Mikołaj Stanisław Kieszkowski
Mikołaj Stanisław Kieszkowski herbu Krzywda (ur. 1737, zm. 18 kwietnia 1814 w Lubiniu) – polski benedyktyn, doktor teologii, opat klasztorów w Horodyszczu i Lubiniu, pisarz, historyk i archiwista[1][2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z województwa sandomierskiego z rodu Kierzkowskich vel Kieszkowskich herbu Krzywda z Kierzkowa[3].
Złożył śluby zakonne w Sieciechowie 20 listopada 1757 roku. Został wybrany opatem klasztoru Castrum Cassinum w Horodyszczu, gdzie doprowadził do zbudowania murowanego kościoła i budynków klasztornych. Sprawował funkcję prezydenta generalnego Zgromadzenia Benedyktyńskiego–Polskiego. W 1779 roku został opatem klasztoru w Lubiniu. Pełniąc tę funkcję zabezpieczał muzealia i archiwalia klasztorne, spisywał kroniki i przepisywał dokumenty. Był orędownikiem kultu Bernarda z Wąbrzeźna.
Jako badacz teologiczny jest autorem rozprawy „Forma Gregis Pastor ex animo seu de Dotibus ac qualitatibus in quolibet Superiore ad Regimen assumpto, requisitis. Opusculum Brevissimum...” wydanej w Krakowie w 1774 roku[4].