Bitwa pod Eupatorią
Wojna krymska | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Wynik |
zwycięstwo sił sprzymierzonych | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Położenie na mapie Krymu | |||
45,193889°N 33,368056°E/45,193889 33,368056 |
Bitwa pod Eupatorią – starcie zbrojne, które miało miejsce 17 lutego 1855 roku między wojskami tureckimi i rosyjskimi w trakcie wojny krymskiej.
Przyczyny bitwy[edytuj | edytuj kod]
Chcąc uniemożliwić desant dwóch dywizji francuskich i jednocześnie wyeliminować zagrożenie dla własnych linii komunikacyjnych, książę Mienszykow zlecił opracowanie planu odbicia Eupatorii. Zwolennikiem operacji był car Mikołaj I, który chciał umocnić prestiż Rosji.
Przygotowania do bitwy[edytuj | edytuj kod]
Armia rosyjska[edytuj | edytuj kod]
Z danych wywiadowczych wynikało, że garnizon Eupatorii stanowią w 90% żołnierze tureccy. Rosjanie liczyli, że będą łatwiejszym do pokonania przeciwnikiem niż oddziały brytyjskie i francuskie.
Do szturmu wyznaczono dywizję piechoty pod dowództwem generała Stiepana Chrulowa. Dodatkową ochronę miała stanowić brygada kawalerii generała Bobylewa. Całość wspierało ponad 100 dział artylerii.
Armia sprzymierzona[edytuj | edytuj kod]
Garnizon stanowili Turcy wspierani przez słabe liczebnie oddziały brytyjskiej piechoty morskiej. Pod dowództwem francuskich inżynierów Turcy wznieśli wokół portu umocnienia polowe. Obrońcy Eupatorii mieli do dyspozycji około 40 dział. W razie potrzeby mogli liczyć na wsparcie artylerii brytyjskich i francuskich okrętów.
Przebieg bitwy[edytuj | edytuj kod]
Natarcie Chrulowa rozpoczęło się o godzinie 5:00 rano 17 lutego 1855 roku kanonadą artyleryjską. Pod jej osłoną generał stopniowo rozwijał swoje oddziały. Siły sprzymierzonych odpowiedziały ogniem własnej artylerii z okrętów.
Rosjanie kryjąc się za cmentarzem i kamieniołomem zbliżyli się do tureckich pozycji na odległość 100 metrów. Nie zdołali podejść bliżej ze względu na ostrzał z muszkietów nieprzyjaciela. Turcy próbowali kontratakować wysuniętą kolumnę rosyjską, jednak Bobylew powstrzymał ich pułkiem ułanów i kartaczami konnej baterii. Przed południem rozpoczął się decydujący atak Rosjan. Do szturmu ruszyły dwa bataliony azowskiego pułku piechoty i batalion greckich ochotników. Atak został odparty.
Chrulow doszedł do wniosku, że dalsze szturmowanie miasta poniosłoby za sobą zbyt duże straty w ludziach i nakazał odwrót. W jego czasie turecka kawaleria zaatakowała rosyjskie oddziały, jednak została odparta.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- E.W. Tarle, Wojna krymska.