2003 roku i w kolejne niespełna 6 miesięcy do początku 2004 roku osiągnięto głębokość −538 m w nowym ciągu zaczynającym się na poziomie −60 m[41].

  • 2002 – Ciąg przez Studnię Anki i Studnię Geriawitów do Sali Fakro −210 m. Dziura w Kieszeni. Ciąg przez Studnię Kopernika ze Stańkowej, Salkę Pływającego Błota, Meander Regionalny, Studnię Bryjowiaków i Strachy na Lachy i dalej przez pochylnię z ciekiem Łubinka z dojściem do ponoru Łubinki −364 m[42][43][44][45]
  • 2003 – od górnej części Studni Anki (−65 m) Korytarz Pyknięty pod próg +4 m. Korytarz Pokuty od ostatniego progu do Studni Gaździnki, Salka w Stropie (okno do stropu Sali Fakro), Kozia Woda, Sala Ósemka, Studnia Czesanka pierwsze −15 m. Studnia Czesanka do dna przez salkę Zakamarek, próba przejścia zawaliska na dnie −275 m. Początek Straconego Meandra od salki Zakamarek w Studni Czesanka oraz wspinaczka +10 m do okna i krawędzi równoległej Studni Nic po Niej. Zjazd do stropu Sali Fakro z Salki w Stropie −30 m. Pogłębienie ciągu Straconego Meandra. Przejście zawaliska na dnie Studni Czesanka z dojściem do Czarnego Lądu. Wodospad Wiktorii, Źródła Nilu, Korytarz Ludożerców z suchym obejściem, Korytarz Słoni, Sala na Wielkim Luzie, Sala z Tam-tamem, Sala na Luzie, Meander Ebola, Kościeliska 3 Godziny, I i II Katarakta z dojściem do III Katarakty. III Katarakta, Syfon Sądeczoków −444 m. Pierwsza część obejścia syfonu do dna Studni z Węglarką od rozdroża Kościeliska 3 Godziny. Zjazd z Salki w Stropie (−90 m) na dno Sal Fakro[46][47][48][49]
  • 2004 – Ciąg od Sali 481 przez Meander Dwudziestolecia, Salę z Progiem z Łopatą, Meander Czechu Wracajcie, Salę Jęzora z Błotem, Źródła Zambezi, Meander Poszukujących Dna, Krzyżówkę z dojściem do Starego Przodka −538 m[41][49].

4) Jaskinia Lejbusiowa[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia wcześniej poznana do salki na głębokości 7 m, pogłębiona do głębokości −49 m przez sądeckich grotołazów w latach 2000–2002[42].

5) Abisso della Malachite[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia odkryta podczas cyklu 3 wypraw eksploracyjnych AKSiA i KKS (1983–1985) w Alpy Apuańskie (Apeniny Północne) w rejonie na północ od Monte Pisanino. Była współorganizatorem i zastępcą kierownika wypraw. Jaskinia została odkryta w roku 1984 i wyeksplorowana do głębokości −268 m, po rozkuciu zawaliska „Grobowiec” pogłębiona w następnym roku do małego wodnego syfonu na głębokości −288 m. W jaskini przeprowadzono barwienie wody, które dało bardzo ciekawy wynik. Jaskinia przez wiele lat utrzymywała się na 1. miejscu jako najgłębsza w masywie Pisanino[50][51].

6) Aligotte[edytuj | edytuj kod]

Najgłębsza jaskinia odkryta w czasie wyprawy eksploracyjnej KKS „Bzyb 1989” we wschodnią część masywu Bzyb w Kaukazie Zachodnim[52][53].

