Zbigniew Zieliński (1926–2006)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Zieliński
Data i miejsce urodzenia

12 maja 1926
Żychlin

Data i miejsce śmierci

20 czerwca 2006
Warszawa

Poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji
Okres

od 1976
do 1985

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Zbigniew Józef Zieliński (ur. 12 maja 1926 w Żychlinie, zm. 20 czerwca 2006 w Warszawie[1]) – polski polityk komunistyczny, poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Franciszka i Leokadii. W latach 1940–1945 pracował jako ślusarz-mechanik w Zakładach Mechanicznych Naprawy Maszyn w Kutnie, następnie do 1948 był ślusarzem i referentem personalnym w Spółdzielni Pracy „Poziom-Radiator” w Warszawie, potem do 1949 referentem personalnym w Technicznej Obsłudze Rolniczej w Kutnie, następnie do 1950 instruktorem ds. spółdzielczości produkcyjnej. W latach 1949–1952 kierował terenowymi wydziałami propagandy w Związku Młodzieży Polskiej. Od 1952 do 1953 był słuchaczem Centralnej Szkoły Partyjnej przy KC PZPR.

W 1948 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej i wraz z nią do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1953 był zastępcą kierownika, a od 1954 do 1959 kierownikiem wydziału propagandy Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego partii. W 1963 uzyskał wykształcenie wyższe ekonomiczne w Wyższej Szkole Nauk Społecznych. W latach 1962–1965 był I sekretarzem Komitetu Powiatowego PZPR w Grodzisku Mazowieckim. W 1965 zasiadł w WKW PZPR. W latach 1965–1967 był wiceprzewodniczącym, a w okresie od 1971 do 1973 przewodniczącym prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w województwie warszawskim. W międzyczasie (od 1967 do 1971) pełnił funkcję sekretarza WKW partii (ekonomicznego, zaś pod koniec organizacyjnego). W latach 1973–1975 był I sekretarzem KW PZPR w Łodzi. Od 1975 do 1981 zasiadał w Komitecie Centralnym partii, do 1977 kierując jednocześnie wydziałem ekonomicznym, a od 1977 wydziałem odpowiadającym za przemysł, transport i budownictwo, a także zasiadając w sekretariacie KC. W 1976 uzyskał mandat posła na Sejm PRL VII kadencji w okręgu Legnica, zasiadając w Komisji Handlu Zagranicznego. W 1980 uzyskał reelekcję w tym samym okręgu. W Sejmie VIII kadencji zasiadał w Komisji Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Trybuna”, nr 146 (4960), 24–25 czerwca 2006, s. 4.
  2. Trybuna Robotnicza”, nr 37 (11 107), 16–17 lutego 1980, s. 5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]