Bolesław Łęczycki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bolesław Łęczycki
Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1900
Łęczyca

Data śmierci

1971

Poseł na Sejm PRL III i IV kadencji
Okres

od 1961
do 1969

Przynależność polityczna

Zjednoczone Stronnictwo Ludowe

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego

Bolesław Łęczycki (ur. 17 listopada 1900 w Łęczycy, zm. 1971[1]) – polski rolnik, ogrodnik i polityk, poseł na Sejm PRL III i IV kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Aleksandra. Uzyskał wykształcenie średnie, z zawodu rolnik oraz ogrodnik. Był przewodniczącym spółdzielni produkcyjnej w Opiesinie. Należał do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, pełnił funkcję prezesa powiatowego komitetu partii w Sieradzu. W 1961 i 1965 uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL w okręgu Sieradz. Przez dwie kadencje zasiadał w Komisji Rolnictwa i Przemysłu Spożywczego.

Pochowany na cmentarzu parafialnym w Zduńskiej Woli[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Informacje w serwisie Grobonet
  2. M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 411
  3. Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]