Parafia św. Tekli w Ciechanowie
kościół parafialny | |
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Adres |
ul. Augustiańska 3 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Diecezja | |
Dekanat | |
Kościół | |
Proboszcz |
ks. kan. Wojciech Hubert |
Wezwanie | |
Położenie na mapie Ciechanowa | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
Położenie na mapie powiatu ciechanowskiego | |
52°52′27″N 20°36′53″E/52,874167 20,614722 | |
Strona internetowa |
Parafia pw. św. Tekli w Ciechanowie – parafia należąca do dekanatu ciechanowskiego wschodniego, diecezji płockiej, metropolii warszawskiej[1]. Jedna z 7 parafii w mieście. Posiada zabytkowy, gotycki kościół. Został on wzniesiony w XVI wieku.
Miejsca święte[edytuj | edytuj kod]
Kościół parafialny[edytuj | edytuj kod]
Zasugerowano, aby ta sekcja została przeniesiona do artykułu Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Ciechanowie. (dyskusja) |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kościół został według błędnej tradycji zbudowany w 1353 roku. Jego pierwszym patronem był św. Marcin. Został wzniesiony w I ćw. XVI wieku jako trzynawowa bazylika. Z lat 1511, 1513, 1515 pochodzą pierwsze wzmianki o budowie murowanego kościoła.
Przy budowie czynny udział brał murator Maciej (podpis i gmerk na cegle), zapewne tożsamy z Maciejem Baranem, mistrzem murarskim z Ciechanowa, wzmiankowanym w 1522 roku. Kościół został uszkodzony w czasie wojen szwedzkich ok. poł. w. XVII (zapewne wówczas rozebrane nawy boczne). Odnowiony w 3 ćw. w. XIX staraniem ks. Sumowskiego. Polichromia została wykonana według projektu Władysława Drapiewskiego po 1920. Był restaurowany po drugiej wojnie światowej (wówczas został przemurowany szczyt zachodni).
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Jest to kościół gotycki, orientowany. Wymurowany z cegły o układzie gotyckim, z użyciem zendrówki układanej we wzór rombowy oraz kamieni polnych w podmurówce. W elewacjach znajdują się otwory maculcowe. Jest opięty uskokowymi szkarpami.
Budowla[edytuj | edytuj kod]
Budowla jest jednonawowa z prezbiterium nieco węższym, równej wysokości z nawą, zamkniętym ścianą prostą. Przy prezbiterium od pn. prostokątna dobudówka mieszcząca zakrystię i skarbczyk; przy nawie od zach. niewielka kruchta wbudowana między szkarpy.
Wnętrze[edytuj | edytuj kod]
Wnętrze nakryte stropem. W zakrystii sklepienie gwiaździste o profilowanych żebrach z kolistymi zwornikami; w skarbczyku ośmiopolowe, z żebrami o prostokątnym przekroju. Arkada tęczy zamknięta łukiem ostrym, sfazowana od strony nawy. Z prezbiterium do zakrystii wejście zamknięte ostrołukowo w takiejże dwułucznej wnęce w obramieniu z wałka; z zakrystii do skarbczyka portal zamknięty półkoliście w obramieniu z wałka.
Chór[edytuj | edytuj kod]
Chór muzyczny drewniany wsparty na dwóch filarach 2 poł. w. XIX. Zewnątrz w elewacjach bocznych nawy (z wyjątkiem przęsła zach. od pn.) ślady zamurowanych arkad ostrołukowych; w pd. i wsch. ścianie prezbiterium ślady takichże dużych okien. W dolnej części zamurowanego okna wsch. pas ornamentalny z cegieł ustawionych kątowo. W dolnej strefie ściany na osi data 1353 (błędna, wyryta w. XIX); z lewej napis w. XVI: Mathias Wirobidus, gmerk oraz nieczytelna data. Obecne otwory okienne przebite w górnej strefie ścian, prostokątne w tynkowanych opaskach.
Elewacja[edytuj | edytuj kod]
W elewacji zach. między szkarpami niska kruchta z wejściem ostrołukowym, wyżej ślad zamurowanego okna ostrołukowego, nad nim odcinek fryzu z cegieł ustawionych skośnie; po bokach odcinki pasa tynkowanego. Szczyt fasady trójkątny, przemurowany. Gzyms podokapowy od pd. i pn. profilowany, otynkowany. Prezbiterium obiega wgłębny pas tynkowany przecięty oknami.
Prezbiterium[edytuj | edytuj kod]
Szczyt prezbiterium rozczłonkowany kątowymi filarkami, (przechodzącymi pierwotnie w sterczyny), pomiędzy którymi cztery kondygnacje podwójnych, tynkowanych blend ostrołukowych. W dobudówce pn. od zach. wnęka zamknięta koszowo, w której nowsze okno. Dach dwuspadowy, kryty dachówką; wieżyczka na sygnaturkę o formach barokowych, ośmioboczna, obita blachą, zwieńczona ażurową latarnią z hełmem. Nad przybudówką oraz kruchtą zach. dachy pulpitowe, kryte blachą
Wnętrze[edytuj | edytuj kod]
Ołtarz główny późnobarokowy 1 poł. w. XVIII, z rzeźbami aniołów klęczących na odcinkach gzymsów oraz skrzynkowymi relikwiarzami ustawionymi na wolutach w uszakach; w zwieńczeniu obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem 1 poł. w. XVIII; tabernakulum z czasu ołtarza (obecnie na chórze). Ambona barokowa 1. poł. w. XVIII. Kropielniczka w. XVIII puklowana, z marmuru.
Stalle[edytuj | edytuj kod]
Stalle zapewne w. XVII, odnowione w. XX. Ławki w. XVIII. Prospekt organowy w stylu regencji 2 ćw. w. XVIII. Dwa relikwiarze rokokowe drewniane kartuszowe św. Krescencjusza oraz Wiktora 3 ćw. w. XVIII. Krucyfiksy: 1. gotycki pocz. w. XVI; 2. z w. XVII. Sześć lichtarzy cynowych w. XVIII.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 26.pl, Okólnik 23/2018 [online], Diecezja Płocka [dostęp 2021-06-17] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Artykuł z pisma "Gazeta Pozytywna" nr 17/2005
- Informacje o parafii na stronie diecezji płockiej
- Rys historyczny. diecezja.plock.pl. [dostęp 2016-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-19)].