Przejdź do zawartości

Komisja ziemska (PRL)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Komisja ziemska (PRL) – centralna jednostka organizacyjna rządu istniejąca w latach 1946-1971, mająca na celu przeprowadzanie parcelacji majątków ziemskich w ramach reformy rolnej i osadnictwa na ziemiach odzyskanych.

Powołanie Komisji ziemskiej[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie dekretu z 1946 r. o organizacji komisji ziemskich postanowiono ustanowić Główną Komisję Ziemską przy Ministrze Rolnictwa i Reform Rolnych, wojewódzkie komisje ziemskie przy wojewodach oraz powiatowe komisje ziemskie przy starostach[1].

Główna Komisja Ziemska[edytuj | edytuj kod]

Główna Komisja Ziemska rozpoznawała w drugiej instancji odwołania od orzeczeń wojewódzkich komisji ziemskich.

Główna Komisja Ziemska, rozpatrywała odwołanie od orzeczenia wojewódzkiej komisji ziemskiej, mogła zaskarżone orzeczenie z urzędu zmienić lub uchylić w części niezaskarżonej, jeżeli orzeczenie to naruszało przepisy prawa.

Prezes Głównej Komisji Ziemskiej[edytuj | edytuj kod]

Prezesem Głównej Komisji Ziemskiej był z urzędu Minister Rolnictwa i Reform Rolnych.

W zastępstwie Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych przewodniczyć mógł na posiedzeniu Głównej Komisji Ziemskiej podsekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych.

Wiceprezesa Głównej Komisji Ziemskiej mianował Prezes Rady Ministrów w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych.

Minister Rolnictwa i Reform Rolnych mógł również delegować do przewodniczenia na poszczególnych posiedzeniach Głównej Komisji Ziemskiej urzędnika z wykształceniem prawniczym spośród podległego mu personelu.

Skład Głównej Komisji Ziemskiej[edytuj | edytuj kod]

W skład Głównej Komisji Ziemskiej oprócz przewodniczącego wchodzili z głosem stanowiącym:

Ponadto Minister Rolnictwa i Reform Rolnych miał prawo delegowania na posiedzenie Komisji urzędników Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych jako referentów z głosem doradczym.

Wojewódzka komisja ziemska[edytuj | edytuj kod]

Wojewódzka komisja ziemska[1]:

  • orzekała w sprawach scalenia gruntów, likwidacji służebności, podziału wspólnot oraz w innych sprawach, które należały do jej właściwości, stosownie do przepisów szczególnych,
  • wydawała opinie na żądanie Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych,
  • rozpatrywała odwołania od decyzji powiatowych komisji ziemskich.

Przewodniczący wojewódzkiej komisji ziemskiej[edytuj | edytuj kod]

Przewodniczącym wojewódzkiej komisji ziemskiej był z urzędu wojewoda.

W zastępstwie wojewody mógł przewodniczyć na posiedzeniach komisji wyznaczony przez niego zastępca spośród urzędników wojewódzkiej administracji rolnictwa i reform rolnych.

Skład wojewódzkiej komisji ziemskiej[edytuj | edytuj kod]

W skład wojewódzkiej komisji ziemskiej oprócz przewodniczącego wchodzili z głosem stanowiącym:

  • dwaj członkowie lub ich zastępcy, wyznaczeni przez prezydium właściwej wojewódzkiej rady narodowej,
  • jeden członek lub jego zastępca, wyznaczeni przez prezesa właściwego sądu apelacyjnego spośród sędziów sądu okręgowego,
  • jeden członek lub jego zastępca, wyznaczeni przez wojewodę spośród urzędników wojewódzkiej administracji rolnictwa i reform rolnych,
  • dwaj członkowie lub ich zastępcy, wyznaczeni przez Związek Samopomocy Chłopskiej.

Ponadto wojewoda miał prawo delegować na posiedzenie komisji podległych sobie urzędników jako referentów z głosem doradczym.

Powiatowa Komisja Ziemska[edytuj | edytuj kod]

Powiatowa Komisja Ziemska[1]:

  • wydawała opinie na żądanie wojewody lub starosty,
  • orzekała we wszystkich sprawach, w których stosownie do przepisów szczególnych zastrzeżony jest udział pełnomocnika do spraw reformy rolnej.

Przewodniczącym powiatowej komisji ziemskiej był z urzędu starosta.

W zastępstwie starosty mógł przewodniczyć na posiedzeniach komisji wyznaczony przez niego zastępca.

Skład powiatowej komisji ziemskiej[edytuj | edytuj kod]

W skład powiatowej komisji ziemskiej oprócz przewodniczącego wchodzą z głosem stanowiącym:

  • dwaj członkowie lub ich zastępcy, wyznaczeni przez prezydium właściwej powiatowej rady narodowej,
  • jeden członek lub jego zastępca, wyznaczeni przez prezesa właściwego sądu okręgowego spośród sędziów sądu grodzkiego,
  • jeden członek lub jego zastępca, wyznaczeni przez starostę spośród urzędników powiatowej administracji rolnictwa i reform rolnych,
  • dwaj członkowie lub ich zastępcy, wyznaczeni przez Związek Samopomocy Chłopskiej.

Ponadto starosta miał prawo delegować na posiedzenie komisji podległych sobie urzędników jako referentów z głosem doradczym.

Zniesienie komisji ziemskiej[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy z 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych zniesiono komisje ziemskie[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Dekret z dnia 13 września 1946 r. o organizacji komisji ziemskich. Dz.U. z 1946 r. nr 61, poz. 340
  2. Ustawa z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych. Dz.U. z 1971 r. nr 27, poz. 250