Ziemia spławiakowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ziemia spławiakowa - ziemia pochodząca z mycia buraków cukrowych gromadzona w osadnikach cukrowni. Można jej używać do:

  • rekultywacji gruntów bezglebowych, a także pokrywania urodzajną warstwą wyrobisk wypełnionych odpadami przemysłowymi i komunalnymi,
  • melioracji gleb lekkich i kwaśnych,
  • nawożenia gruntów organicznych, torfowych i murszowych w celu zwiększenia ich nośności umożliwiającej zakładanie kośnych łąk i pastwisk,
  • zagospodarowania terenów ze zdegradowaną warstwą próchniczną, np. wokół placów budowy,
  • tworzenia kompostów z dodatkiem materiału organicznego.

Literatura[edytuj | edytuj kod]

  • Reszel Roman, Klikocka Hanna. Wykorzystanie ziemi z osadników cukrowni do użyźniania gleb. Instrukcja wdrożeniowa nr 4, Wydawnictwo Akademii Rolniczej Lublin 1996, 9 stron.