Wesele Filipa II Macedońskiego i Kleopatry Eurydyki
Ten artykuł należy dopracować |
Wesele Filipa II Macedońskiego i Kleopatry Eurydyki – wesele, do którego doszło z okazji ślubu króla Macedonii Filipa II Macedońskiego z Kleopatrą Eurydyką w 337 roku p.n.e.
Przyczyny mariażu[edytuj | edytuj kod]
Powód dla którego Filip postanowił ponownie się ożenić nie są jasne. Satyros i Plutarch wprost piszą, że Filip zakochał się w Kleopatrze[1], ale do dziś historycy szukają argumentu bardziej pragmatycznego. Istnieje teoria iż Filip dążył do zacieśnienia związków z opiekunem Kleopatry, Attalosem, ale to że on miał mieć jakąkolwiek znaczącą pozycję stoi w sprzeczności z tym jak szybko Aleksander III Macedoński po dojściu do władzy skazał Attalosa na śmierć[2].
Sytuacja przed weselem[edytuj | edytuj kod]
Stosunek Olimpias do sytuacji[edytuj | edytuj kod]
Filip praktykował poligamię. Kleopatra była jego siódmą i ostatnią żoną[1]. Źródła zwracają na szczególne niezadowolenie z owego małżeństwa pochodzące od strony czwartej żony Filipa: Olimpias. Olimpias pomimo iż nie była pierwszą żoną Filipa posiadała pewną uprzywilejowaną pozycję, gdyż dziedzicem był jej syn Aleksander. Ona najpewniej postrzegała Kleopatrę nie tyle jak obiekt zazdrości o uczucia męża co zagrożenie dla pozycji swojej i Aleksandra. Kleopatra miała przewagę pod tym względem że była czystą krwi Macedonką, podczas gdy Olimpias pochodziła z Epiru. Co więcej istnieje wersja wydarzeń mówiąca, iż Filip poślubił Kleopatrę z miłości[2], podczas gdy Olimpias była żoną ze ślubu czysto politycznego. Często ona sama jest przedstawiana jako osoba dumna, zła i niedogadującą się z mężem, przez co również mogła uważać swoją pozycję za zagrożoną.
Stosunek Aleksandra do sytuacji[edytuj | edytuj kod]
Stosunek Aleksandra to ponownego małżeństwa jego ojca nie jest całkiem pewny, ale najpewniej był podobny do stosunku jego matki[1]. Chociaż Aleksander został desygnowany na dziedzica jego ojca, to istniały powody dla których powątpiewał w bezpieczeństwo swojej pozycji. Na dworze królewskim istniało popularne przekonanie że jego matka miała zdradzić męża, a Aleksander miał być nieślubny dzieckiem[2]. Aleksander nie był również najstarszym synem swego ojca, gdyż poza nim on miał jeszcze syna z wcześniejszego małżeństwa: Arridajosa. Ten jednak został wyłączony z możliwości dziedziczenia tronu ze względu na bycie upośledzonym. Aleksander najpewniej był w dobrych relacjach ze swoim przyrodnim bratem i nie postrzegał go za zagrożenie[2], ale wiadomo o jednym wyjątku do którego doszło najpewniej(jest to kwestia sporna[2]) w tym samym roku co wesele Filipa i Kleopatry. Filip szukając sojuszników do jego planowanej wyprawy przeciw Persji, postanowił pójść na układ z satrapą Karii Piksodarosem . W ramach sojuszu najstarsza córka Piksodarosa: Ada miała wyjść na Arridajosa. Aleksander uznał to za próbę odsunięcia go od sukcesji na rzez Arridajosa. Żeby temu zapobiec Aleksander sam wystosował swoje poselstwo starając się o rękę córki satrapy. Filip wściekły na syna unieważnił jego propozycję i w ramach kary wygnał czterech przyjaciół Aleksandra: Erygjosa Harpalosa, Nearchosa i Ptolemeusza. Matka wpływała również na syna co mogło wpłynąć na stosunek Aleksandra do przedsięwzięcia jego ojca. Mimo wszystko Aleksander zjawił się na ślubie ojca.
Wesele[edytuj | edytuj kod]
Początek[edytuj | edytuj kod]
Do ślubu doszło na początku bez większego problemu. Aleksander pojawił się na miejscu. Według anegdoty przekazanej przez Aleksandreidę Aleksander miał wchodząc na salę weselną zapowiedzieć ojcowi że w przyszłości sam zaprosi ojca na wesele Olimpias gdy ją wyda za innego władcę[1]. Wesele odbywało się bez większych problemów, do momentu kiedy opiekun panny młodej: Attalos postanowił wznieść toast[1].
Kłótnia[edytuj | edytuj kod]
W momencie kiedy większość biesiadników była w stanie upojenia alkoholowego stryj Kleopatry: Attalos wznosząc toast miał życzyć aby z nowego małżeństwa narodzili się przyszli królowie, czystej krwii Macedończycy i z prawego łoża[1]. Większość historyków zgodnie uważa że Attalos chciał wyrazić że Aleksander jest nieślubnym dzieckiem i człowiekiem o obcym pochodzeniu. Aleksander czując się obrażony krzyknął:
"Ty wstrętny łbie! A ja ci się wydaje nieprawym?"[1]
po czym rzucił kielichem w Attalosa, na co ten drugi odpowiedział tym samym. Aleksander domagał się od swojego ojca obecnego przy zdarzeniu by skarcił Attalosa, ale ten dobierając miecza zagroził synowi[2]. Filip próbował przejąć kontrolę nad sytuacją kiedy na weselu rozpoczęła się sprzeczka, ale był zbyt pijany przez co się przewrócił, a jego syn miał skwitować to słowami:
"Oto człowiek, który chciał się przeprawić z wojskiem z Europy do Azji, a leży powalony – przeprawiając się od stołu do stołu."[1]
Skutki[edytuj | edytuj kod]
Wyjazd Aleksandra i Olimpias[edytuj | edytuj kod]
Olimpias wraz z synem wkrótce po wydarzeniach opisanych powyżej opuściła dwór w Pelli i udała się do Epiru którym wówczas władał jej brat: Aleksander I Epirota(możliwe żeby go namówić do wojny z Filipem). Filip jednak dowiedziawszy się o ucieczce, by zapobiec wojnie wydał swoją córkę: Kleopatrę za króla Epiru, co poskutkowało jak zamierzał. Filip po roku przywołał syna z powrotem do domu, na co ten się zgodził.
Sytuacja po powrocie[edytuj | edytuj kod]
Chociaż Aleksander ostatecznie powrócił do Macedonii to wiele osób uważa wesele Filipa i Kleopatry za moment ostatecznego zepsucia relacji między ojcem a synem. Istnieje teoria że Aleksander i Olimpias byli zamieszani w późniejszy zamach na Filipa, jednak nie jest to pewne[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Nawotka: Aleksander Wielki. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2004, s. 64-126.
- Ian Worthington: Aleksander Wielki: Człowiek i Bóg. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum, 2007, s. 21-54.