Eleonora Kunik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eleonora Kunik
Data i miejsce urodzenia

7 kwietnia 1906
Piaski

Data śmierci

4 maja 2006

Posłanka III kadencji Sejmu PRL
Okres

od 16 kwietnia 1961
do 16 kwietnia 1965

Przynależność polityczna

posłanka bezpartyjna

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej

Eleonora Kunik (ur. 7 kwietnia 1906 w Piaskach, obecnie część Czeladzi, zm. 4 maja 2006[1]) – polska nauczycielka, posłanka na Sejm PRL III kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uzyskała wykształcenie średnie, z zawodu była nauczycielką i pracowała w szkole w Wolbromiu. Po wybuchu II wojny światowej wstąpiła do Armii Krajowej oraz uczestniczyła w tajnym nauczaniu. Udzielała także pomocy i swojego mieszkania dla ruchu oporu, rannych oraz ocalałych z pacyfikacji Poręby Dzierżnej[2][3]. Po wojnie zatrudniona w szkole podstawowej w Starczynowie, pełniła funkcję zastępcy kierownika szkoły, której szefował jej mąż Leon[3]. Należała do Związku Nauczycielstwa Polskiego (przez pięć kadencji kierowała strukturami ZNP w Olkuszu), Polskiego Czerwonego Krzyża, Komitetu do Walki z Gruźlicą i Ligi Kobiet. Otrzymała dyplom i herb za aktywne działanie na rzecz rozwoju miasta Bukowno. W 1961 uzyskała mandat posła na Sejm PRL w okręgu Chrzanów. W trakcie kadencji zasiadała w Komisji Spraw Wewnętrznych.

7 kwietnia 2006 roku obchodziła setne urodziny[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Eleonora Kunik - prezentacja multimedialna - YouTube [online], youtube.com [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  2. Łukasz Kostyra: O bohaterskich postawach nauczycieli z ziemi olkuskiej podczas niemieckiej okupacji. gazetaolkuska.pl, 21 listopada 2021. [dostęp 2022-05-27].
  3. a b c Jubileusz 100 rocznicy urodzin Pani Eleonory Kunik. umbukowno.pl, 6 kwietnia 2006. [dostęp 2022-05-27].
  4. M.P. z 1955 r. nr 96, poz. 1299
  5. M.P. z 1955 r. nr 35, poz. 346

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]