Przejdź do zawartości

Cauk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Cauk – w dawnych Indiach czworokąt wykonany na ziemi z mąki oraz różnokolorowych proszków, wykorzystywany w czasie wielu różnych ceremonii i obrzędów o znaczeniu religijnym lub magicznym.

W jego wnętrzu tworzono wzory, którym przypisywano magiczne właściwości.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Danuta Stasik, Tekst i kontekst – dwie wersje "Rām-lalā-nahachū" Tulsidasa, „Studia indologiczne”, nr 2/1995, s. 118.