Podejście normatywne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Podejście normatywne – jedno z podejść metodologicznych polityki gospodarczej. Główną cechą tego podejścia jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie jak powinno być.

Podejście normatywne ma zalety i wady.

Zalety:

  • w literaturze prezentowane są różne modele polityki gospodarczej optymalnej z punktu widzenia określonych kryteriów,
  • rozważania mają charakter generalny,
  • modele i zalecenia są formułowane dla określonego rodzaju polityki gospodarczej, postulaty polityki gospodarczej są adresowane do konkretnego państwa w określonym czasie (w literaturze).

Podejście normatywne ma wielu zwolenników wśród ekonomistów.

Wady:

  • zwolennicy tego podejścia podporządkowują swoje podejścia określonej doktrynie gospodarczej,
  • reprezentanci określonego podejścia swoje wywody opierają głównie na przyjętych założeniach, które często mają niewiele wspólnego z rzeczywistością,
  • najpierw buduje się model gospodarki, a dopiero potem próbuje się rzeczywistość dopasować do przyjętego modelu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Kaja, Polityka gospodarcza. Wstęp do teorii, Oficyna Wydawnicza SGH, Warszawa 1999