7) Koboldschacht[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia odkryta podczas cyklu wypraw eksploracyjnych centralnych PZA organizowanych przez KKS w latach 1990–1992 w masyw Hoher Göll, rejon Grutered. W roku 1990 jaskinia wyeksplorowana do głębokości −470 m, w 1991 roku pogłębiona do −677 m. Mała wyprawa SKTJ PTTK przez nią zorganizowana i kierowana, podjęła w 1993 roku bezskuteczną próbę pogłębienia jaskini. Gwałtowny przybór wody zmusił zespół do wyjścia z jaskini[54][55][56].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • Brązowy Krzyż Zasługi, nadany w 1993 przez Prezydenta RP
  • Odznaka za Zasługi dla Miasta Nowego Sącza nadana w 1989 przez Prezydium MRN w Nowym Sączu
  • Srebrna Honorowa Odznaka PTTK nadana w 1996 przez Zarząd Główny PTTK
  • Medal 100-lecia zorganizowanego polskiego alpinizmu, nadany w 2003 za dokonania sportowe przez PZA[57]
  • Złota Honorowa Odznaka PTTK nadana pośmiertnie w 2004 przez Zarząd Główny PTTK.

Wybrane publikacje – dokumentacje jaskiniowe[edytuj | edytuj kod]

