Ogniowe odparcie ataku
Wygląd
Ogniowe odparcie ataku – okres działalności ogniowej artylerii i innych rodzajów wojsk w obronie.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Ogniowe odparcie ataku rozpoczyna się z chwilą przejścia zgrupowania przeciwnika rubieży ataku. Trwa do czasu zakończenia walki o utrzymanie pierwszej pozycji obrony[1].
W tym okresie wsparcia ogniowego realizowane są następujące zadania[1]:
- wzbranianie ataku wojsk pancernych i zmechanizowanych przeciwnika poprzez wykonanie: ognia ześrodkowanego na pododdziały pierwszego rzutu na linii ataku, ruchomego i stałego ognia zaporowego do atakujących pododdziałów przeciwnika, minowania zdalnego na rubieży i kierunkach ataku oraz ognia ześrodkowanego i ognia do celów pojedynczych na przejściach w polach minowych;
- niszczenie broni pancernej przeciwnika ogniem na wprost;
- osłona wojsk własnych przed ogniem przeciwnika poprzez obezwładnienie najgroźniejszych baterii artylerii przeciwnika;
- oślepianie punktów dowodzenia i obserwacji przeciwnika oraz jego wojsk na wybranych kierunkach i rubieżach;
- maskowanie manewru wojsk własnych poprzez wykonanie zasłon dymnych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Regulamin działań 1999 ↓, s. 87.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
- Regulamin działań wojsk lądowych. Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych, DWLąd16/99.
- Regulamin działań wojsk lądowych. Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych, DWLąd. Wewn. 115/2008.