Henryk Drzazga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Drzazga
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1913
Radom

Data i miejsce śmierci

18 stycznia 1982
Radomsko

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Henryk Drzazga (ur. 18 stycznia 1913 w Radomiu, zm. 18 stycznia 1982 w Radomsku) – nauczyciel matematyki, fizyki i techniki, działacz społeczny, inicjator powstania szkoły w Lgocie Małej oraz jej obecny patron, podczas II wojny światowej organizator tajnego nauczania.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako pierwsze z pięciorga dzieci Romana Stanisława Drzazgi i Władysławy Drzazgi (z domu Frankowskiej). W 1921 r. na świat przyszła siostra Zofia, w 1924 r. brat Tadeusz, w 1927 r. brat Marian, a w 1929 r. brat Jerzy.

Wczesne lata dzieciństwa spędził z rodzicami w Moskwie w dzielnicy Arbat[1]. Podróż ta była związana z pracą ojca, który wyjechał ze sprzętem fabryki Kohna z Radomia do Moskwy. Po I wojnie światowej wrócił z rodzicami do Polski. Po powrocie ojciec Henryka pracował jako ślusarz w Anonimowej Spółce Towarzystwa Przemysłu Metalurgicznego w Radomsku (po wojnie nazwanej „Komuna Paryska”). Matka zajmowała się wychowywaniem dzieci[1].

Młody Henryk siedmioletnią szkołę powszechną i gimnazjum ukończył w Radomsku. Następnie uczęszczał do Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Męskiego im. Tadeusza Kościuszki w Częstochowie, które ukończył w 1934 roku[2]. Po otrzymaniu dyplomu przez rok pracował za darmo w siedmioletniej Szkole Powszechnej w Radomsku w roku szkolnym 1934/1935. W roku szkolnym 1936/1937 pracował w szkole w Strzyżewicach w gminie Kluki koło Bełchatowa. A w 1938 r. w szkole w Bąkowej Górze gmina Ręczno i Rzejowice gmina Kodrąb[3]. 7 czerwca 1939 r. ożenił się z Zofią Składzińską, również nauczycielką.

Zaraz po wybuchu wojny dostał powołanie do wojska, w wyniku czego brał udział w kampanii wrześniowej. Od 1 stycznia 1941 roku do 31 grudnia 1944 r. prowadził tajne nauczanie w Lgocie Małej w wymiarze 18 godzin tygodniowo[1]. Po wojnie przeprowadził się do Lgoty Małej wraz z żoną. Został kierownikiem tamtejszej szkoły, nauczał matematyki, fizyki i techniki. W 1946 r. objął opiekę społeczną nad sierotami zamieszkałymi na terenie gminy Konary rejon Lgota Mała. W 1948 r. Henryk Drzazga podjął starania, by zelektryfikować Lgotę Małą, Teklinów i przystanek PKP w Teklinowie. Pierwszą linię elektryczną założono jeszcze w tym samym roku[4].

Ze względu na trudne warunki lokalowe w starej szkole w Lgocie Małej Henryk Drzazga podjął się wybudować nową szkołę. Wraz z nauczycielami oraz Komitetem Rodzicielskim organizowano imprezy dochodowe dla uzyskania funduszy na budowę szkoły w czynie społecznym. Następnie zaktywizował społeczność wiejską, by wspólnymi siłami wydobywać glinę na cegły oraz wybudować piece do jej wypalania. Każda nadwyżka wypalonej cegły była sprzedawana mieszkańcom na budowę domów i budynków gospodarczych, a pieniądze zostały przeznaczone na opłacenie murarzy[5]. Henryk Drzazga podjął również starania, by starą szkołę przeznaczyć na mieszkania dla nauczycieli oraz przedszkole. Budowa nowego budynku rozpoczęła się w 1958 r., a uroczyste otwarcie nastąpiło 1 maja 1964 r. W uznaniu zasług dla działalności społecznej oraz pomoc przy budowie Szkół Tysiąclecia Henryk Drzazga w 1960 r. otrzymał dyplom od Prezydium Powiatowej Rady Krajowej. Dodatkowo w 1963 r. Henryk Drzazga podjął naukę w dwuletnim Studium Nauczycielskim na wydziale zaocznym dla pracujących w Łowiczu na kierunku Zajęcia Praktyczno – Techniczne i Wychowanie Plastyczne.

W wyniku osiągnięcia wieku emerytalnego Wydział Oświaty Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Radomsku rozwiązał z nim stosunek pracy z dniem 31 sierpnia 1973 r.

Zmarł 18 stycznia 1982 r. Miejsce pochówku – Cmentarz Stary w Radomsku.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Szkoła uhonorowała radomszczanina, [w:] Gazeta Radomszczańska, 15 października 2020.
  2. Izabela Wrona-Meryk, Męskie Seminarium Nauczycielskie w Częstochowie w okresie międzywojennym.
  3. Dwadzieścia pięć lat w zaszczytnym zawodzie, [w:] Gazeta Radomszczańska, 27 listopada 1968.
  4. Donos w sprawie handlu cegłami, [w:] Andrzej Makowiecki, Przepis na wymianę twarzy, wyd. pierwsze, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970.
  5. Lgota Mała, [w:] Odgłosy, 24 grudnia 1967.