Nicola Pietrangeli
 Nicola Pietrangeli w 1964 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
11 września 1933 |
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1953 |
| Zakończenie kariery |
1973 |
| Gra pojedyncza | |
| Najwyżej w rankingu |
3 (1959) |
| Australian Open |
QF (1957) |
| Roland Garros |
W (1959, 1960) |
| Wimbledon |
SF (1960) |
| US Open |
3R (1955, 1965) |
| Gra podwójna | |
| Australian Open |
QF (1957) |
| Roland Garros |
W (1959) |
| Wimbledon |
F (1956) |
| US Open |
2R (1977) |
Nicola Nicky Pietrangeli (ur. 11 września 1933 w Tunisie) – włoski tenisista, zwycięzca French Championships w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej, reprezentant kraju w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
W swojej karierze Pietrangeli cztery razy dochodził do singlowych finałów na kortach French Championships, z czego dwa razy osiągał ostateczny triumf. Wygrywał edycje z sezonów 1959 i 1960. Dwukrotnie przegrywał w finale, za każdym razem z Manuelem Santaną, w 1961 i 1964. Podczas zawodów w 1959 zwyciężył także w grze podwójnej wspólnie z Orlandem Sirolą. Para Pietrangeli–Sirola była także w finale w 1955. Pietrangeli zdobył także tytuł w konkurencji gry mieszanej w 1958 partnerując Shirley Bloomer.
Tenisista włoski startował także z sukcesami na Wimbledonie, zostając finalistą debla w 1956 razem z Orlandem Sirolą.
W latach 1954–1972 reprezentował Włochy w Pucharze Davisa. Nie wygrał trofeum jako tenisista, jednak był finalistą zawodów w latach 1960 i 1961, gdy Włosi przegrywali z Australią. Pietrangeli zagrał w Pucharze Davisa w 164 meczach odnosząc 120 zwycięstw. W 1976, już jako kapitan, doprowadził Włochy do pierwszego w historii tytułu w turnieju[1].
W 1986 roku uhonorowany został miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Finały w turniejach wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza (2–2)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1959 | French Championships, Paryż | Ceglana |  Ian Vermaak
|
3:6, 6:3, 6:4, 6:1 |
| Zwycięzca | 2. | 1960 | French Championships, Paryż | Ceglana |  Luis Ayala
|
3:6, 6:3, 6:4, 4:6, 6:3 |
| Finalista | 1. | 1961 | French Championships, Paryż | Ceglana |  Manuel Santana
|
6:4, 1:6, 6:3, 0:6, 2:6 |
| Finalista | 2. | 1964 | French Championships, Paryż | Ceglana | Manuel Santana
|
3:6, 1:6, 6:4, 5:7 |
Gra podwójna (1–2)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1955 | French Championships, Paryż | Ceglana |  Orlando Sirola
|
 Vic Seixas Tony Trabert
|
1:6, 6:4, 2:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 1956 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Orlando Sirola
|
 Lew Hoad Ken Rosewall
|
5:7, 2:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 1. | 1959 | French Championships, Paryż | Ceglana | Orlando Sirola
|
Roy Emerson Neale Fraser
|
6:3, 6:2, 14:12 |
Gra podwójna (1–0)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1958 | French Championships, Paryż | Ceglana |  Shirley Bloomer
|
Lorraine Coghlan Robert Howe
|
8:6, 6:2 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nicola Pietrangeli [online], International Tennis Hall of Fame [dostęp 2017-12-17].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-12-25] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-12-25] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-12-25] (ang.).