  1. Antkiewicz-Hancbach Anna. Nowa jaskinia w Karpatach Fliszowych. Meander 1987, 12, s. 71–75, tamże kartografia, [dostęp internetowy 2024-05-15]
  2. Antkiewicz-Hancbach Anna. Jaskinia Szkieletowa [kartografia – plan i przekrój]. W: Jaskinie Beskidu Sądeckiego, Pogórza Rożnowskiego, […]. Red. Pulina Marian. Seria „Jaskinie Polskich Karpat Fliszowych”. T 2. Warszawa: PTPNoZ. 1997, wkładka tamże kartografia 1987.
  3. Antkiewicz Anna. Ptasia Studnia – Jaskinia Lodowa Litworowa – Jaskinia nad Dachem. W: Jaskinie wschodniego zbocza Doliny Miętusiej. Red. Grodzicki Jerzy. Seria „Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego”. T 7. Warszawa: PTPNoZ. 1999. s. 46–88, wkładka tamże kartografia 1997, [dostęp internetowy 2024-05-15]
  4. Antkiewicz Anna. Jaskinia Nad Lodową Litworową. W: Jaskinie wschodniego zbocza Doliny Miętusiej. Red. Grodzicki Jerzy. Seria „Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego”. T 7. Warszawa: PTPNoZ. 1999. s. 88–89, tamże kartografia Izabela Luty 1998, [dostęp internetowy 2024-05-15]
  5. Antkiewicz Anna. Jaskinia Turoniowa. W: Jaskinie wschodniego zbocza Doliny Miętusiej. Red. Grodzicki Jerzy. Seria „Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego”. T 7. Warszawa: PTPNoZ. 1999. s. 92–93, tamże kartografia 1998, [dostęp internetowy 2024-05-15]
  6. Antkiewicz Anna. Ptasia Studnia. W: Uzupełnienia. Red. Grodzicki Jerzy. Seria „Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego”. T 11. Warszawa: PTPNoZ. 2004. s. 160–163, wkładka tamże kartografia 2003, [dostęp internetowy 2024-05-15]
  7. Antkiewicz Anna. Jaskinia Lejbusiowa. W: Uzupełnienia. Red. Grodzicki Jerzy. Seria „Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego”. T 11. Warszawa: PTPNoZ, 2004. s. 140–142, wkładka tamże kartografia 2003, [dostęp internetowy 2024-05-15]
  8. Antkiewicz Anna. Jaskinia Mała w Mułowej. W: Uzupełnienia. Red. Grodzicki Jerzy. Seria „Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego”. T 11. Warszawa: PTPNoZ, 2004. s. 142–159, wkładka tamże kartografia 2003-4 (dokumentacja części do Syfonu Krasnala -372 m i Sali 481 autorstwa Anny Antkiewicz opublikowana pośmiertnie), [dostęp internetowy 2024-05-15].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jerzy Cetes, O początkach branży autdoorowej w naszym kraju, rozm. przepr. Wiesław Bełz, część 1, „Outdoor”, 8, 1999, s. 22–24, ISSN 0860-9829.
  2. ↑ Jerzy Cetes, O początkach branży autdoorowej w naszym kraju'', rozm. przepr. Wiesław Bełz, część 2, „Outdoor”, 9, 2000, s. 18–20, ISSN 0860-9829.
  3. ↑ Anna Antkiewicz, Manewry ratownicze w Rożnowie, „Jaskinie”, 3 (20), 2000, s. 4, ISSN 1234-4345 [dostęp 2024-05-15].
  4. ↑ Adam Marasek, To nie musiało się zdarzyć, „Tatry”, 2 (8), zdjęcia Marcin Józefowicz, 2004, s. 22–25, ISSN 0867-4531.
  5. ↑ Kazimierz Szych, Tragedia w Małej Świstówce, „Jaskinie”, 1 (34), 2004, s. 6–7, ISSN 1234-4345 [dostęp 2024-05-15].
  6. ↑ Józef Nyka, Lawiny, lawiny, „Głos seniora”, 01, nyka.home.pl, 2004 [dostęp 2024-05-15].
  7. ↑ Bartłomiej Kuraś, Coraz niżej, coraz ciaśniej, w najgłębszych miejscach Tatr, [w:] Niech to szlak, publio.pl, Warszawa 2020, ISBN 978-83-268-3385-4 [dostęp 2024-05-15].
  8. ↑ Krzysztof Mazik, Roman Mazik, Spotkanie którego nie będzie (wspomnienie), „Tatry”, 2(8), 2004, s. 26, ISSN 0867-4531.
  9. ↑ Czasopismo podziemne „Bibuła” [online], ŚBC w Katowicach [dostęp 2024-05-15].
