Antoine du Prat
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 stycznia 1463 |
| Data i miejsce śmierci |
9 lipca 1535 |
| Miejsce pochówku | ?↗ |
| Arcybiskup Sens | |
| Okres sprawowania |
1525–1535 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
1517 |
| Kreacja kardynalska |
21 listopada 1521 |
| Kościół tytularny |
Sant’Anastasia |
Antoine du Prat (ur. 17 stycznia 1463 w Issoire, zm. 9 lipca 1535 w Nantouillet) – francuski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 17 stycznia 1463 roku w Issoire, jako syn Antoine’a du Prata seniora i Jaqueline Bohier[1]. W 1493 roku ożenił się z Françoise Veiny D’Abrouze i miał z nią córkę i dwóch synów (jeden z nich, Guillaume, został później biskupem Clermont)[1]. W 1495 roku został prokuratorem generalnym Parlamentu Tuluzy, a dziewięć lat później Ludwik XII mianował go maître des requêtes na swoim dworze[1]. Następnie pełnił urzędu przewodniczącego Parlamentu Paryskiego, kanclerza Francji i szambelana królewskiego[1]. Towarzyszył Franciszkowi I w jego wyprawie do Italii, gdzie odniósł zwycięstwo pod Marignano[1]. W 1516 roku, w imieniu Franciszka I negocjował z Leonem X konkordat, w którym zawarł klauzulę przyznającą królowi prawo do mianowania członków kościelnej hierarchii[1]. Po spotkaniu na Polu Złotogłowia, du Prat miał negocjować z Thomasem Wolseyem, by zarządzić mediację między Henrykiem VIII a Franciszkiem I, jednak nie doszło to do skutku[1]. Po śmierci żony du Prat postanowił obrać karierę kościelną i w 1517 roku przyjął święcenia kapłańskie[1]. 20 marca 1525 roku został wybrany arcybiskupem Sens[2]. 21 listopada 1527 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Sant’Anastasia[2]. Od 1528 roku pełnił także funkcję administratora apostolskiego Albi, a od 1534 – Meaux[2]. W 1529 roku przebywał w Cambrai, gdzie podpisano pokój pomiędzy Ludwiką Sabaudzką a Małgorzatą z Nawarry[1]. Publicznie sprzeciwiał się papieżowi, który odmówił unieważnienia małżeństwa Henryka VIII z Katarzyną Aragońską, uznając że odmowa może być zbyt ryzykowna[1]. Mimo tego, nie zgadzał się z królem w jego decyzji ponownego małżeństwa bez uznania nieważności poprzedniego związku przez Stolicę Piotrową[1]. Stanowczo sprzeciwiał się także rozszerzaniu protestantyzmu, uznając stosowanie tortur i kar śmierci[1]. Zmarł 9 lipca 1535 roku w Nantouillet[1].