Krystyna Matysiakówna
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1922 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
radiotelegrafistka |
Krystyna Matysiakówna, ps. Krysia (ur. 1922 w Warszawie, zm. 26 lipca 1944 tamże)[1] – działaczka komunistyczna, łączniczka i radiotelegrafistka Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jej rodzice byli działaczami organizacji komunistycznych[1].
Uczyła się w szkole zorganizowanej przez Robotnicze Towarzystwo Przyjaciół Dzieci[1]. Była członkinią dziecięcej komunistycznej organizacji „Pionier”[2]. Po wybuchu II wojny światowej kontynuowała naukę, uczestnicząc w tajnych kompletach[1]. Na początku 1940 przystąpiła do założonego przez tzw. piątkę żoliborską Towarzystwa Przyjaciół ZSRR, które potem przekształciło się w Stowarzyszenie Przyjaciół ZSRR[1]. Pomagała w wydawaniu „Wieści ze świata” (czasopismo zmieniło później nazwę na „Do zwycięstwa”)[1].
Od 1942 roku członkini Polskiej Partii Robotniczej (PPR)[1]. Angażowała się w pomoc jeńcom radzieckim na Pradze[1]. W czerwcu 1942 została radiotelegrafistką w Centralnej Łączności PPR[1].
We wrześniu 1943 powierzono jej samodzielną obsługę radiostacji w różnych lokalizacjach − w Burakowie, Brwinowie, a także w mieszkaniu przy ul. Krasińskiego 20 m. 37 na Żoliborzu[1]. Wiosną 1944 roku rozpoczęła nadawanie z Salomei[1]. W pierwszych dniach lipca 1944 roku do lokalu, w którym znajdowała się radiostacja, wtargnęli Niemcy[1]. Wraz z rodziną została aresztowana przez Gestapo[3]. Jej ojca rozstrzelano, a ona sama wraz z matką zostały przewiezione do siedzibie Gestapo przy al. Szucha w Warszawie, a później osadzone na oddziale kobiecym Pawiaka[3].
Była torturowana w czasie przesłuchań, ale nikogo nie wydała[1]. Została rozstrzelana przez Niemców w ruinach getta 26 lipca 1944 roku[1].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
W 1960 roku jej imieniem nazwano ulicę na Żoliborzu[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Piotr Domański: Patroni żoliborskich ulic. Warszawa: Urząd Dzielnicy Żoliborz, 2008, s. 51. ISBN 978-83-9265-0-8.
- ↑ Stanisław Ciepłowski (red.): Słownik patronów ulic Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2003, s. 160. ISBN 83-7181-291-4.
- ↑ a b Krystyna Matysiakówna. „Warszawski Kalendarz Ilustrowany „Stolicy” − 1967”, s. 133, 1966.
- ↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 341. ISBN 83-86619-97X.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Miasto stołeczne Warszawa, Patroni ulic. kulturalna.warszawa.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-29)].