Ulica Rycerska w Warszawie
| Stare Miasto | |||||||||||||||||||||||||
 Ulica Rycerska, widok w kierunku ul. Wąski Dunaj | |||||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||||||||
 52°14′55,8″N 21°00′37,2″E/52,248833 21,010333
| |||||||||||||||||||||||||
Ulica Rycerska – ulica na warszawskim Starym Mieście, biegnąca od ul. Wąski Dunaj do ul. Piekarskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Od XIV wieku ul. Rycerska służyła jako przejście dla straży miejskiej patrolującej mury obronne od Wąskiego Dunaju do Bramy Krakowskiej. Pierwszą ubogą zabudowę datuje się na XVI wiek. W 1560 ulicę i domy przy niej określano mianem sub muro (przy murze). Nazwa ulicy pochodzi od Baszty Rycerskiej znajdującej się w zachodniej części wewnętrznych murów obronnych Starej Warszawy[1].
Na początku XVIII wieku w ubogich, drewnianych domach przystawionych do murów obronnych oraz w basztach mieszkali rzemieślnicy, przeważnie szewcy. W pierwszej połowie XVII wieku przy ul. Rycerskiej w baszcie Czerwonej przy rogu Piekarskiej mieszkał kat, utrzymujący tu dom publiczny.
Zabudowa była często niszczona przez pożary, między innymi w latach 1655–1656 podczas potopu szwedzkiego. W drugiej połowie XVIII i na początku XIX przy ul. Rycerskiej wybudowano 1- i 2- piętrowe kamieniczki, w których mieściły się liczne fryzjernie, a także domy publiczne. W XVII-XVIII wieku odcinek między ul. Piekarską, a klasztorem Augustianów nazywano ul. Ciasną. Na środku jezdni znajdował się rynsztok i nie miała ona chodników, gdyż nie było na nie miejsca[2].
Zabudowa ulicy została całkowicie zniszczona w 1944. Odbudowano jedynie jej północną stronę oraz, w zmienionym kształcie, kilka domów po stronie wschodniej.
Pod nr 2 mieści się prowincja warszawska Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety.
W kulturze masowej[edytuj | edytuj kod]
- Akcja opowiadania Dziwne rzeczy Ludwika Stanisława Licińskiego rozgrywa się w części na ulicy Rycerskiej[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 178. ISBN 978-83-62189-08-3.
- ↑ Franciszek Galiński: Gawędy o Warszawie. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Biblioteka Polska“, 1939, s. 57.
- ↑ Ludwik Stanisław Liciński, Dziwne rzeczy [w:] tegoż, Halucynacje, Kraków 1911, ss. 45-64.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Praca zbiorowa, Katalog Zabytków Sztuki, tom XI, część 1: Stare Miasto, Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 1993, s. 118, 396. ISBN 83-221-0628-9