  10. ↑ a b Krzysztof Hancbach, Opowieść o kobiecie której pasją życia były jaskinie, „Beskid”, PTT Nowy Sącz, 2004, s. 9–20, ISSN 1426-6776 [dostęp 2024-05-15].
  11. ↑ Anna Antkiewicz, Krzysztof Mazik, Czwarty biwak, „Alpiniste Complet”, 3, Zabrze-Katowice 1981, s. 45–47 [dostęp 2024-05-15].
  12. ↑ a b Krzysztof Mazik, Działalność tatrzańska klubu w sezonach 1979–1981, „Alpiniste Complet”, Zabrze-Katowice 1981, s. 52–63.
  13. ↑ a b Odkrycia jaskiniowe Anny Antkiewicz [online] [dostęp 2024-05-15].
  14. ↑ Michał Gradziński, Kolosy 2002, „Jaskinie”, 1 (30), 2003, s. 8 [dostęp 2024-05-15].
  15. ↑ Anna Antkiewicz-Hancbach, Klub w Nowym Sączu, „Meander”, 9, 1985, s. 44–45 [dostęp 2024-05-15].
  16. ↑ Anna Antkiewicz, Sądecka sekcja KKS, „Meander”, 15, 2001, s. 45 [dostęp 2024-05-15].
  17. ↑ Krzysztof Hancbach, Prawie humoreska – Jak doszło do powstania klubu jaskiniowego w Nowym Sączu, „Beskid”, 2 (53), PTT Nowy Sącz, 2004, s. 20–24, ISSN 1426-6776 [dostęp 2024-05-15].
  18. ↑ Historia Sądeckiego Klubu Taternictwa Jaskiniowego [online], antkiewiczjaskinie.pl [dostęp 2024-05-15].
  19. ↑ Zbigniew Szczepkowski, Podwójny trawers, „Speleo”, 1, 1979, s. 37.
  20. ↑ a b c Anna Antkiewicz, Krzysztof Hancbach, W najgłębszej jaskini Włoch, „Taternik”, 1, 1980, s. 29–32 [dostęp 2024-05-15].
  21. ↑ a b c Włodzimierz Rudolf, Antro del Corchia 79, „Speleo”, 1–2, 1980, s. 7–11.
  22. ↑ a b c Janusz Bednarek, Aleksander Rygier, Corchia ‘79, „Wiercica”, 39 (51), 1980, s. 35–39.
  23. ↑ a b c Włodzimierz Porębski, Jubileusz Bandziocha, „Materiały szkoleniowe BIS”, 5/2B, 1983, s. 19–24.
  24. ↑ Włodzimierz Porębski, 15 lat Bandziocha, „Taternik”, 2, 1983, s. 92 [dostęp 2024-05-15].
  25. ↑ a b Anna Antkiewicz, Notatki z pamiętnika wyprawy „Plateau Astraka 81”, „Meander”, 9, 1985, s. 5-13 [dostęp 2024-05-15].
  26. ↑ Anna Antkiewicz, Korona Bandziocha – 7 den [online] [dostęp 2024-05-15].
  27. ↑ Apoloniusz Rajwa, Jaskinie moją miłością – Wspomnienie o Ance Antkiewicz, „Tygodnik Podhalański”, 5, 2004, s. 17.
  28. ↑ Ewa Bartosz, W greckiej czeluści,, „BST”, 3, Zakopane 1983, s. 30–31.
  29. ↑ Marian Napierała, Monografia jaskiń masywu Ku Turni, wyd. 2, Katowice: KiiDJ KKS, 1982, s. 8-45.
  30. ↑ a b c d e Partie Za Siedmioma Zaciskami [online], antkiewiczjaskinie.pl [dostęp 2024-05-15].
  31. ↑ Roman Mazik, Syta akcja, „Alpiniste Complet”, 3, Zabrze-Katowice 1981, s. 42–44.
  32. ↑ Bronisław Skałka, Dwa razy 7 Progów, „Meander”, 6, 1983, s. 33–36.
  33. ↑ Anna Antkiewicz-Hancbach, Biwak bez rewelacji, „Meander”, 8, 1984, s. 7 [dostęp 2024-05-15].
  34. ↑ Anna Antkiewicz-Hancbach, Czuliśmy nowy otwór Za Siedmioma Progami, „Meander”, 9, 1985, s. 46–48 [dostęp 2024-05-15].
  35. ↑ a b c d Partie Sądeckie – J. Nad Dachem, J. Ptasia Studnia [online], antkiewiczjaskinie.pl [dostęp 2024-05-15].
  36. ↑ Anna Antkiewicz-Hancbach, Opuszczony problem, „Eksplorancik”, nr 2 (16), 1990, s. 28–29 [dostęp 2024-05-15].
  37. ↑ Anna Antkiewicz-Hancbach, Nad Dachem – Część dokumentacyjna, „Eksplorancik”, nr 1 (17), 1991, s. 3–7 [dostęp 2024-05-15].
  38. ↑ Anna Antkiewicz-Hancbach, Partie Sądeckie w Ptasiej, „Jaskinie”, 1, 1992, s. 11 [dostęp 2024-05-15].
  39. ↑ Anna Antkiewicz, Suplement do „Nowe chociaż stare, „Jaskinie”, 2 (27), 2002, s. 4 [dostęp 2024-05-15].
