Rupi Kaur

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rupi Kaur
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 października 1992
Pendżab, Indie

Język

angielski

Dziedzina sztuki

poezja, rysunek

Ważne dzieła
Strona internetowa

Rupi Kaur (ur. 4 października 1992 w Pendżabie) – indyjska poetka i rysowniczka kanadyjskiego obywatelstwa. Została uznana jedną ze 100 kobiet roku przez stację BBC w 2017[1]. Jej debiutancki tom poezji z 2014, Mleko i miód, został wydany na świecie w nakładzie 2,5 miliona egzemplarzy i odnotował wysokie pozycje w statystykach najpopularniejszych książek w 2015[2][3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z rodziny Sikhów[4]. Gdy miała trzy lata, przeprowadziła się z Indii do Kanady[2]. Dwa lata później, pod wpływem matki zainteresowała się malarstwem[5]. Jako źródło swoich twórczych inspiracji podała literaturę Anais Nin i Virginii Woolf, a także sikhijskie pisma święte[4]. Wśród jej bardziej znaczących dzieł wymienia się esej fotograficzny na temat menstruacji, opisany jako część poezji wizualnej i mający na celu przełamanie tabu związanego z owym zagadnieniem[6].

Po ukończeniu studiów retorycznych[5] na Uniwersytecie w Waterloo, w 2014 wydała niezależnym nakładem pierwszy zbiór wierszy Mleko i miód. Tomik szybko zdobył międzynarodowe uznanie – sprzedał się w milionie egzemplarzy[5] w pierwszym roku od wznowienia publikacji w 2015 przez wydawnictwo Andrews McMeel Publishing. Znalazł się w czołówce najlepiej sprzedających się książek w serwisie Amazon[2] i trafił na listę bestsellerówThe New York Times[5], na której utrzymał się przez dziewięć tygodni[2]. Został przetłumaczony na ponad trzydzieści języków[5]. Ilustracje liniowe załączone do wierszy z tomu stanowią ich uzupełnienie, które również nazwała poezją wizualną[7].

Swój drugi tom poezji zatytułowany Słońce i jej kwiaty zaprezentowała w 2017[2][5].

Kaur czyta własne poezje, a także rozmawia o traumie i wyzdrowieniu z niej na spotkaniach autorskich. Porusza w nich tematykę miłości, kobiecości, migracji, rewolucji[5], przemocy, niesprawiedliwości i cierpienia[4]. Często jest poddawana krytyce za zbyt duże uproszczenie formy wierszy i wypromowanie się w mediach społecznościowych, szczególnie na Instagramie[2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Zbiory poezji[edytuj | edytuj kod]

  • 2014: Mleko i miód (tłum. Anna Gralak, Wydawnictwo Otwarte, 2017)[8]
  • 2017: Słońce i jej kwiaty (tłum. Anna Gralak, Wydawnictwo Otwarte, 2018)[9]
  • 2020: Dom ciało (tłum. Anna Gralak, Wydawnictwo Otwarte, 2020)

Noty krytyczne[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W języku polskim książkę najwcześniej opublikowało Wydawnictwo Literackie. Ukazała się pod tytułem Prorok w 1981 roku. Przekładu dokonała Teresa Truszkowska[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. BBC 100 Women 2017: Who is on the list? [online], bbc.com, 1 listopada 2018 [dostęp 2018-11-09] (ang.).
  2. a b c d e f Shannon Carlin, Meet Rupi Kaur, Queen of the „Instapoets” [online], rollingstone.com, 21 grudnia 2017 [dostęp 2018-11-09] (ang.).
  3. Tariro Mzezewa, Rupi Kaur Is Kicking Down the Doors of Publishing [online], nytimes.com, 5 października 2017 [dostęp 2019-05-12] (ang.).
  4. a b c Milk & Honey: A poet exposes her heart [online], kaurlife.org, 20 listopada 2014 [dostęp 2018-11-09] (ang.).
  5. a b c d e f g About [online], rupikaur.com [dostęp 2018-11-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-06] (ang.).
  6. Brogan Driscoll, Feminist Artist Rupi Kaur, Whose Period Photograph Was Removed From Instagram: „Men Need To See My Work Most” [online], huffingtonpost.co.uk, 24 lipca 2015 [dostęp 2018-11-09] (ang.).
  7. Erin Spencer, The Poet Every Woman Needs to Read: Rupi Kaur, sikhchic.com [dostęp 2018-11-11] [zarchiwizowane 2015-03-16] (ang.).
  8. Mleko i miód = Milk and honey [online], worldcat.org [dostęp 2018-11-10] (ang.).
  9. Słońce i jej kwiaty = The sun and her flowers [online], worldcat.org [dostęp 2018-11-10] (ang.).
  10. Alexandra Alter, New Life for Old Classics, as Their Copyrights Run Out [online], nytimes.com, 29 grudnia 2018 [dostęp 2019-04-11] (ang.).
  11. Prorok / Khalil Gibran ; przeł. [z ang.] Teresa Truszkowska [online], Biblioteka Narodowa [dostęp 2019-04-11] (pol.).