Edward Ungeheuer
starszy legionista | |
Data i miejsce urodzenia |
20 stycznia 1895 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
11 kwietnia 1957 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1918 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa Kirkibabe, Mamajestie, Rarańcza, Rokitna, Ryngacz, Dinancy, Lissowo |
Późniejsza praca |
dyspozytor parowozowni |
Odznaczenia | |
|
Edward Ungeheuer (ur. 20 stycznia 1895 w Rzeszowie, zm. 11 kwietnia 1957 w Dębicy) – żołnierz Legionów Polskich, kawaler Krzyża Niepodległości, zasłużony pracownik PKP.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 20 stycznia 1895 w rodzinie Michała i Agnieszki z domu Kluz[1] . Pochodził z wielodzietnej rodziny. Miał trzy siostry (Marianna[2], Eugenia i Helena) oraz trzech braci (Adam, Bronisław i Michał). Starszy z braci – Michał (ur. 13 września 1891) był kapitanem intendentem Wojska Polskiego. W czasie kampanii wrześniowej walczył jako oficer płatnik 4 Pułku Piechoty Legionów[3]. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu Murnau VII A.
Edward po ukończeniu drugiej klasy gimnazjum podjął praktykę ślusarską. Od roku 1912 był członkiem Polowej Drużyny Sokolej w Dębicy. 16 sierpnia 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich. Służy w 2 baterii artylerii II Brygady (d-ca por. Wiktor Gosiewski), następnie w 1 pułku artylerii (d-ca kpt. Jan Maciej Bold). Brał udział w bitwach o Kirkibabe, Mamajestie, Rarańczę, Rokitnę, Ryngacz, Dinancy, Lissowo i wiele innych. W trakcie przebijania się Brygady w bitwie pod Rarańczą 15 lutego, zostaje pojmany w Sadogórze i internowany w Huszt, następnie przeniesiony do obozu Szeklencze.
Po zwolnieniu z obozu 18 grudnia 1918 roku podjął pracę w PKP przy obsłudze kotłów parowych. Po upływie lat awansuje kończąc na stanowisku dyspozytora parowozowni w Dębicy.
Miał dwoje dzieci - Jadwigę i Adama.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Niepodległości – 19 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[4]
- Brązowy Krzyż Zasługi – 24 października 1938 „za zasługi w służbie kolejowej”[5]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[6]
- Krzyż Legionowy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej w Rzeszowie, zespół: 59/1132/0] w Archiwum Państwowym w Rzeszowie.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 344, 551.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 248, poz. 563.
- ↑ Nadany na mocy upoważnienia Ministra Komunikacji 8 listopada 1928 r. Nr 10290/28 Nr.Prez. 21/28 Kraków dnia 23 sierpnia 1933 r.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Archiwum Wojskowe Fort Legionów L.1327/29 nr. karty wojskowej 3280
- Dębica. Zarys dziejów miasta i regionu, praca zb. pod red. Józefa Buszki i Feliksa Kiryka, 1995
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Edward Ungeheuer. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-29)].
- Członkowie Polowych Drużyn Sokolich
- Internowani w Austro-Węgrzech w czasie I wojny światowej
- Internowani w Huszt
- Ludzie urodzeni w Rzeszowie
- Ludzie związani z Dębicą
- Odznaczeni Brązowym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Legionowym
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Polscy pracownicy kolejowi
- Żołnierze artylerii Legionów Polskich
- Urodzeni w 1895
- Zmarli w 1957