Krzysztof Szymański (ur. 1952)
Data i miejsce urodzenia |
29 sierpnia 1952 |
---|---|
Poseł na Sejm kontraktowy | |
Okres |
od 18 czerwca 1989 |
Przynależność polityczna | |
Odznaczenia | |
Krzysztof Szymański (ur. 29 sierpnia 1952 w Jaczewie) – polski rolnik i działacz związkowy, poseł na Sejm X kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Z zawodu rolnik indywidualny. Od 1980 jest właścicielem gospodarstwa rolnego w Korytnicy pod Węgrowem[1].
Od końca lat 70. brał udział w spotkaniach działaczy opozycyjnych, które odbywały się w Sokołowie Podlaskim z inicjatywy księdza Stanisława Falkowskiego. Od 1980 organizował struktury „Solidarności” wśród rolników województwa siedleckiego[1]. W 1981 został przewodniczącym NSZZ „S” Rolników Indywidualnych w Korytnicy oraz przewodniczącym okręgu NSZZ „S” RI w Węgrowie. W listopadzie 1981 był współorganizatorem ponad miesięcznej okupacji budynku organizacji młodzieżowych w Siedlcach, która została zakończona 13 grudnia wraz z wprowadzeniem stanu wojennego i próbą pacyfikacji protestujących przez jednostki Milicji Obywatelskiej[2].
W czasie stanu wojennego brał czynny udział w pracach tajnych struktur „Solidarności”. Zajmował się m.in. kolportażem wydawnictw niezależnych, akcjami ulotkowymi, organizacją spotkań działaczy związkowych i uroczystości patriotycznych. Został zatrzymany 29 kwietnia 1982, poddany przesłuchaniom w komendzie MO w Węgrowie, a następnie tymczasowo aresztowany i osadzony w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. Wskutek pobicia przez funkcjonariuszy MO, ORMO i Służby Bezpieczeństwa przebywał kilka miesięcy w szpitalu. W 1983 wytoczył bezprecedensowy proces, w wyniku którego właściwy dla Warszawskiego Okręgu Wojskowego sąd skazał milicjantów z komendy MO w Węgrowie na kary dwóch lat pozbawienia wolności. Był to pierwszy proces w PRL, w którym funkcjonariusze służb podległych Ministerstwu Spraw Wewnętrznych zostali skazani za pobicie z przyczyn politycznych[3][4].
W 1985 ukończył technikum rolnicze. W latach 1989–1991 był posłem na Sejm X kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego wybranym z okręgu siedleckiego. Zasiadał w Komisji Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Komisji Systemu Gospodarczego, Przemysłu i Budownictwa oraz Komisji Systemu Gospodarczego i Polityki Przemysłowej. Po 1991 wycofał się z polityki ogólnopolskiej, powracając do prowadzenia gospodarstwa rolnego. Pozostał działaczem NSZZ „S” RI. Zasiadał we władzach Mazowieckiej Izby Rolniczej.
W 2011, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1][5]. W 2022 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Krzysztof Szymański. fundacjagp.pl, 18 sierpnia 2012. [dostęp 2013-12-22].
- ↑ Arkadiusz Kołodziejczyk: Dzieje Korytnicy i ziemi korytnickiej. Korytnica: UG Korytnica, 2007, s. 380.
- ↑ Arkadiusz Kołodziejczyk: Dzieje Korytnicy i ziemi korytnickiej. Korytnica: UG Korytnica, 2007, s. 381.
- ↑ Praca zbiorowa: Węgrów – dzieje miasta i okolic. Węgrów: 2006, s. 299.
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 611.
- ↑ M.P. z 2022 r. poz. 1148.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strona sejmowa posła X kadencji. [dostęp 2013-12-22].
- Była drużyna, „Gazeta Wyborcza” z 9 i 16 września 1999
- Ludzie związani z Siedlcami
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Polscy związkowcy
- Posłowie na Sejm kontraktowy
- Posłowie z okręgu Siedlce (PRL)
- Więźniowie polityczni w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1957–1989
- Więźniowie więzienia mokotowskiego (Polska Ludowa)
- Urodzeni w 1952
- Odznaczeni Krzyżem Wolności i Solidarności