Franciszek Roguszczak

Franciszek Roguszczak

Data i miejsce urodzenia	11 listopada 1880 Góra
Data i miejsce śmierci	24 listopada 1941 Kraków
Poseł I kadencji Sejmu (II RP)
Okres	od 1922 do 1927
Przynależność polityczna	Narodowa Partia Robotnicza
Poseł II kadencji Sejmu (II RP)
Okres	od 1928 do 1930
Przynależność polityczna	Narodowa Partia Robotnicza
Poseł III kadencji Sejmu (II RP)
Okres	od 1930 do 1935
Przynależność polityczna	Narodowa Partia Robotnicza
Wicemarszałek Sejmu Śląskiego
Okres	od 1930 do 1930
Przynależność polityczna	Narodowa Partia Robotnicza
Poseł II kadencji Sejmu Śląskiego (II RP)
Okres	od 1930 do 1930
Przynależność polityczna	Narodowa Partia Robotnicza
Poseł III kadencji Sejmu Śląskiego (II RP)
Okres	od 1930 do 1935
Przynależność polityczna	Narodowa Partia Robotnicza

Franciszek Roguszczak (ur. 11 listopada 1880 w Górze, zm. 24 listopada 1941 w Krakowie) – polski działacz polityczny i społeczny, publicysta, powstaniec śląski, założyciel Narodowej Partii Robotniczej na Śląsku, poseł na Sejm I, II i III kadencji w II RP oraz poseł na Sejm Śląski II kadencji. Wicemarszałek Sejmu Śląskiego w 1930 roku.

Życiorys

Pochodził z rodziny rolniczej. Skończył szkołę powszechną i Polski Uniwersytet Ludowy. W młodości wyemigrował do Westfalii, gdzie pracował jako górnik i działał w polskich towarzystwach i organizacjach związkowych m.in. w Zjednoczeniu Zawodowym Polskim. Podczas I wojny światowej służył w wojsku niemieckim na froncie zachodnim i wschodnim (9 pułk ułanów). W Niemczech był radnym dzielnicy Wattenscheid w Bochum.

Po powrocie do Polski podjął współpracę z Polskim Komitetem Plebiscytowym. Uczestniczył w III powstaniu śląskim. Był radnym Katowic i członkiem Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Publikował artykuły w „Wiarusie Polskim”, „Polaku” i „Głosie Porannym”. Zaangażował się w tworzenie struktur Narodowego Stronnictwa Robotników i Narodowej Partii Robotniczej na Górnym Śląsku. W 1922 roku został szefem Narodowej Partii Robotniczej w okręgu katowickim. W tym samym roku dostał się do Sejmu z listy państwowej NPR. W Sejmie pracował w komisji opieki społecznej. Był zdecydowanym przeciwnikiem zamachu majowego i rządów sanacyjnych. W wyborach w 1928 roku odnowił mandat poselski w okręgu wyborczym nr 40 (Cieszyn). Został prezesem klubu NPR w Sejmie. Pracował w komisji administracyjnej i w komisji przemysłowo-handlowej. W 1930 roku został ponownie posłem z tego samego okręgu. Uzyskał też mandat posła na Sejm Śląski II kadencji. W Sejmie Śląskim pełnił funkcję wicemarszałka. Nie dostał się do Sejmu Śląskiego III kadencji, po raz kolejny mandat objął po zrzeczeniu się go przez posła Jana Szulika. W 1933 roku wystąpił z Narodowej Partii Robotniczej na znak protestu przeciwko zbyt ugodowej polityce względem władz sanacyjnych. Następnie wycofał się się z aktywnej działalności politycznej, choć jeszcze w 1937 roku został członkiem Stronnictwa Pracy.

W styczniu 1941 roku został wysiedlony przez Niemców ze Śląska do Małopolski. Przebywał w Tarnowie, żeby ostatecznie osiąść w Krakowie. Tam też zmarł 24 listopada 1941 roku. Został pochowany na Cmentarzu Podgórskim.

Życie prywatne

Był synem Andrzeja i Marianny ze Stankiewiczów. Ożenił się z Marią z Borowiaków z którą miał dwóch synów: Józefa (dr nauk ekonomicznych, podporucznik WP zamordowany w Katyniu) i Edmunda oraz córkę Reginą.

Bibliografia

• Henryk Rechowicz, Sejm Śląski 1922–39, Katowice 1971