Edward Brygiewicz
Edward Brygiewicz – konsul honorowy Salwadoru w latach 30. II Rzeczypospolitej (exequatur od 14 maja 1935, konsulat honorowy mieścił się przy ul. Hortensji 6 w Warszawie, a po przemianowaniu przy ul. Wojciecha Górskiego 6)[1][2][3][4][5], następnie przy ul. Widok 3[6].
Podczas okupacji niemieckiej w 1941 został aresztowany, był oskarżony o wydawanie paszportów zagranicznym Żydom mieszkającym poza gettem. Po dłuższym pobycie na Pawiaku zwolniony.
Jego brat Julian był konsulem honorowym Meksyku w RP i działał pod tym samym adresem w Warszawie[7]. Był żonaty z Konstantą[8]. Oboje zamieszkiwali przy ul. Boduena 4[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 63. Komunikat. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 11, s. 88, 15 czerwca 1935.
- ↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1936. Warszawa: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 1936, s. 273.
- ↑ Przypisywanie mu przez Wanata bycia konsulem honorowym Gwatemali jest błędem
- ↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1937. Warszawa: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 1937, s. 282.
- ↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938. Warszawa: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 1938, s. 289.
- ↑ Liste du corps diplomatique à Varsovie. Nr 35. [Warszawa]: 1937-03, s. 62.
- ↑ a b Rząd meksykański prosił telegraficznie o zabalsamowanie zwłok zabitego pod Warszawą konsula. „Echo”. Nr 50, s. 1, 20 lutego 1930.
- ↑ Katastrofa samochodowa. „Kurier Warszawski”. Nr 49, s. 14, 19 lutego 1930.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leon Wanat, Za murami Pawiaka, Warszawa 1985, s. 348.
- Rocznik polityczny i gospodarczy 1939, Warszawa 1939, s. 1204.