Przejdź do zawartości

Centralny Fundusz Rozwoju Nauki i Techniki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Centralny Fundusz Rozwoju Nauki i Techniki – instrument finansowy mający na celu wspierać rozwój prac naukowych i przyspieszać wdrażanie postępu naukowo-technicznego.

Powstanie Funduszu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy z 1985 r. o centralnych funduszach rozwoju nauki i techniki powstał Fundusz[1].

Przeznaczenie Funduszu[edytuj | edytuj kod]

Centralny Fundusz Prac Badawczych i Rozwojowych przeznaczony był na finansowanie prac z zakresu nauki i postępu technicznego o podstawowym znaczeniu dla rozwoju społeczno-gospodarczego kraju.

Prezydium Komitetu do Spraw Nauki i Postępu Technicznego wydzielała część funduszu na:

  • nagrody za szczególne osiągnięcia w dziedzinie nauki i wdrażania, postępu naukowo-technicznego,
  • stypendia na rozwiązywanie zadań badawczych, rozwojowych i wdrożeniowych o istotnym znaczeniu dla gospodarki narodowej.
  • Centralny Fundusz Wspomagania Wdrożeń przeznaczony był na dofinansowanie przedsięwzięć wdrożeniowych o istotnym znaczeniu dla gospodarki narodowej, a także na udziały Skarbu Państwa w przedsiębiorstwach mieszanych lub spółkach handlowych będących jednostkami innowacyjnymi oraz na dochody Funduszu Zmian Strukturalnych w Przemyśle.

Gospodarkę Funduszem prowadzono na podstawie rocznych planów tego Funduszu, uchwalanych przez Sejm. Projekty rocznych planów Funduszu przedstawiała do uchwalenia Sejmowi Rada Ministrów wraz z projektem budżetu Państwa. Rada Ministrów przedstawiała Sejmowi corocznie sprawozdanie z gospodarki środkami Funduszu wraz z rocznym sprawozdaniem z wykonania budżetu Państwa.

Dochody Funduszu[edytuj | edytuj kod]

Dochodami Funduszu były:

  • dotacje z budżetu centralnego,
  • wpłaty przedsiębiorstw państwowych, przedsiębiorstw mieszanych,
  • wpłaty spółek handlowych, w których Skarb Państwa albo jednostki gospodarki uspołecznionej posiadają udział wynoszący ponad 50% kapitału zakładowego,
  • inne wpływy określane w odrębnych przepisach.

Podział środków Funduszu[edytuj | edytuj kod]

Środki Funduszu dzieliły się na:

Podziału środków Funduszu dokonywała corocznie Rada Ministrów na wniosek Komitetu do Spraw Nauki i Postępu Technicznego przy Radzie Ministrów. Rada Ministrów określała równocześnie wysokość środków Centralnego Funduszu Wspomagania Wdrożeń podlegających przekazaniu na dochody Funduszu Zmian Strukturalnych w Przemyśle.

Dysponowanie Funduszem[edytuj | edytuj kod]

Środkami przydzielonymi na poszczególne cele i zadania gospodarowali:

Nadzór nad Funduszem[edytuj | edytuj kod]

Ogólny nadzór nad gospodarką środkami Funduszu sprawował kierownik Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń, który ponadto prowadził sprawy związane z gromadzeniem i podziałem środków Funduszu.

Natomiast Prezydium Komitet do Spraw Nauki i Postępu Technicznego przy Radzie Ministrów dokonywało oceny wyników realizacji programów badawczych i rozwojowych oraz działalności wdrożeniowej.

Zniesienie Funduszu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy z 1990 r. o zniesieniu i likwidacji niektórych funduszy przeszedł w stan likwidacji Centralny Fundusz Rozwoju Nauki i Techniki[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz. U. 1985 nr 59, poz. 297: Ustawa z dnia 23 grudnia 1985 r. o centralnych funduszach rozwoju nauki i techniki.
  2. Dz. U. 1990 nr 89, poz. 517: Ustawa z dnia 14 grudnia 1990 r. o zniesieniu i likwidacji niektórych funduszy.