Mszał Johnsona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mszał rzymski na który przysiągł Lyndon B. Johnson 22 listopada 1963 roku w Air Force One
Tytułowa strona mszału
Johnson w trakcie zaprzysiężenia – jego lewa ręka spoczywa na mszale

Mszał Johnsonamszał rzymski na który przysięgał Lyndon B. Johnson podczas swojego zaprzysiężenia na urząd Prezydenta Stanów Zjednoczonych w dniu 22 listopada 1963 roku, na pokładzie samolotu Air Force One znajdującego się na lotnisku Love Field w Dallas.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nie ma wymogu, aby do składania przysięgi prezydenckiej służyła jakakolwiek księga, a w szczególności księga z tekstem sakralnym, o czym nie wspomina Konstytucja Stanów Zjednoczonych. Zgodnie z konwencją przyszli prezydenci podczas składania przysięgi podnoszą prawą rękę, a lewą kładą na Biblii lub innej księdze. Choć większość prezydentów tak zrobiła, John Quincy Adams nie korzystał z Biblii podczas składania przysięgi w 1825 roku[1], ani też Theodore Roosevelt w roku 1901[1].

Czasami podczas inauguracji używano Biblii o znaczeniu historycznym. George H.W. Bush, Jimmy Carter i Dwight Eisenhower korzystali z Biblii inauguracyjnej George’a Washingtona. Barack Obama położył rękę na Biblii Lincolna podczas składania przysięgi w 2009 i 2013 roku[2], podobnie jak Donald Trump w roku 2017[3]. Joe Biden położył rękę na dużej rodzinnej Biblii oprawionej w skórę[4].

Zaprzysiężenie Johnsona[edytuj | edytuj kod]

Do zaprzysiężenia Lyndona B. Johnsona doszło po dwóch godzinach od zamachu na prezydenta Johna F. Kennedy’ego[5]. Świadomy konieczności szybkiego złożenia przysięgi jako symbolicznego aktu ciągłości władzy, Johnson zasięgnął porady prawnej przed podjęciem dalszych działań[6]. Po zapoznaniu się z treścią przysięgi Johnson wezwał swoją przyjaciółkę Sarę T. Hughes, sędzię federalną w Dallas, aby przybyła do Air Force One i przyjęła od niego prezydencką przysięgę. W samolocie zaczęto szukać Biblii, na której wiceprezydent mógłby położyć rękę podczas ceremonii zaprzysiężenia, ale takowej nie znaleziono. Urzędnicy zakładali, że Hughes zabierze ze sobą Biblię do Air Force One, ale z nieznanych powodów tak się nie stało[6]. W pewnym momencie asystent Kennedy’ego do spraw relacji z Kongresem Larry O’Brien (późniejszy komisarz ligi koszykarskiej NBA) znalazł coś, co uznał za Biblię[5]. Księgi oprawionej w cielęcą skórę, z wytłoczonym krzyżem i owiniętej celofanem, użyto do zaprzysiężenia, co widoczne jest na fotografiach to uwieczniających[6]. Choć pochodzenie mszału świętego Józefa pozostaje tajemnicą, powszechnie uważa się, że był to prezent dla prezydenta Kennedy’ego który był katolikiem[6].

Kilka miesięcy po inauguracji prezydentury Johnsona poproszono o zlokalizowanie mszału, ale go nie odnaleziono. Sędzia Hughes powiedziała, że dała go nieznanej osobie, która jak się później okazało przekazała go do Białego Domu[6]. Jest to prawdopodobnie jedyny mszał w historii, jakiego kiedykolwiek używano do złożenia przysięgi prezydenckiej. Lyndon B. Johnson podczas swojej drugiej inauguracji 20 stycznia 1965 roku na Kapitolu, korzystał z Biblii rodzinnej. Obecnie mszał znajduje się w zbiorach Lyndon Baines Johnson Library and Museum w Austin w Teksasie[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b U.S. Presidential Inaugurations. Library of Congress. [dostęp 2024-05-04]. (ang.).
  2. 44th President Takes Oath on Lincoln Bible. Library of Congress. [dostęp 2024-05-04]. (ang.).
  3. The symbolism of Trump’s two inaugural Bible choices, from Lincoln to his mother. The Washington Post. [dostęp 2024-05-04]. (ang.).
  4. The significance of the Bible Joe Biden is using on Inauguration Day. ABC News. [dostęp 2024-05-04]. (ang.).
  5. a b The LBJ missal: Why a prayer book given to John F Kennedy was used to swear in the 36th US President. The Independent. [dostęp 2024-05-04]. (ang.).
  6. a b c d e f Mystery of a famous missal. The Catholic News Archive. [dostęp 2024-05-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]