Beata Andrzejewska

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Beata Andrzejewska
Data i miejsce urodzenia

8 stycznia 1958
Bydgoszcz

Instrumenty

Instrument klawiszowy

Gatunki

pop

Zawód

wokalistka, nauczycielka

Aktywność

od 1975

Powiązania

Stanisław Kasprzyk, Waldemar Parzyński, Aleksander Bardini, Agnieszka Holland, Janusz Kondratiuk, Włodzimierz Krakus, Romuald Frey, Tadeusz Janik, Ireneusz Nowacki, Edward Spyrka, Irena Jarocka, Wojciech Michalczyk, Rafał Rękosiewicz, Wojciech Korda, Grzegorz Markowski, Andrzej Winnicki, Krzysztof Medyna, Grzegorz Skawiński, Urszula, Halina Frąckowiak, Urszula Dudziak, Grzegorz Bukała, Rudi Schuberth, Zbigniew Wodecki, Czesław Niemen, Jerzy Piotrowski i in.

Zespoły
Marionetki
Kameleon
Weekend

Beata Andrzejewska (ur. 8 stycznia 1958 w Bydgoszczy) – polska wokalistka popowa, pianistka, kompozytorka, autorka tekstów piosenek, aktorka niezawodowa, nauczycielka[1][2][3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z muzykalnej rodziny. W mieszkaniu państwa Andrzejewskich stał fortepian na którym jej rodzice grali hobbystycznie. W wieku 6 lat rozpoczęła naukę gry na fortepianie, zaś w wieku 11 lat zaczęła komponować swoje pierwsze piosenki, w oparciu o rock and rollowe akordy, które pokazał jej brat[1][3]. Śpiewem zainteresowała się na dobre, po swoim pierwszym publicznym występie z zespołem Marionetki[1]. Było to trio, które koncertowało na lokalnych imprezach w Domu Kultury w Ostrołęce.

W 1975 wzięła udział w Ogólnopolskim Konkursie Piosenki Harcerskiej i Młodzieżowej Siedlce ’75, gdzie po raz pierwszy wykonała piosenkę Nie mijaj wiosno i zdobyła Grand Prix, nagrodę za kompozycję oraz nagrodę Świata Młodych, jako największa indywidualność festiwalu[1]. Od tego momentu rozpoczęła się jej właściwa kariera piosenkarska[1]. Młoda wokalistka zdała do Liceum Muzycznym w Waszawie, gdzie rozpoczęła naukę na nowo powstającym wówczas kierunku, jakim była „Piosenka”[3]. Wbrew dezaprobacie władz szkolnych, związała się ze Studiem Piosenki, mieszczącym się przy PR i TV, gdzie dokonała rejestracji kilku piosenek. Poza tym wyjeżdżała razem z nim na koncerty i warsztaty muzyczne[3].

W 1976 roku wystąpiła w programie prof. Aleksandra Bardiniego, wykonując swoją sztandarową, jak się okazało piosenkę pt. Nie mijaj wiosno, która w dość krótkim czasie robi furorę i staje się przebojem. Wkrótce też artystka zostaje zauważona przez reżysera Janusza Kondratiuka, który powierzył jej rolę Beaty Pazik w swoim filmie pt. Czy jest tu panna na wydaniu?[1] – artystka figuruje tam także jako autorka muzyki i wykonawczyni wokalizy, ponieważ reżyser wybrał fragment jednego z trzech przygotowanych przez nią utworów (nieco wcześniej, również w 1976 roku, zagrała epizod w filmie w reż. Agnieszki Holland, Pawła Kędzierskiego i Jerzego Domaradzkiego pt. Zdjęcia próbne)[4]. Z branżą telewizyjną i filmową zetknęła się, będąc uczennicą 3 klasy szkoły średniej w Ostrołęce.

Dwa lata później wokalistka zaklasyfikowała się do Młodzieżowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Toruniu, jednak pisanie matury w tym czasie, uniemożliwiło jej wzięcie udziału w koncercie galowym[1]. W czerwcu 1977 roku wystąpiła na XV KFPP w Opolu, wykonując piosenkę Nie mijaj wiosno i zdobywając Nagrodę Publiczności[1].

Jeśli chodzi o wspomnienia festiwalowe, to oczywiście najsympatyczniej wspominam Opole ’77, bo to był mój debiut na tym znanym festiwalu... Nie dostałam wtedy żadnej nagrody od jury, bo śpiewałam Wiosnę i ktoś podobno stwierdził, że ja już miałam swój debiut u Bardiniego, zna mnie cała Polska, więc... (absurd). Ale dostałam Nagrodę Publiczności, którą ceniłam sobie najbardziej!... Potem wystąpiłam w 1978 roku, w koncercie Gwiazd i w 1979 r. również w koncercie Gwiazd... Ten ostatni festiwal wołałabym zapomnieć, bo utwór, który prezentowałam wypadł fatalnie... Kompletne niezorganizowanie, brak czasu na próbę i fatalne nagłośnienie podczas występu – mało nie zeszłam ze sceny.