  40. ↑ Anna Antkiewicz, Zapomniany meander – kolejne obejście głównego ciągu Ptasiej Studni, „Jaskinie”, 3 (10), 1998, s. 4–5 [dostęp 2024-05-15].
  41. ↑ a b Jaskinia Mała w Mułowej [online], antkiewiczjaskinie.pl [dostęp 2024-05-15].
  42. ↑ a b Anna Antkiewicz, Wielkie odkrycie w Jaskini Małej w Mułowej, „Taternik”, 1–2, wzmianka o J. Lejbusowej na s. 71, 2003, s. 70–72 [dostęp 2024-05-15].
  43. ↑ Anna Antkiewicz, Jak się Mała wielką stała, „Poznaj Świat”, 5, 2003, s. 10–15 [dostęp 2024-05-15].
  44. ↑ Anna Antkiewicz, Jaskinia Mała w Mułowej −361 m, „Jaskinie”, 4 (29), 2002, s. 7 [dostęp 2024-05-15].
  45. ↑ Anna Antkiewicz, Jaskinia Mała w Mułowej, „Jaskinie”, 1 (30), 2003, s. 24–27 [dostęp 2024-05-15].
  46. ↑ Anna Antkiewicz, Mała w Mułowej −400 m, „Jaskinie”, 3 (32), 2003, s. 5 [dostęp 2024-05-15].
  47. ↑ Anna Antkiewicz, Małej ciąg dalszy, „Jaskinie”, 4 (33), 2003, s. 19–22 [dostęp 2024-05-15].
  48. ↑ Anna Antkiewicz, Nowe odkrycia w Jaskini Małej w Mułowej, „Taternik”, 3–4, 2003, s. 44–45 [dostęp 2024-05-15].
  49. ↑ a b Anna Antkiewicz, Mała wielka dziura, „Tatry”, 1 (7), 2004, s. 52–61 [dostęp 2024-05-15].
  50. ↑ Anna Antkiewicz-Hancbach, Z dedykacją dla uczestników wyprawy „Apuany 84”, „Meander”, 8, 1984, s. 26–33 [dostęp 2024-05-15].
  51. ↑ Anna Antkiewicz-Hancbach, Wkład Polaków w eksplorację jaskiń w rejonie na północ od MT. Pisanino, „Meander”, 10, 1985, s. 58–62 [dostęp 2024-05-15].
  52. ↑ Zbigniew Rysiecki, Bzyb ‘89, „Eksplorancik”, 1–3, 1989, s. 22–23.
  53. ↑ Kaukaz Zachodni – Bzyb [online], antkiewiczjaskinie.pl [dostęp 2024-05-15].
  54. ↑ Zbigniew Rysiecki, Dobry początek, „Eksplorancik”, 2 (16), 1990, s. 16–22.
  55. ↑ Zbigniew Rysiecki, Coraz ciaśniej, coraz głębiej – Höher Göll 91, „Jaskinie”, 1, 1992, s. 5 [dostęp 2024-05-15].
  56. ↑ Höher Göll 1993 – Koboldschacht [online], antkiewiczjaskinie.pl [dostęp 2024-05-15].
  57. ↑ Wojciech W. Wiśniewski, Nadzwyczajny Walny Zjazd PZA z okazji 100-lecia zorganizowanego polskiego alpinizmu, „Jaskinie”, 3 (32), 2003, s. 7, 34 [dostęp 2024-05-15].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ryszard Aleksander, Dzieje kultury fizycznej i turystyki w Nowym Sączu, Nowy Sącz: Ryszard Aleksander, 1994, s. 189, ISBN 83-901495-0-8., Sądecki Klub Taternictwa Jaskiniowego
  • Wanda Szoska, Zarys historii Oddziału „Beskid” w Nowym Sączu w latach 1906–1996, Feliks Kiryk (red.), „Rocznik Sądecki”, XXIV, Nowy Sącz: Zarząd Miasta Nowego Sącza, 1996, s. 273–281, ISSN 0080-3561., s. 279, Sądecki Klub Taternictwa Jaskiniowego
  • Leszek Migrała, Od Towarzystwa Turystycznego „Beskid” do Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego „Beskid” w Nowym Sączu, Nowy Sącz: PTTK Oddział „Beskid”, 2006, s. 344, 354-356, 378, 387–389, 394, 409–411, 461–464, ISBN 83-89819-42-2., tamże foto, rozdz. VII–VIII, tamże fot. Sądecki Klub Taternictwa Jaskiniowego
  • Jan Kiełkowski: Antkiewicz (-Hancbach), Anna. W: Wielka encyklopedia gór i alpinizmu. Małgorzata i Jan Kiełkowscy (red.). T. 6: Ludzie gór. Katowice: Wydawnictwo STAPIS, 2013, s. 29–30. ISBN 978-83-60429-04-4.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Uwaga[edytuj | edytuj kod]

Córka Anny Antkiewicz prosi o uszanowanie jej woli oraz pamięci śp. Matki poprzez nie zamieszczanie w biogramie informacji o charakterze prywatnym w żadnej formie.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anna_Antkiewicz&oldid=73870624”