Zygmunt Turno
 Turno | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1698 |
| Data śmierci | |
| Ojciec |
Jan Kazimierz Turno |
| Matka |
Marianna Łakińska |
| Żona |
Krystyna Szembek |
Zygmunt Turno ze Stręczna herbu własnego (ur. 1698, zm. 7 sierpnia 1761) – podstoli kaliski, stolnik poznański, a przy tym odznaczający się wojskowy: pułkownik, następnie generał adiutant królewski[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Jana Kazimierza Turno (1660-1720) i Marianny z Łakińskich herbu Pelikan (1670-1742). Miał siostry: Antoninę Szołdrską i Małgorzatę Swinarską oraz braci: Stefana Hieronima opata przemęckiego, Antoniego dworzanina królewskiego, Macieja jezuitę i Jana stolnika kaliskiego, kawalera orderu św. Stanisława[2].
Wychowany mało łagodnie, od wczesnego wieku przyzwyczajany do żołnierskiego trybu życia. Początkowo pod rządami Augusta II Mocnego, później uczestnik dworu Stanisława Leszczyńskiego jako doświadczony znawca i zarządca w jego obozie, w końcu u Augusta III Sasa, którego został nawet adiutantem, z całym wojskiem królewskim lojalnie i wiernie służył, uzyskując w 1754 roku stopień generała-majora – jak uzasadniono nominację – dzięki cnocie Marsa.
Od około 1750 roku żonaty z Krystyną Katarzyną Szembekówną, córką kasztelana nakielskiego Antoniego Szembeka i Franciszki Iwańskiej – kasztelanki brzeskokujawskiej, z którą doczekał się czterech córek i trzech synów, w tym: Ksawery za Michałem Walewskim oraz Salomei za Michałem Szymanowskim, zmarłych bezdzietnie Józefa i Franciszka, a także Stefana – rotmistrza kawalerii narodowej, kawalera orderu św. Stanisława[2].