Beata Andrzejewska, „Spotkanie z Beatą Andrzejewską”

Rok później wyjeżdża na organizowany na Kubie, Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów – Hawana ’78[1], gdzie poznaje swojego przyszłego męża, perkusistę Stanisława Kasprzyka[3]. Po powrocie do kraju, wokalistka rezygnuje z nauki w szkole, poświęcając się całkowicie karierze piosenkarskiej, i zdając egzamin podczas tzw. weryfikacji na przyznanie jednej z kilku kategorii, która upoważniała do występowania na estradzie. W 1978 roku przez kilka miesięcy współpracowała z wrocławską grupą Kameleon z którą wystąpiła na XVI KFPP w Opolu[5]. Kierownik muzyczny i założyciel zespołu Włodzimierz Krakus[5], skomponował dla wokalistki utwór pt. Ta nasza miłość to jakby nic do słów Zenona Laskowika[6], który został nagrany w PR Opole pod okiem Edwarda Spyrki, a w 1979 roku wziął udział w plebiscycie Studia Gama[1].

Wówczas artystka była już żoną S. Kasprzyka, gdy zgłosił się do niej menedżer Ireny Jarockiej, Jerzy Bogdanowicz, co miało miejsce podczas odbywającego się właśnie XVI KFPP w Opolu, i zaproponował jej wspólne występy z piosenkarką, gdzie przez rok śpiewała w chórku i miała własny 15-minutowy program w jej recitalu[1][3]. Poza tym, wokalistka napisała dla Jarockiej polski tekst pt. Gdy serce mówi mi tak do piosenki Barbry Streisand Woman in love[3].

W skład zespołu instrumentalnego „Weekend”[1], który w latach 1978–1979 towarzyszył Irenie Jarockiej na scenie[7] – wchodzili: Wojciech Michalczyk (gitara solowa)[7], Rafał Rękosiewicz (instrumenty klawiszowe), Joachim Rzychoń (gitara basowa) i Stanisław Kasprzyk (perkusja)[8]. W 1979 roku podczas jednego ze wspólnych koncertów z Wojciechem Kordą, wokalistka zastąpiła chorą wówczas Adę Rusowicz, śpiewając z nim w duecie repertuar rock and rollowy w języku angielskim[9]. W międzyczasie nagrywała też własne piosenki[1].

W 1979 r. w PR Opole wraz z Orkiestrą Radiową pod dyr. E. Spyrki, zarejestrowała dwa premierowe utwory (m.in. Chętnie oddam komuś swe marzenia)[1][10]. Kolejne wspólne przedsięwzięcia z Ireną Jarocką to m.in. występy w warszawskim Teatrze Buffo (1979) oraz tournée po ZSRR (1979) i Stanach Zjednoczonych (1980). Po wygaśnięciu kontaktu i zakończeniu współpracy z piosenkarką; państwo Kasprzykowie wyjechali na trzymiesięczny kontrakt do Jugosławii[3].

Kilka miesięcy po powrocie do kraju, zastał ich stan wojenny[3]. W tej sytuacji w 1982 roku małżonkowie postanowili wyjechać na kontrakt do Austrii, skąd już nie wrócili[3]. Po trzy i pół miesięcznym okresie, znaleźli się w Seattle, skąd po dwóch tygodniach przyjechali do Nowego Jorku, gdzie założyli zespół muzyczny i rozpoczęli występy w licznych w tamtym czasie klubach polonijnych[3]. Wokalistka dawała także koncerty solowe – oprócz występów w klubach, dając recitale, także w Polskim Konsulacie w Nowym Jorku[3].

W 1991 roku wokalistka wydała swój jedyny album, noszący tytuł jej przeboju sprzed lat, tj. Nie mijaj wiosno[3]. Po 25 latach grania w klubach i domach polonijnych, a także podczas rozmaitych imprez charytatywnych, wesel i eventów – państwo Kasprzykowie przestali zajmować się zawodowo muzyką[3]. Początkowo wokalistka poświęciła się wychowaniu dzieci, zaś w weekendy pracowała w nowojorskim klubie Scorpio's[3]. Obecnie pracuje jako asystent nauczyciela, w szkole średniej[3].

Repertuar[2][edytuj | edytuj kod]

