Górne Łagiewniki
50°18′11″N 18°56′43″E/50,302972 18,945222| historyczna część Chorzowa | |
 Kościół św. Barbary w 2018 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| W granicach Chorzowa |
1868 |
Położenie na mapie Chorzowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
| 50°18′11″N 18°56′43″E/50,302972 18,945222
| |
Górne Łagiewniki − dawna część wsi Łagiewniki (zob. Łagiewniki), położona na północ od Królewskiej Huty. Obecnie stanowi część dzielnicy Chorzowa Chorzów II (m.in. rejon ul. Floriańskiej).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Łagiewniki były podzielone na Łagiewniki Dolne (późniejsza dzielnica Łagiewniki w Bytomiu), Średnie i Górne[1]. Do Łagiewnik Górnych należały dobra rycerskie oraz kolonie: Łagiewniki Południowe i kolonia Bergfreiheit[1]. Pierwotnie teren Górnych Łagiewnik zajmowały lasy, które wykorzystywano do polowań[2]. W Górnych Łagiewnikach wzniesiono w 1852 roku kościół św. Barbary[1], w 1853 roku założono szkołę knapszaftową (kasy chorych), a w 1858 utworzono katolicką szkołę powszechną[1].
Przed I wojną światową połączono Łagiewniki Średnie (bez kolonii) i Górne i utworzono gminę Łagiewniki[3], następnie w 1868 roku[2] włączono je do Królewskiej Huty[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Ziemia Śląska 1929 ↓, s. 2.
- ↑ a b S. Lubecki. Z przeszłości m. Chorzowa. Ze starych zbiorów i opowiadań ludowych zestawił S. Lubecki. „Młody Krajoznawca Śląski. Pisemko Szkolnych Kół Krajoznawczych Śląskich”. V (6 (37)), s. 3, 1938-06.
- ↑ Ziemia Śląska 1929 ↓, s. 3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nazwa wsi Łagiewniki w powiecie świętochłowickim. „Ziemia Śląska. Dwutygodnik poświęcony przeszłości Śląska”. 3 (4), 1929-02-20. Franciszek Godula (red.).
| Dzielnice administracyjne | |
|---|---|
| Historyczne osady i kolonie | |
| Osiedle mieszkaniowe |
