Rafał Bulak

Rafał Bulak
	pułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia	25 listopada 1924 ; Wierzbowiec
Data i miejsce śmierci	19 czerwca 2006 ; Poznań
	Przebieg służby
Lata służby	1944-1974
Siły zbrojne	Siły Zbrojne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
Formacja	Wojska Obrony Powietrznej Kraju, Wojska Lotnicze
Jednostki	3 pułk lotnictwa myśliwskiego; 28 pułk lotnictwa myśliwskiego; 62 pułk lotnictwa myśliwskiego, Dowództwo 3 Korpusu OPK, Dowództwo Wojsk OPK, Dowództwo Wojsk Lotniczych
Stanowiska	dowódca pułku, szef lotnictwa korpusu, szef lotnictwa Wojsk OPK, szef Zarządu Szkolenia Lotniczego
Późniejsza praca	naczelnik portu lotniczego
	Odznaczenia

Rafał Bulak (ur. 25 listopada 1924 w Wierzbowcu koło Trembowli, zm. 19 czerwca 2006 w Poznaniu) – pułkownik pilot Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, oficer Wojsk Obrony Powietrznej Kraju oraz Wojsk Lotniczych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Podczas II wojny światowej pracował w gospodarstwie rodziców. W kwietniu 1944 został powołany do ludowego Wojska Polskiego. W czerwcu 1944 rozpoczął naukę pilotażu w 10 Wojskowej Szkole Lotniczej Wyszkolenia Podstawowego w Soroczyńsku. Od grudnia 1944 kontynuował naukę w Kaczyńskiej Wojskowej Szkole Lotniczej im. Miasnikowa w Krasnym Kucie. Po ukończeniu szkolenia został w marcu 1946 przydzielony do 3 pułku lotnictwa myśliwskiego w Krakowie. Pułk ten został w 1948 roku przebazowany na Oksywie. Jako szef strzelania pułku został w 1950 roku na studia do Wojskowej Akademii Lotniczej w Monino. Po ukończeniu studiów został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 28 pułku lotnictwa myśliwskiego w Słupsku. W latach 1955–1956 był starszym inspektorem lotnictwa myśliwskiego w Dowództwie Wojsk Lotniczych i OPL OK w Warszawie. Przez cztery lata (1956–1960) był dowódcą 62 pułku lotnictwa myśliwskiego na Krzesinach. Następnie w latach 1960–1964 był szefem lotnictwa 3 Korpusu Obrony Powietrznej Kraju. W latach 1964–1967 był z kolei szefem lotnictwa w Dowództwie Wojsk Obrony Powietrznej Kraju w Warszawie. W 1967 przeszedł na stanowisko szefa Zarządu Szkolenia Lotniczego w Inspektoracie Lotnictwa. Tę samą funkcję sprawował również w Dowództwie Wojsk Lotniczych w Poznaniu w latach 1968–1973. W ostatnim okresie służby był dowódcą obrony obiektu miasta Poznania. W 1974 odszedł do rezerwy.

Pilot wojskowy pierwszej klasy. W powietrzu spędził 2491 godzin.

W cywilu był w latach 1974–1988 naczelnikiem portu lotniczego w Poznaniu.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Sztandaru Pracy II klasy (1968)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1962)
Złoty Krzyż Zasługi (1958)
Srebrny Krzyż Zasługi (1948)
inne medale resortowe

Źródła[edytuj | edytuj kod]

Józef Zieliński: Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921-2012. Warszawa: Bellona, 2015, s. 60. ISBN 978-83-11-13990-9. OCLC 924867180.