Jerzy Wojnowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Wojnowski
Jerzy Franciszek Wojnowski
Motor
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

17 września 1915
Skarżysko-Kamienna

Data i miejsce śmierci

28 stycznia 1944
przy Przełęczy Witosławskiej

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941)

Jerzy Wojnowski, pseud. „Motor” (ur. 17 września 1915 w Skarżysku-Kamiennej, zm. 28 stycznia 1944 przy Przełęczy Witosławskiej) – podporucznik Wojska Polskiego, agent wywiadu niemieckiego. Odznaczony Krzyżem Walecznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Bronisława Wojnowskiego i Marii Kowalskiej. Edukację zakończył jako absolwent Szkoły Podchorążych Rezerwy Saperów w Centrum Wyszkolenia Saperów w Twierdzy Modlin, uzyskując stopień kaprala podchorążego rezerwy. Następnie wraz z żoną zamieszkał w Brześciu nad Bugiem. Pracował jako szofer w nadleśnictwie Brześć. Przed wybuchem wojny na ochotnika wstąpił w szeregi Wojska Polskiego i podczas wojny obronnej w 1939 roku uczestniczył w walkach w okolicy Brześcia i Żabinki.

W czasie okupacji niemieckiej związał się z konspiracyjną organizacją o charakterze narodowym Zbigniewa Słonczyńskiego. W 1942 organizacja została podporządkowana kapitanowi Alfredowi Paczkowskiemu. W 1943 uczestniczył w akcji na więzienie w Pińsku dowodzonej przez por. Jana Piwnika. Po której to akcji odznaczony został Krzyżem Walecznych. Kiedy odkryto, że Wojnowski jest agentem gestapo ps. Garibaldi, został aresztowany przez por. Eugeniusza Kaszyńskiego Nurta na kwaterze w Milejowicach[1]. Po przesłuchaniu rozstrzelano go z rozkazu generała Nila przy drodze prowadzącej na Przełęcz Witosławską[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]