Eugeniusz Dziwiłł

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Dziwiłł
Eugeniusz Gintowt-Dziwiłł
Tygrys
major artylerii major artylerii
Data urodzenia

1 września 1896

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Ułanów,
5 Pułk Piechoty,
9 Pułk Artylerii Ciężkiej,
WSR Siedlce,
WSR Warszawa

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Eugeniusz Otto Gintowt-Dziwiłł, ps. „Tygrys” (ur. 1 września 1896, zm. ?) – oficer artylerii Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 1 września 1896[1]. Przed 1914 był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich[2]. Po wybuchu I wojny światowej 1914 został żołnierzem Legionów Polskich, służył kawalerii (późniejszy 1 pułk ułanów)[2]. Mianowany wachmistrzem, później sierżantem[2]. Odbywał kursy karabinów maszynowych i dowódców plutonów piechoty[2]. Jako żołnierz V batalionu I Brygady do 1 października 1915 przebywał chory w Szpitalu Legionów w Zakopanem[3], jako żołnierz 2 kompanii II batalionu 5 pułku piechoty w składzie II Brygady przebywał chory w domu rekreacyjnym w Kamińsku[4]. Używał pseudonimu „Tygrys”[2].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Ukończył Szkołę dla Młodszych Oficerów Artylerii w Toruniu. 23 sierpnia 1924 roku został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 marca 1924 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5][6], a później do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1926[7]. W latach 20. i 30. był oficerem 9 pułku artylerii ciężkiej w Siedlcach, w 1932 przydzielony jako oficer sądowy do Wojskowego Sądu Rejonowego Siedlce[8][9][2]. Później awansowany do stopnia kapitana[2]. Według stanu z marca 1939 był oficerem sądowym Wojskowego Sądu Rejonowego Warszawa[10].

Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, mieszkał w Londynie[2]. Był przypisany do Lancashire[11]. W 1959 został awansowany do stopnia majora artylerii[12].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 417, 492.
  2. ↑ a b c d e f g h Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Eugeniusz Otto Gintowt-Dziwiłł. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-22)].
  3. ↑ IV Lista Strat Legionów Polskich. Piotrków: 1916, s. 7.
  4. ↑ VI Lista Strat Legionów Polskich. Piotrków: 1916, s. 7.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 85 z 27 sierpnia 1924 roku, s. 480. 24 listopada 1924 roku Stefan Bułdeski został mianowany podporucznikiem artylerii z tym samym starszeństwem i tą samą lokatą. Tą oczywistą omyłkę sprostowano dopiero po awansach obu oficerów na stopień porucznika, nadając im starszeństwo z 1 lutego 1926 roku. Eugeniusz Dziwiłł otrzymał 1. lokatę, a Stefan Bułdeski 2. lokatę.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 761.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 492.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 714.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 417.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. VI, 873-877.
  11. ↑ Eugeniusz D Gintowt. ancestry.ca. [dostęp 2017-04-07].
  12. ↑ Lista oficerów Polskich Sił Zbrojnych według awansów dokonanych na uchodźstwie. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 8, Nr 4 z 30 czerwca 1969. 
  13. ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260.
  14. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 17, Nr 4 z 15 września 1961. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eugeniusz_Dziwiłł&oldid=70600423”