Szabla wz. 1861 Józefa Piłsudskiego
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6f/Szabla_J%C3%B3zefa_Pi%C5%82sudskiego.jpg/220px-Szabla_J%C3%B3zefa_Pi%C5%82sudskiego.jpg)
Szabla Józefa Piłsudskiego – austro-węgierska szabla oficerska M1861, należąca do ówczesnego brygadiera Józefa Piłsudskiego służącego w Legionach Polskich. Jest to broń regulaminowa, pozbawiona jakichkolwiek efektownych dodatków[1].
Używana przez Piłsudskiego do sierpnia 1916 roku, kiedy to w rocznicę wymarszu pierwszej kadrowej oficerowie podarowali mu nową, zaprojektowaną przez Polaków szablę oficerską określaną później jako wzór 1917[1]. 24 listopada 1922 roku szabla ta, została przekazana jako dar dla Muzeum Wojska w Warszawie przez jego żonę Aleksandrę Piłsudską[1].
Opis szabli[edytuj | edytuj kod]
Głownia niklowana, obustronnie szlifowana w szeroką, wklęsłą bruzdę, sięgającą od zastawy do obosiecznego pióra. Nasada głowni obustronnie płaska, z wyraźnym progiem, brzusiec tępy. Rękojeść zamknięta, z jednokabłąkowym jelcem z profilowanej, niklowanej blachy. Kabłąk podwójnie wybrzuszony, wyprowadzony w tarczki o bokach lekko pochylonych ku górze. Tylne ramię zagięte w dół z podwójnym otworem na temblak, zakończone wałkiem tworzącym rodzaj łezki. Górny koniec kabłąka wpuszczony w otwór kapturka głowicy i zmocowany wewnętrznie na trzpieniu głowni. Trzon rękojeści drewniany, profilowany w dziewięć karbów, obciągnięty czarną skórą z oplotem z podwójnie skręconego mosiężnego filigranu. Pochwa z blachy stalowej, niklowanej. Dolna ryfka z nieruchomym kółkiem nośnym, górna z prostokątną antabką po stronie wewnętrznej, u dołu zakończona płaską, wąską ostrogą. Szyjka zakończona kołnierzem mocowanym na wcisk. Ostroga z dłuższym przednim ramieniem[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Jarosławski 2019 ↓, s. 84–85.
- ↑ Jarosławski 2019 ↓, s. 64.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Janusz Jarosławski: Szable Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Madex, 2019. ISBN 978-83-947139-4-2.