  • Bandera rossa (trad. – Carlo Tuzzi)
  • Co ja z tego mam (muz. Tadeusz Janik – sł. Beata Andrzejewska)[10]
  • Chętnie oddam komuś swe marzenia (muz. Jan Cichy – sł. Beata Andrzejewska)[10]
  • Echo Opola (sł. Anna Warecka)
  • El pueblo unido jamas sera vencido (muz. Sergio Ortega – sł. Quilapayún)
  • Księżyc w chmurach jak w kołysce (muz. Gerardo Matos Rodríguez – sł. Anna Warecka, Janusz Kondratowicz)
  • Nie mijaj wiosno (muz. i sł. Beata Andrzejewska) – na albumie Opole 77 – Debiuty, piosenka figuruje pt. Wiosna[2]
  • Obiecanki-Cacanki (muz. i sł. Beata Andrzejewska)[10]
  • Ocean łez (muz. James Gately – sł. Beata Andrzejewska)[10]
  • Ostatni raz (muz. i sł. Beata Andrzejewska)[10]
  • Skrawek błękitu (muz. Beata Andrzejewska, James Gately – sł. Beata Andrzejewska)[10]
  • Ta nasza miłość to jakby nic (muz. Włodzimierz Krakus – sł. Zenon Laskowik)[6]
  • Wspomnienia (muz. i sł. Beata Andrzejewska)[10]
  • Wynajmę serce (muz. Tadeusz Janik – sł. Beata Andrzejewska)[10]

Dyskografia[2][edytuj | edytuj kod]

Albumy[edytuj | edytuj kod]

  • Nie mijaj wiosno (CD, BA29CD, 1991)[10]:
  1. Nie mijaj wiosno (muz i sł. Beata Andrzejewska, 1975)
  2. Co ja z tego mam (muz. Tadeusz Janik – Beata Andrzejewska, 1980)
  3. Skrawek błękitu (muz. Beata Andrzejewska, James Gately – sł. Beata Andrzejewska, 1991)
  4. Chętnie oddam komuś swe marzenia (muz. Jan Cichy – sł. Beata Andrzejewska, 1979)
  5. Wynajmę serce (muz. Tadeusz Janik – sł. Beata Andrzejewska, 1980)
  6. Ocean łez (muz. James Gately – sł. Beata Andrzejewska, 1991)
  7. Wspomnienia (muz. i sł. Beata Andrzejewska, 1975)
  8. Ostatni raz (muz. i sł. Beata Andrzejewska, 1990)
  9. Chcesz wyjechać za miasto (muz. i sł. Beata Andrzejewska, 1986)
  10. Obiecanki-Cacanki (muz. i sł. Beata Andrzejewska, 1986)

Single[edytuj | edytuj kod]

  • Nie mijaj wiosno (PD, Tonpress R-0828, 1977)

Kompilacje[edytuj | edytuj kod]

  • Opole 77 – Debiuty (Polskie Nagrania „Muza” SX 1492, 1977)
  • Hasta La Victoria Siempre – Havana’78 (LP, Pronit Z-SX 0684, 1978)
  • Hawana ’78 (LP, Polskie Nagrania „Muza” SX 1542, 1978)
  • Rzeka wspomnień – Piosenki Wareckiej (CD, Polskie Nagrania „Muza” PNCD618, 2002)
  • Polska Nostalgia 65+ vol. 6 (CD, Polskie Radio PRCD1920, 2015)

Inne nagrania[edytuj | edytuj kod]

  • Marek Klimczuk – Metropoly (LP, PolJazz PSJ-202, 1987)
  • Joint Venture – Kto to wie? (CD, KK Music KKCD 001, 1996)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Artykuł prasowy o Beacie Andrzejewskiej z 1979 roku. 2010-09-04. [dostęp 2023-08-22]. (pol.).
  2. ↑ a b c d Jacek Żyliński: Beata Andrzejewska. kppg.waw.pl. [dostęp 2023-08-22]. (pol.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Spotkanie z Beatą Andrzejewską (wywiad z piosenkarką). [dostęp 2023-08-22]. (pol.).
  4. ↑ Beata Andrzejewska. filmpolski.pl, 2023-05-02. [dostęp 2023-08-22]. (pol.).
  5. ↑ a b Bogusław Klimsa: Rock we Wrocławiu 1959-2000. Wrocław: Wydawnictwo c2, 2016, s. 109, 136. ISBN 978-83-63037-19-2.
  6. ↑ a b Zaiks: Ta nasza miłość to jakby nic. online.zaiks.org.pl. [dostęp 2023-08-23]. (pol.).
  7. ↑ a b Adam Pawlikowski: Lucky Weekend. adampawlikowski.pl. [dostęp 2023-08-23]. (pol.).
  8. ↑ Ligocianie: Na zdjęciu od lewej stoją panowie: Achim Rzychoń, Wojciech Michalczyk, Stanisław Kasprzyk i Rafał Rękosiewicz. Przed nimi panie – Beata Andrzejewska (wykonawczyni znanego przeboju z tamtych czasów – "Nie mijaj wiosno") i Irena Jarocka.. facebook.com. [dostęp 2023-08-22]. (pol.).
  9. ↑ Beata Andrzejewska: 1979: Graliśmy wtedy koncert z I. Jarocką (bodajże w Spodku) i był tez Wojtek Korda.... facebook.com, 2012-02-24. [dostęp 2023-08-22]. (pol.).
  10. ↑ a b c d e f g h i j Beata Andrzejewska – Nie mijaj wiosno (CD, 1991). archiwum.allegro.pl, 2019-01-08. [dostęp 2023-08-22]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Beata_Andrzejewska&oldid=73657429”