Tadeusz Błażejewicz

Tadeusz Błażejewicz

Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1880 Lublin
Data i miejsce śmierci	17 grudnia 1966 Łódź
Poseł na Sejm I, II kadencji
Okres	od 1922 do 1928
Przynależność polityczna	Polskie Stronnictwo Chrześcijańskiej Demokracji
Odznaczenia

Grób Tadeusza Błażejewicza na cmentarzu Powązkowskim

Tadeusz Błażejewicz (ur. 3 lutego 1880 w Lublinie, zm. 17 grudnia 1966 w Łodziu) – polski polityk, prawnik, nauczyciel, poseł na Sejm II RP I i II kadencji

Życiorys

Syn Zygmunta i Bronisławy z domu Millesi. Ukończył gimnazjum realne w Warszawie (1899) i wydział prawa uniwersytetu w Dorpacie (1906). Studiował też krótko architekturę na Politechnice Warszawskiej. Od 1906 należał do Stowarzyszenia Robotników Chrześcijańskich w Warszawie. W 1908 przebywał 3 miesiące w rosyjskim więzieniu za udział w tworzeniu tajnych organizacji młodzieży szkolnej i studenckiej w duchu zasad filareckich. W latach 1908-14 był redaktorem miesięcznika "Prąd" i wydawcą "Biblioteki Prądu". W latach 1915-1918 uczył i kierował gimnazjum męskim w Mińsku. Sprawował funkcje komendanta Chorągwi Harcerstwa Ziemi Mińskiej i wiceprezesa miejscowej Polskiej Macierzy Szkolnej. Zasiadał w Radzie Ziemi Mińskiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został dyrektorem Polskiej Macierzy Szkolnej w Warszawie. W 1920 pracował jako radca w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Należał do organizatorów Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie”. Od 1926 był jego prezesem, a od 1929 - prezesem honorowym Związku Seniorów "Odrodzenia". Zasiadał także w Zarządzem Głównym Chrześcijańskich Uniwersytetów Robotniczych i Towarzystwa Przyjaciół Nałęczowa. Od 1922 należał do zarządu Zjednoczenia Stowarzyszeń Robotników Chrześcijańskich RP, zaś od 1934 - do Komitetu Wykonawczego jego Rady Głównej. Współpracował z redakcją Pracownika Polskiego. Działał w Chrześcijańskim Związku Młodzieży Pracującej "Odrodzenie", Lidze Katolickiej i Akcji Katolickiej w Warszawie. W 1938 został prezesem Stowarzyszenia Mężów Katolickich Archidiecezji Warszawskiej.

Od 1921 był członkiem komisji programowej Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Pracy-Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji. Od 1922 do 1923 był prezesem Zarządu Głównego PSChD, 1924-1926 - członkiem ZG, w 1928 - wiceprezesem. W latach 1922-1926 był współredaktorem organu partii - tygodnika Hasło. W Sejmie RP I kadencji reprezentował okręg wyborczy nr 1 (Warszawa), do Sejmu RP II kadencji został wybrany z listy państwowej. W 1922 kandydował również z listy państwowej do Senatu. Sprawował funkcje prezesa, wiceprezesa III kadencji - okręg nr 5 (Białystok). W Sejmie I kadencji sprawował funkcje prezesa, wiceprezesa i członka Klubowego Sądu Honorowego Klubu Parlamentarnego Chrześcijańskiej Demokracji. W 1922 był sekretarz sejmowej Komisji Konstytucyjnej. 1 czerwca 1928 zrzekł się mandatu posła II kadencji. Od 1938 zasiadał w Radzie Miejskiej m.st. Warszawy. Po II wojnie światowej pracował jako dyrektor administracyjny konserwatorium warszawskiego i łódzkiego oraz kierownik biblioteki PWSM w Łodzi. W 1958 przeszedł na emeryturę.

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 169, rząd 6, grób 13/14).

Nagrody i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Rycerskiego św. Grzegorza Wielkiego
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1958)
• Złoty Krzyż Zasługi (1934)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)